Ο όσιος Λέων καταγόταν από τη Ραβέννα και ήταν τέκνο ευγενών και ευσεβών γονέων. Επειδή διακρινόταν για τον πλούτο των αρετών του, τη σεμνή πολιτεία του και τους ευσεβείς και αγνούς λογισμούς του,
με τη βουλή και χάρη του Θεού έλαβε όλους τους βαθμούς της ιερωσύνης και αναδείχτηκε επίσκοπος Κατάνης. Η πόλη αυτή βρίσκεται στην ξακουστή Σικελία, όπου το ηφαίστειο της Αίτνας ακόμη και τώρα βγάζει λάβα.Ο όσιος λοιπόν Λέων, που, καθώς δηλώνει και το όνομά του, είχε γενναιότητα και καρδιά λιονταρίσια. Έτσι, λάμποντας σαν τον ήλιο, σκόρπιζε το φως της πίστης και της αγάπης του προς τους πάντες. Φρόντιζε για την ψυχική καλλιέργεια και ηθική προκοπή των συνανθρώπων του· προστάτευε τις χήρες και τα ορφανά· εξασφάλιζε τα αναγκαία για τους ενδεείς και τους πάσχοντες. Με μόνη την προσευχή του κατακρήμνισε από το βάθρο του ένα ειδωλικό άγαλμα και το έκαμε συντρίμμια. Στον τόπο μάλιστα που βρισκόταν το άγαλμα ανήγειρε μεγαλοπρεπή Ναό προς τιμήν της καλλινίκου μάρτυρος Λουκίας. Ο Ναός αυτός φιλοτεχνήθηκε σύμφωνα και με το καλλιτεχνικό γούστο του ιδίου του Αγίου.
Αλλά και κάτι άλλο πολύ θαυμαστό επιτέλεσε ο Άγιος: αποτέφρωσε τον τερατοποιό μάγο Ηλιόδωρο. Και συγκεκριμένα, κάποτε ο βδελυρός αυτός μάγος μπήκε στην Εκκλησία., ενώ ο Λέων λειτουργούσε, και αποτόλμησε, με τις τερατουργίες του, τα φαντασιοκοπήματά του και τις μαγικές χορευτικές κινήσεις του, να χλευάσει τη Θεία Λειτουργία. Μόλις αντιλήφθηκε αυτά τα πράγματα ο Όσιος, όρμησε αμέσως, συνέλαβε τον Ηλιόδωρο, τον εκπρόσωπο αυτό του Σατανά, και τον έδεσε με το πετραχήλι του. Έπειτα έδωσε εντολή να αναφτεί πολύ μεγάλη φωτιά στη μέση της πόλεως. Εκεί ο Άγιος μίλησε δημόσια για τη μαύρη μαγεία και τις τερατουργίες που ασκούσε ο μάγος αυτός. Κατόπιν, έχοντας δεμένον από το λαιμό το μάγο και τραβώντας τον, μπήκε μέσα στη φωτιά και παρέμεινε μέσα σ’ αυτήν, μέχρις ότου αποτεφρώθηκε τελείως ο απαίσιος αυτός μάγος. Και βέβαια το γεγονός ότι ο όσιος Λέων δεν έπαθε απολύτως τίποτε από τη φωτιά, αφού άλλωστε η φλόγα δεν άγγιξε ούτε τα ενδύματά του, προκάλεσε την έκπληξη και το θαυμασμό στους πάντες.
Το θαύμα αυτό έγινε γνωστό ως τα πέρατα της Οικουμένης. Έφτασε λοιπόν και στ’ αυτιά των αυτοκρατόρων Λέοντος και Κωνσταντίνου. Έτσι λοιπόν οι αυτοκράτορες αυτοί έστειλαν και προσεκάλεσαν τον Όσιο να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. Και πράγματι, ο Όσιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Τότε οι αυτοκράτορες έσκυψαν με σεβασμό, του φίλησαν τα πόδια και τον παρακάλεσαν με όλη τους την ψυχή να προσεύχεται γι’ αυτούς.
Ο όσιος Λέων υπήρξε μέγιστος θαυματουργός όχι μόνο ενόσω βρισκόταν στη ζωή, αλλά και αφότου παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό συνέχισε να επιτελεί ακόμη περισσότερα θαύματα.
(Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, Με τους Αγίους μας, Φεβρουάριος, σ. 149-150)Πηγή
