ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου δύο περίπου χρόνια μετά την πραγματοποίησή της, συνεχίζει να αποτελεί το «αντιλεγόμενο σημείο» σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Από την μια μεριά οι θιασώτες της προσπαθούν με νύχια και δόντια να περισώσουν το κύρος της και να την παρουσιάσουν ως γνήσια Ορθόδοξη Σύνοδο και ως ένα μεγάλο και ιστορικό εκκλησιαστικό γεγονός παγκοσμίων διαστάσεων. Διοργανώνουν Συνέδρια το ένα μετά το άλλο, στα οποία επιχειρούν θεολογικά άλματα, καταφεύγουν σε θεολογικούς ακροβατισμούς, διαστρέφουν χωρία από την αγία Γραφή και τους Πατέρες, προσπαθούν με χίλιες δυό επινοήσεις και σοφιστείες να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, για να παρουσιάσουν τις αποφάσεις της ως Ορθόδοξες και τους ετεροδόξους αιρετικούς ως «Εκκλησίες». Από την άλλη, όσοι εμμένουν στην γραμμή των αγίων Πατέρων μας και στη Συνοδική και Κανονική μας Παράδοση, (συνήθως κληρικοί των κατωτέρων εκκλησιαστικών βαθμίδων, ταπεινοί μοναχοί και λαϊκοί), αγωνίζονται με την Χάρη του Θεού, να μην εισχωρήσει το δηλητήριο της οικουμενιστικής αιρέσεως στη ζωή της Εκκλησίας. Να παραμείνει η αγία Ορθόδοξη πίστη μας ανόθευτη και απαραχάρακτη, να μη θυσιαστεί στο βωμό των οικουμενιστικών σκοπιμοτήτων και να μη καταντήσει τελικά «ουραγός» και «εξάρτημα» του εφιαλτικού πανθρησκειακού οράματος.
Ο αγώνας ανθρωπίνως άνισος, διότι οι πρώτοι διαθέτουν μεγάλη εκκλησιαστική και οικονομική δύναμη και επί πλέον έχουν την αμέριστη συμπαράσταση της Μασονίας και του Διεθνούς Σιωνισμού, ενώ οι δεύτεροι δεν διαθέτουν σχεδόν καμία εκκλησιαστική, ή οικονομική δύναμη. Η μόνη δύναμη τους είναι η παντοδύναμη Χάρη του Θεού, στην οποία καταφεύγουν και στην οποία στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους. Τι θα περίμενε ένας κοσμικά σκεπτόμενος άνθρωπος από ένα τέτοιο, ανθρωπίνως, άνισο αγώνα; Ασφαλώς να επικρατήσουν κατά κράτος οι πρώτοι. Και όμως! Και εδώ είναι το θαυμαστό. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν οι οικουμενιστές, αλλά κατά παράδοξο τρόπο συνέβη το αντίθετο. Ο πιστός λαός του Θεού την αντιμετώπισε με πρωτοφανή αποστροφή. Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου δεν άγγιξε τα πνευματικά του αισθητήρια. Ο λαός μπορεί να μην έχει ακαδημαϊκές περγαμηνές και θεολογικούς τίτλους, έχει όμως την εσωτερική διαίσθηση και πληροφόρηση, ότι η Σύνοδος αυτή δεν ήταν Ορθόδοξη Σύνοδος, γιατί δεν έκανε το ένα, το μοναδικό της χρέος, να ΚΑΤΑΓΝΩΣΕΙ τις υφιστάμενες αιρέσεις και παραθρησκείες παγκοσμίως. Όποιος αμφιβάλει γι’ αυτό, ας ρωτήσει τυχαία πιστούς στην Εκκλησία, για να πάρει τις απαντήσεις του.
Αυτή την παράδοξη εξέλιξη ασφαλώς την διαπίστωσαν και γι’ αυτό επεχείρησαν μια νέα αγωνιώδη προσπάθεια εμπεδώσεως και αποδοχής της στη συνείδηση του λαού. Όπως πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο, η Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ., (όπως πάντα πρωταθλήτρια σε τέτοιου είδους επιδόσεις), διοργάνωσε πρόσφατα, από 21 έως 25 Μαΐου, μεγάλο διεθνές Συνέδριο, με τίτλο «8ο Διεθνές Συνέδριο για την ‘Αγία και Μεγάλη Σύνοδο’», με σκοπό την αποτίμηση της εν λόγω «Συνόδου». Σύμφωνα με ανακοίνωση, «με εισηγήσεις 99 θεολόγων ομιλητών, διακεκριμένων Ιεραρχών και εκλεκτών καθηγητών, από 20 χώρες όλου του κόσμου και 25 Πανεπιστημιακές Σχολές και Θεολογικά Ινστιτούτα… Μεταξύ των ομιλητών ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, ο Αρχιεπίσκοπος Γέρων Αμερικής κ. Δημήτριος, οι Μητροπολίτες Σασίμων κ. Γεννάδιος, Προύσης κ. Ελπιδοφόρος, Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, οι Επίσκοποι Αβύδου κ. Κύριλλος, Χριστουπόλεως κ. Μακάριος και πλειάδα καθηγητών, κληρικών, μοναχών, μοναζουσών, λαϊκών ανδρών και γυναικών, θα προσεγγίσουν δύο χρόνια μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο θέματα, που αναφέρονται στα επίσημα κείμενά της».
