Κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει με την εφετινή εσοδεία του σιταριού στην Ελλάδα. Κάτι το οποίο αν μελετηθεί προσεκτικά θα βγει το συμπέρασμα ότι κάποιοι οδηγούν την Ελλάδα στην πείνα, ή προτού αρχίσει η Ελλάς να πεινά, θα προηγηθούν απίστευτες για την ώρα αυξήσεις των τιμών των τροφίμων έως του να εξαφανισθούν τα τρόφιμα από τα ράφια των υπεραγορών (σούπερ-μάρκετ), κατάσταση που οδηγεί στο πλιάτσικο. Αλλά είναι και το άλλο, το πιο σατανικό. Θα υπάρχουν προϊόντα, αλλά θα μπορούν να τα αγοράσουν λίγοι. Τι να το κάνεις να υπάρχουν προϊόντα στα ράφια όταν οι πλείστοι δεν θα μπορούν να τα αγοράσουν; Κάποιοι «μεγάλοι» κάτι γνωρίζουν και μας το κρύβουν.
Ας δούμε τι συνέβη ή και συμβαίνει τώρα, σχετικά με το σιτάρι. Κάθε χρόνο οι τιμές του σιταριού που επωλείτο από τον παραγωγό απ’ ευθείας από το χωράφι του στους εμπόρους ήταν περίπου σταθερές κατά τα τελευταία χρόνια. Το σιτάρι επωλείτο 17-18 λεπτά το κιλό. Αν και οι αρχικές τιμές δεν ήταν και τόσο ελκυστικές για τους παραγωγούς, πολλοί αναγκαζόντουσαν να το πουλήσουν λόγω χρεών, ανάγκης χρημάτων ή ελλείψει αποθηκευτικών χώρων. Κάποιοι άλλοι, λίγοι, το αποθήκευαν για το πουλήσουν κατά το τέλους του χρόνου όταν η τιμή μπορούσε να αγγίξει την μεγαλύτερη τιμή, τα 25 λεπτά το κιλό, αν και αυτό συνέβαινε σπανίως, με την ανώτερη τιμή να κυμαίνεται συνήθως στα 22 λεπτά το κιλό.
Εφέτος συνέβη κάτι παράδοξο το οποίο έχει και περίεργα σημεία. Οι έμποροι αγόραζαν το σιτάρι από το χωράφι με 25 λεπτά το κιλό, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις έφθασε και τα 27 λεπτά το κιλό! Δηλαδή οι έμποροι αγόραζαν κατά 40% – 50% περίπου, πιο ακριβό εφέτος το σιτάρι από τον παραγωγό, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Επίσης, μεγάλες ποσότητες από το συλλεγόμενο εφέτος σιτάρι επρόκειτο να εξαχθεί στην Ευρώπη και κυρίως στην Ιταλία. Όπως με πληροφόρησε ο γεωπόνος Κ.Σ. που δραστηριοποιείται στον σιτοβολώνα στης Ελλάδος, στην Θεσσαλική πεδιάδα, μεγάλες ποσότητες σιτηρών επρόκειτο να εξαχθούν άμεσα στην Ιταλία. Λες και εμάς μας περισσεύει! Κάτι πάει επικίνδυνα στραβά στην χώρα μας.
Η εφετινή παραδοξότητα της εμπορίας του σίτου είναι πολύ ύποπτη. Και υπάρχει παραδοξότητα δια τους εξής λόγους:
1. Πως είναι δυνατόν οι έμποροι σιτηρών να πληρώνουν ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ, χωρίς κανείς να τους πιέσει, 40-50% πιο ακριβά το σιτάρι στους τελείως ανοργάνωτους και αδύναμους παραγωγούς από την στιγμή που γνωρίζουν ότι οι γεωργοί έχουν ανάγκη χρημάτων, τα χρέη τρέχουν και οι υποχρεώσεις τους δυσκόλως καλύπτονται, και θα μπορούσαν να τους εκμεταλλευθούν; Θα μπορούσαν άνετα, στα πλαίσια της ελεύθερης οικονομίας σε μία δημοκρατική χώρα κλπ, κλπ, να δώσουν, στην καλύτερη περίπτωση, τις ίδιες τιμές με τις περυσινές διότι, γνωρίζουν πολύ καλά, μέσα από πληροφορίες μέσω των Τραπεζών, ότι οι αγρότες είναι αδύναμοι οικονομικώς και ουδεμία δύναμη διαπραγμάτευσης έχουν.
