Λέμε ναι, ενώ μέσα μας λέμε όχι.
Συζητάμε θέματα που ούτε καν μας αφορούν, κι αποφεύγουμε να αγγίξουμε αυτά
που στ’ αλήθεια μας πονούν.
Υποκρινόμαστε την ευτυχία, ενώ μέσα μας ακούγεται άλλη μελωδία, πένθιμη.
Προσποιούμαστε ευλαβικές φιγούρες, για να κρύψουμε απίστευτες κοσμικές καμπούρες.
Ψέμα, ψέμα, ψέμα, μια ζωή. Μέχρι όλο αυτό, στη γη να μπει.
Κι είναι κρίμα. Μια ζωή ψέμα. Λίγη αλήθεια, Κύριε, έλα να βάλεις στη ζωή μου,
μέσα απ’ τις όποιες χαραμάδες που ανοίγονται στην ετοιμόρροπη και παραπαίουσα ψυχή μου.