Επιστρατεύτηκαν ούτε πέντε, ούτε δέκα εισηγητές, αλλά 99! Μεταξύ αυτών ονόματα με βαρείς και επιβλητικούς εκκλησιαστικούς τίτλους. Γιατί άραγε; Μα είναι φανερό! Για να στηρίξουν το κύρος της «Συνόδου». Να προσπαθήσουν να της δώσουν κάποια αξία, ώστε να πεισθεί ο λαός του Θεού, ότι δήθεν είναι «αγία» και να δεχτεί τις αποφάσεις της! Αλλά ποιες αποφάσεις της να δεχτεί; Μήπως αυτές που απέρριψαν οι τέσσερις τοπικές Εκκλησίες, (Ρωσίας, Βουλγαρίας, Αντιοχείας και Γεωργίας), που δεν έλαβαν μέρος στη «Σύνοδο»; Μάλιστα, ακριβώς αυτές! Το γεγονός ότι η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου έχει απορριφθεί από την εκκλησιαστική συνείδηση του Ορθοδόξου λαού των εν λόγω τεσσάρων Πατριαρχείων, (και όχι μόνον), που εκπροσωπούν τα 2/3 της ανά τον κόσμον Ορθοδοξίας, αποτελεί γι’ αυτούς την πέτρα του σκανδάλου.
Όπως είναι γνωστό η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας έλαβε στις 2.12.2017 μια μνημειώδη, ιστορική απόφαση. Οι 743 Επίσκοποι που έλαβαν μέρος σ’ αυτή τη Σύνοδο απεφάσισαν τα εξής: «Η γενόμενη στο Κολυμπάρι Σύνοδος είναι αδύνατον να θεωρείται Πανορθόδοξη, ούτε τα έγγραφα τα οποία ενέκρινε αποτελούν έκφραση της πανορθοδόξου ομοφωνίας… περιλαμβάνουν ασαφείς και διφορούμενες διατυπώσεις, κάτι το οποίον δεν επιτρέπει να τα θεωρούμε ως υποδειγματική έκφραση των αληθειών της Ορθοδόξου πίστεως και της Παραδόσεως της Εκκλησίας». Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι συνοδικές αποφάσεις των Ιεραρχιών των υπολοίπων τριών Εκκλησιών.
Το Πατριαρχείο Αντιοχείας στις 27.6.2016 ανακοίνωσε: «Θεωρεί τη συνάντηση του Κολυμπαρίου ως μια προκαταρκτική συνέλευση της Πανορθοδόξου Μεγάλης Συνόδου. Αρνείται την απόδοση του συνοδικού χαρακτήρα σε οποιαδήποτε Ορθόδοξη συνέλευση, στην οποία δεν συμμετέχουν όλες οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες…Η Εκκλησία της Αντιόχειας επομένως αρνείται τη ονομασία της συνελεύσεως του Κολυμπαρίου, ως ‘Μεγάλης και Πανορθοδόξου Συνόδου’, ή ‘Μεγάλης και Αγίας Συνόδου’».
Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας στις 15.11.2016 ανακοίνωσε: «Η Σύνοδος του Κολυμπαρίου δεν είναι ούτε μεγάλη, ούτε πανορθόδοξη: 1. Λόγω της μη συμμετοχής σε αυτήν μιάς σειράς Ορθοδόξων Εκκλησιών εξαιτίας οργανωτικών και θεολογικών λαθών, που υπήρξαν κατά την προετοιμασία της. 2. Η προσεκτική μελέτη των κειμένων που εγκρίθηκαν από τη ‘Σύνοδο’ του Κολυμπαρίου, οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι κάποια από αυτά περιέχουν θέσεις αντίθετες με την Ορθόδοξη Εκκλησία, τη δογματική και κανονική παράδοση της Εκκλησίας, το πνεύμα και το γράμμα των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων…».
