Είναι ένα ζήτημα που αφορά το ευρύ ρωσικό κοινό, και τις σχέσεις του με τον ελληνισμό. Γενικά αναφέρονται οι διεθνείς πιέσεις στην Κύπρο, οι οποίες αφυπνίζουν το αντι-δυτικό αίσθημα στην Ρωσία, ειδικά αυτό το διάστημα.
Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι , οι πολιτικοί ηγέτες της Κύπρου υπέστησαν μια άνευ προηγουμένου πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά την παρουσία του Κύπριου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη στην Μόσχα, και τις συνομιλίες που είχε με την ρωσική πολιτική ηγεσία , σχετικά με την δυνατότητα ελεύθερης εισόδου στο λιμάνι της Λεμεσού, πολεμικών πλοίων του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού.
Ως αποτέλεσμα των πιέσεων αυτών, ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου να επικρίνει έντονα τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Στην πραγματικότητα, η Λευκωσία δεν «λύγισε», και το θέμα της δημιουργίας μιας ναυτικής βάσης για τον ρωσικό στόλο έχει επιλυθεί, τονίζει το ρωσικό δημοσίευμα της εφημερίδας Vzgliad.ru .
Για πρώτη φορά, το ζήτημα της επιλογής της Κύπρου, στην παροχή δυνατοτήτων ελλιμενισμού , για τις προμήθειες και τις επισκευές του ρωσικού στόλου, τέθηκε περίπου πριν δύο χρόνια , αλλά στην συνέχεια, πολλοί θεώρησαν αυτή την ιδέα απλά σαν μια προσπάθεια να «ψαρέψει» η Κύπρος λίγα περισσότερα χρήματα, με φόντο την σοβαρή οικονομική κρίση. Αλλά, η ηγεσία της Κύπρου ήταν στα αλήθεια αποφασισμένη, για την δημιουργία ναυτικής βάσης για το ρωσικό πολεμικό ναυτικό «επί του πρακτέου» .
Η Θέση όμως της Λευκωσίας προκάλεσε έντονη αντίδραση στους Αγγλοσάξονες. Η επίσκεψη στην Ουάσιγκτον του υπουργού Εξωτερικών Τ. Κασουλίδη, δεν αρκέστηκε μόνο στην «παθητική άμυνα» σε σχέση μ ε τους Αμερικανούς ομολόγους του , αλλά μετακόμισε και στην επίθεση. Ο ίδιος ο Κύπριος ΥΠΕΞ, κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Βρετανία ότι «αγνοούν τα συμφέροντα της Κύπρου», τονίζοντας ότι η Κυπριακή δημοκρατία «έχει τα δικά της προβλήματα», στα οποία δεν βρίσκει «ευήκοα ώτα» στην Ουάσιγκτον . Για παράδειγμα, η Λευκωσία «βρίσκει περισσότερη κατανόηση» από την Ρωσία, την Γαλλία και την Κίνα, από ό, τι τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ειδικά στην περίπτωση της παρατεταμένης αντιπαράθεσης με την Τουρκία, όπως αναφέραμε με σειρά άρθρων μας στο pentapostagma.gr.
Ο Κασουλίδης «περνώντας κυριολεκτικά στην αντεπίθεση» λόγω της έντονης αμερικανικής πίεσης, τονίζοντας ότι το πρόσφατο συμβάν με το τουρκικό σεισμολογικό σκάφος , το οποίο, συνοδεία πάνοπλων τουρκικών πολεμικών πλοίων « περιδιάβαινε» στα ύδατα της Κύπρου» απειλώντας, ενώ την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν κουνούσαν «ούτε το μικρό τους δακτυλάκι», αγνοώντας παντελώς την χορήγηση διπλωματικής ή άλλης βοήθειας προς την Κύπρο , και «αφήνοντας» την κυπριακή ηγεσία «εντελώς ακάλυπτη» με ό, τι συνάγεται αυτό.
Η αμερικανική προσπάθεια άσκησης πίεσης στην Κύπρο στο ζήτημα των αντι-ρωσικών κυρώσεων απέτυχε πλήρως , τονίζουν οι Ρώσοι ειδικοί, καθώς και η υιοθέτησης παρόμοιας πίεσης στο ζήτημα της ουκρανικής κρίσης. Σε αντιδιαστολή ο Κασουλίδης, με αφορμή την κατάσταση στην Ουκρανία, την παρομοίασε με την σημερινή κατάσταση στο νησί, όπου σχεδόν το ήμισυ του κυπριακού εδάφους κατέχεται από την Τουρκία από το 1974, χωρίς να υπάρχει υποστήριξη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προς την ελληνική κοινότητα της Κύπρου . Όσο για την ρεαλιστική θέση της Λευκωσίας σχετικά με τις κυρώσεις, ο Κύπριος αξιωματούχος προέβαλε την έντονη οικονομική κρίση που βιώνει το νησί. Ωστόσο, ιστορικά η ελληνική κοινότητα πάντοτε έτεινε « χείρα φιλίας» στην Μόσχα, και τώρα ειδικά μόλις οι συνθήκες το επέτρεψαν, υπήρξε μεγαλύτερη σαφήνεια, αναφέρει το ρωσικό άρθρο.
