του Paul Craig Roberts
Το Πεντάγωνο δημοσίευσε το εγχειρίδιο «Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής 2015», τον Ιούνιο του 2015.
http://news.usni.org/2015/07/02/document-2015-us-national-military-strategy
Το έγγραφο αναγγέλει μια μετατόπιση του ενδιαφέροντος από τους τρομοκράτες στα «κράτη πρωταγωνιστές», που «προσβάλλουν τους διεθνείς κανόνες».
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τη σημασία αυτών των λέξεων. Οι κυβερνήσεις, που αμφισβητούν τους διεθνείς κανόνες, είναι κυρίαρχες χώρες που ακολουθούν πολιτικές ανεξάρτητα από τις πολιτικές της Ουάσινγκτον. Αυτά τα «αναθεωρητικά κράτη» είναι εχθρικά, όχι επειδή σχεδιάζουν να επιτεθούν στις ΗΠΑ, κάτι το οποίο παραδέχτηκε το Πεντάγωνο ότι δεν σκοπεύουν να κάνουν ούτε η Ρωσσία ούτε η Κίνα, αλλά επειδή είναι ανεξάρτητα. Με άλλα λόγια, ο κανόνας είναι η εξάρτηση στην Ουάσινγκτον.
Κατανοείστε αυτό το σημείο: Η απειλή συνίσταται στην ύπαρξη κυρίαρχων κρατών, των οποίων η ανεξάρτητη δράση τα καθιστά «αναθεωρητικά κράτη». Με άλλα λόγια, η ανεξαρτησία τους δεν συγχρονίζεται με το νεοσυντηριτικό δόγμα της Μίας-δύναμης, η οποία δηλώνει ότι η ανεξαρτησία είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Ουάσινγκτον. Η ιστορικά-δεδομένη ηγεμονία της Ουάσινγκτον αποκλείει από οποιαδήποτε άλλη χώρα την ανεξαρτησία των ενεργειών της.
Η έκθεση του Πενταγώνου ορίζει ως κύρια «αναθεωρητικά κράτη», τη Ρωσσία, την Κίνα, τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Η εστίαση γίνεται κυρίως στη Ρωσσία. Η Ουάσινγκτον ελπίζει να συνεργαστεί με την Κίνα στρέφοντας προς τα εκεί ό,τι της έχει απομείνει από την καταναλωτική της αγορά, παρά την «ένταση στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού» που βρίσκεται στην αμυντική σφαίρα επιρροής της Κίνας, μία άμυνα που «δεν συνάδει με το διεθνές δίκαιο» (αυτό από την Ουάσινγκτον που παραβίάζει συνεχώς το διεθνές δίκαιο). Δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι το Ιράν έχει ξεφύγει από την μοίρα που η Ουάσινγκτον έχει επιβάλει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στη Συρία, στη Σομαλία, στην Υεμένη, στο Πακιστάν, στην Ουκρανία, και (με τη συνενοχή της) στην Παλαιστίνη.
Η έκθεση του Πενταγώνου είναι επαρκώς αυθάδης στην υποκρισία της, καθώς όλες οι δηλώσεις διαμηνύουν ότι η Ουάσινγκτον και οι υποτελείς της «στηρίζουν τα καθιερωμένα θεσμικά όργανα και τις διαδικασίες που δεσμεύονται στην πρόληψη των συγκρούσεων, στον σεβασμό της κυριαρχίας και στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Όλα αυτά από τη στρατιωτική δύναμη μίας κυβέρνησης που έχει εισβάλει, βομβαρδίσει και ανατρέψει 11 κυβερνήσεις από την εποχή Κλίντον, και αυτή τη στιγμή εκτελεί σχέδιο ανατροπής των κυβερνήσεων στις: Αρμενία, Κιργιζία, Εκουαδόρ, Βενεζουέλα, Βολιβία, Βραζιλία και Αργεντινή.
Στο έγγραφο του Πενταγώνου η Ρωσσία είναι εκτεθειμένη επειδή δεν ενεργεί «σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα», πράγμα που σημαίνει ότι η Ρωσσία δεν ακολουθεί την ηγεσία της Ουάσινγκτον.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια έκθεση σαχλαμάρας, που γράφτηκε από νεοσυντηρητικούς προκειμένου να υποδαυλίσουν έναν πόλεμο με τη Ρωσσία.
Τίποτε άλλο δεν μπορεί να ειπωθεί για την έκθεση του Πενταγώνου η οποία δικαιολογεί την ύπαρξη ατέλειωτων πολέμων. Χωρίς πόλεμο και κατακτήσεις οι Αμερικανοί δεν νοιώθουν ασφάλεια.
Η άποψη της Ουάσινγκτον για τη Ρωσσία είναι η ίδια με αυτήν του Κάτωνος του Πρεσβυτέρου για την Καρχηδόνα. Ο Κάτων ο Πρεσβύτερος τελείωνε κάθε ομιλία του, ανεξαιρέτως θέματος, στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο με την εξής φράση: «Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί».
Η έκθεση αυτή μας λέει ότι ο πόλεμος με τη Ρωσσία είναι στο πεπρωμένο μας, εκτός εάν η Ρωσσία συμφωνήσει να γίνει υποτελής, όπως και κάθε χώρα στην Ευρώπη και τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ουκρανία και την Ιαπωνία. Σε αντίθετη περίπτωση, οι νεοσυντηρητικοί έχουν αποφασίσει ότι είναι αδιανόητο για τους Αμερικανούς να ζουν με μια χώρα που αποφασίζει ανεξάρτητα από την Ουάσινγκτον. Αν οι Αμερικανοί δεν μπορούν να είναι η Μία-δύναμη που θα επιβάλλεται σε όλον τον κόσμο, τότε καλύτερα να είμαστε όλοι νεκροί. Τουλάχιστον, έτσι θα συνετιστούν οι Ρώσσοι...
Μετάφραση Φαίη / https://averoph.wordpress.com