Τέλος το Πατριαρχείο Γεωργίας στις 22.12.2016 ανακοίνωσε: «Οι αποφάσεις και τα κείμενα της Συνόδου του Κολυμπαρίου δεν είναι δεσμευτικά για την Εκκλησία. Είναι απαραίτητη η διόρθωση σε σημεία, ή και η πλήρης αντικατάσταση των κειμένων της ‘Συνόδου’ του Κολυμπαρίου». Οι συνοδικές αποφάσεις των τεσσάρων Πατριαρχείων σταράτες, ξεκάθαρες, σκέτος καταπέλτης σ’ όλους εκείνους, που έσπευσαν να πανηγυρίσουν την «Σύνοδο» ως μέγα και ιστορικό γεγονός, αλλά και σε όλους εκείνους που μέχρι σήμερα επιμένουν να την εγκωμιάζουν και να την προβάλλουν με διοργανώσεις μεγάλων και επιβλητικών Διεθνών Συνεδρίων, όπως αυτό που μνημονεύσαμε προηγουμένως.
Αλλά δεν ήταν μόνον η δικαιολογημένη αποχή των τεσσάρων Πατριαρχείων. Κατά την διάρκεια των εργασιών της εν λόγω «Συνόδου» συνέβησαν δυστυχώς και άλλα, αξιοδάκρυτα και θλιβερά γεγονότα. Γεγονότα απαράδεκτα και καταλυτικά του Συνοδικού Συστήματος. Που δεν τιμούν, ούτε τους Προκαθημένους, ούτε το Προεδρείο της «Συνόδου», ούτε τους επισκόπους που έλαβαν μέρος στη «Σύνοδο». Γεγονότα τα οποία, όταν βγήκαν στο φως της δημοσιότητος, αμαύρωσαν ακόμη περισσότερο το συνοδικό κύρος της «Συνόδου» αυτής. Θα μνημονεύσουμε τρείς χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που έλαβαν χώρα στα παρασκήνια της «Συνόδου». Πρόκειται για γεγονότα τα οποία ήταν μεν γνωστά και από άλλες πηγές, επιβεβαίωσε όμως ως αυτόπτης μάρτυς και ένας εκ των επισκόπων, που έλαβε μέρος στη «Σύνοδο» ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σε πρόσφατο σύγγραμμά του με τίτλο: «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος του Κολυμπαρίου. Θεολογικές και εκκλησιολογικές θέσεις»:
Α) Το προβληματικό 6ο κείμενο που αφορά τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τους ετεροδόξους δεν το υπέγραψαν 17 Σέρβοι επίσκοποι, ενώ το προσυπέγραψαν μόνο 7 από τους 24 αντιπροσώπους της αντιπροσωπείας της Σερβικής Εκκλησίας. Και όμως ο Σέρβος πατριάρχης κ. Ειρηναίος, καταπατώντας την απόφαση της πλειοψηφίας και ενεργώντας ως άλλος πάπας, το προσυπέγραψε και η υπογραφή του έγινε δεκτή από το Προεδρείο της «Συνόδου» (!!!), ως εκφράζουσα δήθεν την πλειοψηφία της αντιπροσωπείας. Σύμφωνα με τον Κανονισμό Λειτουργίας της «Συνόδου», (άρθρο 12, παράγραφος 3), ο Προκαθήμενος καλείται να υπογράψει μόνον κείμενα, που εκφράζουν την «εσωτερική πλειονοψηφία» της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας του. Στην προκειμένη περίπτωση επομένως έχουμε σαφή παραβίαση του Κανονισμού. Μ’ άλλα λόγια η «Σύνοδος» περιφρόνησε τον ίδιο τον Κανονισμό Λειτουργίας της.
Β) Το προβληματικό 6ο κείμενο δεν το υπέγραψαν τέσσερις Κύπριοι επίσκοποι. Και όμως! Ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος το υπέγραψε «αντ’ αυτών» χωρίς εξουσιοδότηση και παρά την κατηγορηματική άρνησή τους. Η απαράδεκτη αυτή ενέργεια του Αρχιεπισκόπου έγινε αποδεκτή από το Προεδρείο της «Συνόδου», (!!!), ενδεικτικό και αυτό της παπικής νοοτροπίας που επεκράτησε στη «Σύνοδο».