2. Όταν πληρώνεις από μόνος σου, ως έμπορος, τόσο καλά δεν σημαίνει ότι έγινες φιλάνθρωπος, αλλά σημαίνει ότι ΕΣΥ «καίγεσαι» για το προϊόν διότι προσδοκείς στο μέλλον ν’ αυξήσεις τα κέρδη σου με την λογική ότι όσο περισσότερο προϊόν έχεις, τόσο πιο πολλά θα κερδίσεις σε μια αγορά που εκτιμάς ότι θα έχει πολύ μεγάλη άνοδο των τιμών.
3.Ποιός είναι ο σκοπός των μεγαλεμπόρων, σε συνεργασία με μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού, που προσέφεραν τόσο δελεαστικές τιμές εφέτος; Τι εκ των προτέρων γνωρίζουν; Ή, τι μας ετοιμάζουν; Και εν πάση περιπτώσει όταν η τιμή στην αρχή της περιόδου είναι ανώτερη από την κατά σειρά ετών ανώτατη, πόσο θα διαμορφωθεί η τιμή του σίτου τον χειμώνα; Κάτι συμβαίνει!
4. Τι οδηγίες έδωσαν οι παγκοσμιοποιητές, που συντονίζουν το κάθε τι στον πλανήτη, στις πολυεθνικές τροφίμων για την Ελλάδα, την οποία οδηγούν στον όλεθρο; Διότι τίποτα δεν γίνεται στην τύχη.
Απ’ όλα τα’ ανωτέρω το πλέον σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από την αύξηση των τιμών του σίτου, είναι ότι έπρεπε οι γεωργοί να ΜΗΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΟΥΝ εφέτος σιτάρι για τον χειμώνα. Θέλουν όλο το σιτάρι της Ελλάδος, τώρα. Θέλουν να το πάρουν όλο τώρα, ώστε ακόμη και η ελληνική επαρχία, στερούμενη αποθεμάτων, να πεινάσει, αλλά και να μην μπορεί να βοηθήσει τις πόλεις. Θέλουν όλοι οι Έλληνες να είμαστε εξαρτώμενοι χωρίς εναλλακτικές λύσεις.
Μετά απ’ αυτά είναι βεβαία η μεγάλη αύξηση των τιμών των τροφίμων που θ’ αρχίσει από το φθινόπωρο και θα γίνει ανεξέλεγκτη όταν θα χαθεί, φυσικά ή τεχνητά, κάθε απόθεμα. Προμηνύεται γενναία αύξηση της τιμής των προϊόντων σίτου άρα και όλων των τροφίμων. Ήδη άρχισαν οι τιμές των τροφίμων ν’ αυξάνονται καίτοι υπάρχει αυτή την περίοδο πληθώρα προϊόντων αλλά λίγοι πελάτες, λιγότεροι από κάθε άλλη φορά λόγω ελλείψεως τουριστών, κάτι που δεν συνάδει με τον νόμο της «προσφοράς και ζήτησης»!
Πρέπει οι αρμόδιοι της Κυβερνήσεως να λάβουν άμεσα μέτρα ώστε να προληφθεί η πείνα στην χώρα. Μια πείνα η οποία δεν θα έχει καμία σχέση με την πείνα που προέκυψε την δεκαετία του 1940 κατά την κατοχή από τους Γερμανούς και εξ αιτίας των ξενοκίνητων κομμουνιστών αργότερα. Τότε, 5-6 εκατομμύρια που ζούσαν στην επαρχία, έπρεπε να ταΐσουν τους εαυτούς τους και άλλα 3 εκατομμύρια που ήταν στις πόλεις. Τώρα, 1-2 εκατομμύρια πρέπει να ταΐσουν τους εαυτούς τους, που αμφιβάλλω ότι μπορούν να το κάνουν διότι δεν κρατάνε αποθέματα όπως παλιά, και καμιά 10αριά εκατομμύρια που ζουν στις πόλεις, συν τους εισβολείς, μετανάστες, «επενδυτές», κλπ.
