Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια της γενοκτονίας του Πόντου, του βιαίου και ποτισμένου με αίμα ξεριζωμού του ελληνικού ποντιακού λαού από τις προαιώνιες πατρίδες του, είναι το, «Την πατριδαμ έχασα άκλαψα και πόνεσα».
Όταν όμως αυτό το τραγούδι τραγουδιέται από μια γνωστή και εντυπωσιακή Τουρκάλα τραγουδίστρια, την Şevval Sam, τότε το τραγούδι αυτό, το θρηνώδες αυτό άσμα, αποκτά μια ξεχωριστή διάσταση.
Ο πόνος προβάλλεται και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, η αναγνώριση της γενοκτονίας είναι αυθόρμητη αν και δεν έχει δικαιωθεί ιστορικά, δεν της έχει αποδοθεί από την σύγχρονη Τουρκία η ηθική και ιστορική της δικαίωση. Η Τουρκάλα αυτή είχε το θάρρος να τραγουδήσει και με αυτόν τον τρόπο έδειξε τον σωστό δρόμο στην ίδια της την χώρα.
Στίχοι: Χρήστος Αντωνιάδης
Μουσική: Κώστας Σιαμίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αχιλλέας Βασιλειάδης & Γιάννης Κουρτίδης
Την πατρίδαμ” έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι’αρόθυμο, όι-όι
ν” ανασπάλω κι” επορώ.
Ρεφραίν:
Μίαν κι” άλλο ΄σην ζωή μ”
σο πεγάδι μ” σην αυλή μ”.
Νέροπον ας έπινα, όι-όι
και τ” ομμάτα μ” έπλυνα.
Τά ταφία μ” έχασα
ντ” έθαψα κι” ενέσπαλα.
Τ” εμετέρτς αναστορώ, όι-όι
και ΄ς σο ψυόπο μ” κουβαλώ.
Ρεφραίν…
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι
επέμναν ακρόνυχτα.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
http://nikosxeiladakis.gr
