Πήγα βραδυ στο Μοναστήρι.Τσουχτερό κρύο.Όταν έφθασα βλέπω μια Μοναχή να τουρτουρίζει από το κρύο,έξω στο προαύλιο, και να κλαίει.Τι συμβαινει ; Σταύρο,η Παναγία σε έστειλε,το ξερω.
Με έστειλε η Γερόντισσα να ανάψω τα καντήλια στον α΄όροφο, στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου και από τον τρούλλο ακουγονται συνεχώς κτυπήματα και φοβάμαι να πάω μόνη μου.Τι θα πω στη Γερόντισσα ; Άκολούθησέ με.Ανεβαίνουμε τις σκάλες.
Μπαίνουμε στο Ναό και τα κτυπήματα επάνω στον τσιμεντένιο τρούλλο να πέφτουν βροχή.Θαύμασα.Για να τρομάξουν τη Μαναχή ο τύπος και η παρέα του σκεφθηκαν αυτό που διαβάζετε.Λεω στη Μοναχή : άναψε εσυ τα καντήλια και εγω θα κάνω κομποσχοίνι.
Να δεις ότι θα εξαφανισθούν το πολύ σε ένα λεπτό.Θα πρέπει να ήσαν περίπου εκατον δαίμονες.Από τα πολλά και γρήγορα κτυπήματα που έπεφταν επάνω στο τρούλλο έβγαλα το συμπέρασμα.
Πράγματι μέσα σε ένα λεπτό σταμάτησαν τα κτυπήματα και όλο το σόϊ εξαφανίσθηκε !
Ευλογειτε.