Πρέπει να πουν την αλήθεια για την επάρκεια του σιταριού στην Ελλάδα, που να μην στηρίζεται βεβαίως σε προσδοκίες εισαγωγών. Αλλιώς υπάρχει σοβαρό πρόβλημα! Η Ελλάς είναι αντιμέτωπη με έλλειψη σιταριού διότι κατά τα τελευταία χρόνια μειώνονται ραγδαία οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις παραγωγής σιτηρών.
Τρεις είναι οι αιτίες μειώσεως των εκτάσεων αυτών.
1. Η αγρανάπαυση. Η Ε.Ε. επιδοτεί τους γεωργούς να μην παράγουν και τα χωράφια τους ν’ αναπαύονται. Τα χωράφια αναπαύονται και η Ελλάς εξαρτάται από τις εισαγωγές τροφίμων. Και όμως, παλαιότερα η Ελλάς είχε αυτάρκεια!
2. Οι δενδροκαλλιέργειες. Σε πολλά χωράφια έχουν φυτευθεί δένδρα. Αυτό γίνεται λόγω του ότι προσπαθούν οι γεωργοί ν’ αυξήσουν τα έσοδά τους. Αλλά τα δένδρα δεν μας δίνουν τροφή πρώτης ανάγκης.
3. Τα φωτοβολταϊκά. Η μάστιγα των φωτοβολταϊκών πάρκων που αναπτύσσονται σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις!!! Αυτές οι εκτάσεις σε λίγα χρόνια θ’ αχρηστευθούν προς καλλιέργεια απ’ ότι ισχυρίζονται κάποιοι γνώστες, λόγω του τρόπου λειτουργίας του πυριτίου στα πάνελ. Ενώ η Ελλάς, ως ορεινή χώρα, έχει ανάγκη τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, εν τούτοις αντί να τοποθετούν τα φωτοβολταϊκά πάρκα σε βουνά στα οποία δεν φυτρώνει τίποτα, τα τοποθετούν σε εκτάσεις παραγωγής βασικών τροφίμων! Εγκληματικά απαράδεκτο!
Το σιτάρι και τα παράγωγά του, ως βασικά προϊόντα διατροφής θα συμπαρασύρουν σε αυξήσεις και πολλά άλλα είδη διατροφής εθνικώς και διεθνώς από τώρα, ώστε παραμονεύει ο κίνδυνος να μην βρίσκει η Ελλάς σιτάρι για εισαγωγή ώστε να μπορέσουν να τραφούν οι αυτόχθονες και οι απρόσκλητοι ετερόχθονες. Η Ελλάς κινδυνεύει να πεινάσει διότι εξάγει το σιτάρι της ενώ κάποιες άλλες χώρες έχουν ήδη αρχίσει τις συζητήσεις περί του να απαγορεύσουν τις εξαγωγές σιτηρών (Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία). Αρκετές χώρες έχουν αρχίσει ήδη την απαγόρευση εξαγωγών διαφόρων αγροτικών προϊόντων, π.χ. ρύζι το Βιετνάμ, ηλιέλαιο η Σερβία, κλπ.
Στην μακαρία Ελλάδα της μεταπολιτεύσεως ουδείς ανησυχεί. Στα δύσκολα που έρχονται θα βάλουν το πολύ-πολύ τον Άδων(α)ι να «πετάξει» καμία δήλωση κρότου-λάμψης του στυλ «έτσι είναι η ελεύθερη οικονομία» η οποία θ’ αναλύεται επί ημέρες από την τηλεόραση και θα νομίζει ο πολιτικός κόσμος ότι έπεισε τους Έλληνες ότι είναι ανεύθυνος. Αλλά η πείνα είναι κακός σύμβουλος και τότε…
Πολλές χώρες λαμβάνουν μέτρα πρόληψης πείνας. Εδώ επικρατεί άκρα του τάφου αδράνεια, αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει με τα βασικά τρόφιμα.
Χρήστος Μαντζιάρης
ΠΗΓΗ
