Εκπλήρωση επιθυμίας καί αποδοχή αγιότητας
Η Γερόντισσα Χρυσή μαζί μέ τον Μπάρμπα-Ζάχο πήγαν πρώτα στην Μητροπολίτη ΠτολεμαΐδοςΙωακείμ καί μετά στην Αστυνομία.
Πρώτο εξασφάλισαν την ευλογία για τίς ενέργειες τους καί άπό τη δεύτερη την άδεια ανασκαφής. Την επόμενη άμεσος ήμερα χωρίς χρονοτριβή μαζί μέ άλλους Μηλοχωρίτες μετέβησαν στο σημείο πού είχε υποδείξει ή Αγία Παρασκευή καί άρχισαν νά σκάβουν. Μέ λεπτομέρεια ή Αγία είχε υποδείξει την ακριβή Οριοθέτηση τού παλιού Καθολικού τού Μοναστηριού μέ τά ιερά αντικείμενα κοντά σέ μιά ανθισμενη τριανταφυλλιά, ανάμεσα στά βάτα.
Η περιοχή βρίσκεται στους πρόποδες βουνού που από πίσω του βρίσκεται ή Κλεισούρα με το Μοναστήρι τής Παναγίας μας, στο όποιο ασκητεψε ή γειτόνισσα Όσια Σοφία.
Η έκταση τού Μοναστηριού και τού Αγιάσματος ήταν ιδιοκτησία ενός Οθωμανού πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών. Αυτός είχε πραγματικά τιμωρηθεί από την Αγία για ασέβεια του, γιατί είχε περιφράξει τό άγιασμα ώστε να μήν πηγαίνουν οί Χριστιανοί καί του χαλούν τον κήπο. Τότεπαρουσιάσθηκε ή Αγία Παρασκευή καί τον απείλησε ότι θά τον τιμωρησει αν δεν ανοίξει τό άγιασμα γιά τούς Χριστιανούς, πράγμα τό οποίο έγινε. Τότε εκείνος αναγκάστηκε νά ανοίξει γιά τούς Χριστιανούς τό άγιασμα.
Η Γερόντισσα Χρυσή είπε στούς ανθρώπους πού ήταν προσκείμενοί της, γιά νά γίνει πιστευτεί ότι εάν δεν βρεθεί τίποτα καί τούς κούραση χωρίς αποτέλεσμα, δεχόταν νά την αποκεφαλίσουν καί νά τήθάψουν στο μέρος της, ανασκαφής. Στις άρχές ή τά μέσα Ιουνίου του 1932 σύσσωμοι οι κάτοικοι τού Μηλοχωριου μαζί μέ τόν Ιερέα τους π. Παναγιώτη Παπαδόπουλο, ό όποιος προπορευόταν, και μέ τους νέους πού κρατούσαν εξαπτέρυγα, λαμπάδες θυμιατά, ανηφόρισαν το δρόμο προς τον Αγιασμένο λόφο. Ή Γερόντισσα Χρυσή πήγαινε πρώτη σκυφτή και αμίλητη, άλλά νοερά προσευχόμενη, και έδειχνε τον δρόμο, μέχρι πού
Έφτασαν στά διακριτικά σημεία πού της είχε υποδείξει ή Αγία, την τριανταφυλλιά ανάμεσα στα βάτα. Εκεί χάραζε μόνη της τά όρια της η ανασκαφής μέ τό δεξί της πόδι μπροστά στις σταυροκοπούμενες γυναίκες και τούς προσευχομένους γέροντες. Δεν έλλειπαν, βέβαια, και κάποιοι υλιστές και ορθολογιστές, οι όποιοι ειρωνεύονταν και διασκέδαζαν σέ βάρος της δυστυχισμένης, καθώς έλεγαν, Χαρίσως. Ορισμένοι, μάλιστα, ετοίμαζαν και ξύλα, γιά να την κτυπήσουν γιά τά μυθεύματα και τις φαντασιώσεις της.
Ξαφνικά, ώ τού θαύματος, σκάβοντας με με την σκαπάνη σε βάθους ενάμισι δυο μέτρων αποκαλύφθηκαν τα θεμέλια παλαιού Ναού με δύο εισόδους. Μέσα σ’ αυτόν τον Ναό βρέθηκε μια πλάκα κεραμικού πού σχημάτιζε με την Αγγειοπλαστική τέχνη τό περίγραμμα της Μορφής της Αγίας Παρασκευής, δύο ασημένια Βυζαντινά νομίσματα και δεκαπέντε πήλινα αγγεία. Από αυτά έχει διασωθεί μόνο μέρος της κεραμικής πλάκας χωρίς τή μορφή της Αγίας.
Μετά άπό τό ιστορικό αύτό γεγονός για τούς πιστούς της Δυτικής Μακεδονίας κλήρος καί λαός κατάλαβαν ότι δίπλα τους είχαν έναν άνθρωπο τού Θεού, μια θεραπαινίδα της Αγίας Παρασκευής και όχι μόνο δεν την ειρωνεύονταν καί δεν την περιγελούσαν, άλλά καί την τιμούσαν ιδιαιτέρως. Ή Γερόντισσα Χρυσή φάνταζε στα μάτια τους ώς ιερή καί αγία φυσιογνωμία καί θαύμαζαν την πίστη της. Πήρα πρότυπο όλων καί πρόσωπο σεβαστό, πού είχε τή δύναμη να παρακαλεί τό Θεό, για όλους τούς ασθενείς καί ανήμπορους. Καί ως πρότυπο έπρεπε όχι μόνο να είναι παράδειγμα προς μίμηση, άλλά να ομιλεί προσευχητικά με τον Θεό μας και να ομιλεί στους άλλους για το Θεό.
Γιά να ομιλεί συνεχώς στο Θεό μας πήρε τη μεγάλη απόφαση να του δοθεί ολοκληρωτικά να εγκαταλείψει τά εγκόσμια και να αφοσιωθεί στη διακονία του Ναού της Αγίας Παρασκευής, ώς γνήσια θεραπαινίς της. Με πρωτοβουλία της Γερόντισσας και συνδρομές των ευσεβών κατοίκων της περιοχής κτίστηκε νέος Ναός της Αγίας Όσιομάρτυρος Παρασκευής πάνω στά θεμέλια του παλαιού καί πέντε-έξη δωμάτια, γιά τη ίδια και γιά διανυκτέρευσης των προσκυνητών.