Γ) Η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, (Μάϊος 2016), με ομόφωνη συνοδική απόφαση προχώρησε σε συγκεκριμένες διορθώσεις πάνω στα προσυνοδικά κείμενα και δέσμευσε την 24μελή αντιπροσωπεία της να εκφράσει με ακρίβεια το εκκλησιολογικό φρόνημα της τοπικής εκκλησίας. Μεταξύ των άλλων η αντιπροσωπεία δεσμεύθηκε να μην αποδεχθεί τον χαρακτηρισμό των αιρετικών κοινοτήτων ως «Εκκλησιών». Η αντιπροσωπεία, ως εντολοδόχος της Ιεραρχίας, είχε καθήκον και χρέος να σεβαστεί την ομόφωνη συνοδική απόφαση της Ιεραρχίας και να παραμείνει αμετακίνητη σ’ αυτήν. Δυστυχώς ακύρωσε την εν λόγω ομόφωνη απόφαση, το δε τραγικότερο είναι ότι το Προεδρείο της Συνόδου, την έκανε αποδεκτή. Βασική αρχή του Συνοδικού Συστήματος, (βλ. 34ος Αποστολικός Κανόνας), είναι ότι οι επίσκοποι κάθε Εκκλησίας σε ζητήματα που αφορούν «την κοινήν της εκκλησίας κατάστασιν», οφείλουν να συναποφασίζουν με τον Προκαθήμενό τους «εν συνόδω», αλλά και ο Προκαθήμενος να ενεργεί πάντοτε δεσμευόμενος από την συνοδική απόφαση. Επομένως στην προκειμένη περίπτωση είναι ολοφάνερο ότι έχουμε σαφή παραβίαση του παρά πάνω 34ου Αποστολικού Κανόνος.
Σύγχρονος ερευνητής της εν Κολυμπαρίου «Συνόδου» πολύ σωστά παρατηρεί: «Εγκαλούμε τον πάπα της Ρώμης για περιφρόνηση του συνοδικού θεσμού και δεν βλέπουμε ότι στην παπική νοοτροπία της –δήθεν – υπεροχής του «πρώτου» στηρίχθηκε η λεγόμενη Πανορθόδοξη, περιφρονώντας και καταλύοντας κάθε έννοια Ορθοδόξου συνοδικότητας και κανονικής τάξεως: Ο «πρώτος» ενεργεί παπικώ τω τρόπω, αντίθετα προς την γνώμη της Συνόδου και αυτό είναι αποδεκτό στο Κολυμπάρι! Είναι ένδειξη παρακμής της κανονικής τάξεως να έχουμε σε τόσο υψηλό θεσμικό επίπεδο «συνοδική» κατάλυση της συνοδικότητας των Τοπικών Εκκλησιών και απόπειρα επιβολής του «πρώτου» κάθε Εκκλησίας με παπικές εξουσίες».1
Πιο είναι το συμπέρασμα από όλα τα παρά πάνω; Το συμπέρασμα είναι ότι η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου προκειμένου να «περάσει» τις αστήρικτες κανονικώς θέσεις της, στηρίχθηκε πάνω σε μεθοδεύσεις και σε παραβίαση θεμελιωδών αρχών του Συνοδικού Συστήματος. Αλλιώς θα είχε τιναχθεί στο αέρα… Αλλά μια «Σύνοδος» που στηρίχθηκε πάνω σε σαθρά θεμέλια, είναι δυνατόν ποτέ να σταθεί στα πόδια της; Ουδέποτε. Κάποτε θα σωριασθεί σε ερείπια. Και ήδη από τώρα άρχισε η κατάρρευσή της. Ας μην ματαιοπονούν λοιπόν οι θιασώτες της. Όσα Συνέδρια και αν συγκροτήσουν και όσο επιβλητικά και αν είναι αυτά, δεν θα επιτύχουν απολύτως τίποτε. Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου έχει ήδη κριθεί στη συνείδηση του πιστού λαού του Θεού και έχει καταγραφεί στην εκκλησιαστική μας ιστορία ως αποτυχία. Η έννοια κλειδί που αποδεικνύει το ατελέσφορο της «Συνόδου» του Κολυμπαρίου είναι η διακοινωνία, το intercommunion, διότι εκεί συντρίβεται η λογική των θιασωτών της, που ενώ αποδίδουν εκκλησιαστικότητα στις αιρετικές κοινότητες, δεν αποτολμούν την συνέπεια των διακηρύξεών τους, που είναι η διακοινωνία μαζί τους, αποδεικνύοντας ότι δεν πιστεύουν τις δήθεν περισπούδαστες εισηγήσεις τους. Και έτσι κονιοτροποιείται όλη η άτεχνη και αλυσιτελής «θεολογία» τους.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
