του Μιχαήλ του Κρητός
Έχω να θέσω μια ρητορική
ερώτηση: Πως γίνεται μετά τα ονόματα ''Τρόικα'', ''Δανειστές'', Ε.Κ.Τ.
κτλ. να ονοματίζονται τώρα αυτοί οι σφετεριστές της ελευθερίας των λαών
με τον όρο ''Θεσμοί'';
Αυτοί οι τρομολάγνοι που απομυζούν ολόκληρες
οικονομίες με σκοπό την διάσπαση κρατών;
Τι σημαίνει άραγε ''θεσμός'' και πως τον εννοούν;
Λοιπόν
αγαπητοί κύριοι, μόνο μία χώρα έπρεπε να αναφέρεται σε αυτόν τον
χαρακτηρισμό και δεν είναι άλλη από την ταπεινή Ελλάδα μας. Και
εξηγούμαι: Ποιος έδωσε στην υπόλλοιπη Ευρώπη (και σε όλο τον κόσμο) το
πολίτευμά της; Ποιος τους έδωσε τα φώτα του πολιτισμού; ΕΜΕΙΣ!
Εμείς δώσαμε την φώτιση των επιστημών, των τεχνών και των γραμμάτων.
Εμείς
δώσαμε το σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός στον πλανήτη, τους Ολυμπιακούς
αγώνες και η άσβεστη φλόγα τους ανάβει πάντα στην γεννέτηρά τους.
Δώσαμε ακόμα και το όνομα της υπείρου μας. Ολόκληρο το ηλιακό μας
σύστημα απαρτίζεται από πλανήτες με ελληνικά ονόματα ως ελάχιστος φόρος
τιμής στους αστρονόμους μας.
Τα μεγαλύτερα μουσεία,
ιδρύματα και πανεπιστήμια του κόσμου είναι επιρρεασμένα από την δική μας
αρχιτεκτονική. Δικά μας αρχαία κλεμμένα κειμήλια κοσμούν ξένα μουσεία
και οι ιδιοκτήτες τους πλουτίζουν ακόμη, παρηγοριέμαι όμως γνωρίζοντας
πως όταν εμείς κατασκευάζαμε ένα ταπεινό κτίσμα που λέγεται
''Παρθενώνας'' οι υπόλλοιποι λαοί της Ευρώπης φορούσαν ακόμη προβιές.
Οι
περισσότεροι γνωρίζουμε στην σύγχρονη ιστορία μας την γνώμη που είχε
για εμάς ο Χίτλερ, ο Τσώρτσιλ, και πολύ άλλοι κατά την διάρκεια του
μεγάλου πολέμου, αναγνωρίζοντας την τόλμη την μαχητικότητα και τον
ηρωισμό μας. Θα μπορούσα να γράψω σελίδες αλλά νομιζω καταλάβατε την
λογική μου και την γενική εικόνα.
Η Ελλάδα θα πρέπει να
είναι ''ΘΕΣΜΟΣ'' λοιπόν και σημείο αναφοράς. Η Ευρώπη ανοίκει στην
Ελλάδα και όχι το ανάποδο. Μέσα από πνευματικότητα, πίστη, ταπεινότητα,
όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες του γένους θα μπορέσουμε να
σφυριλατήσουμε μια δυνατή σχέση με τον Θεό και να πάρουμε δυνάμεις για
να μπορέσουμε να συνεχίσουμε.
Γιατί ας μην λησμονούμε πως η πατρίδα
μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την χριστιανοσύνη και την εκκλησία και
μέσα από τους κόλπους της θα αντλήσουμε τα αποθέματα δύναμης που μας
χρειάζονται.
Οι καιροί που έχονται είναι
δύσκολοι. Ο Έλληνας όμως στα δύσκολα φαίνεται και θα αντισταθεί σε αυτήν
την νέα τάξη πραγμάτων καλούμενος για άλλη μια φορά να αποδείξει τα
ιδανικά του.
Ένας ταπεινός φιλοπάτρης