Πριν από την σύναψη των συμφωνιών με την Κύπρο η Ρωσία διέθετε στην Μεσόγειο μόνο το συριακό λιμάνι της Ταρτούς , το οποίο κληρονόμησε από την σοβιετική εποχή. Το λιμάνι αυτό όμως αυτό δεν είναι αρκετό , τόσο από πλευράς ναυτικών δυνατοτήτων όσο και από πλευράς εγκαταστάσεων.
Η προσπάθεια για τον εκσυγχρονισμό της Ταρτούς, και η μετατροπή της σε ολοκληρωμένη ναυτική βάση στην οποία θα ελλιμενίζονταν ρωσικά καταδρομικά και αεροπλανοφόρα, δεν έλαβε χώρα λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης στη Συρία.
Για τον ίδιο λόγο, ήταν ανεπιτυχής και η παρουσία ρωσικών πολεμικών πλοίων στην Τρίπολη της Λιβύης, και στο νησί Σοκότρα της Υεμένης . Η «Αραβική Άνοιξη» είχε θέσει υπό αμφισβήτηση όλα τα μακροπρόθεσμα σχέδια του ρωσικού ναυτικού για την δημιουργία βάσεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου .
Τελικά, το 2015, το Ρωσικό Ναυτικό αποφάσισε να ανακατασκευάσει την βάση της Ταρτούς, σε επίπεδο μεσαίας ναυτικής βάσης. Αλλά και αυτή την φορά, έως ότου η κατάσταση γύρω από την Συρία δεν σταθεροποιηθεί, όλα είναι αβέβαια.
Έτσι η περίπτωση της χρησιμοποίησης μιας ολοκληρωμένης βάσης, στην φιλόξενη Κύπρο, η οποία θα χρησιμοποιηθεί ως σημείο ανεφοδιασμού και υλικοτεχνικής συνεργασίας, αποτελεί την χρυσή τομή. Από την Λεμεσό σε 6-7 ημέρες τα ρωσικά πλοία θα μεταβαίνουν στο Γιβραλτάρ, και από εκεί, στην περιοχή επιχειρησιακής ευθύνης του στόλου της Βαλτικής και του Βόρειου στόλου. Όσο για την διώρυγα του Σουέζ αυτή , είναι μια ανάσα από τα ρωσικά πολεμικά πλοία που ελλιμενίζονται στο λιμάνι της Λεμεσού.
Ωστόσο στην Κύπρο διαθέτει βάσεις και η Βρετανία . Ακόμη και σήμερα μέρος της επικράτειας της χώρας (περίπου το 3%), θεωρείται «υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου». Οι βρετανικές στρατιωτικές βάσεις στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια, διαθέτουν έναν σημαντικό αριθμό Βρετανών στρατιωτικών και πολιτικού προσωπικού . Το καθεστώς των βρετανικών βάσεων είναι πολύ αμφιλεγόμενο από νομικής άποψης, για να μην αναφέρουμε τις εξαιρετικά περίπλοκες οικονομικές συνθήκες της ύπαρξής τους. Ένα πράγμα όμως είναι σαφές, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν προτίθεται να παραιτηθεί από αυτά τα εδάφη, ποτέ.
Στη σοβιετική εποχή, η περίφημη 5η μοίρα «Μεσογείου» αντιμετώπιζε επίσης τα ίδια προβλήματα εφοδιασμού. Μετά το 1972 , η Ρωσία με την διακοπή της στρατιωτικο-τεχνικής συνεργασίας με την Αίγυπτο υπό την κυβέρνηση του Ανουάρ Σαντάτ, είχε ως μοναδική λύση το λιμάνι της Ταρτούς, το οποίο ήταν η μόνη βάση του ρωσικού πολεμικού ναυτικού .
Στο πλαίσιο αυτό, η συμφωνία με την Κύπρο παρέχει αυτό ακριβώς που επιθυμεί η Μόσχα, δηλαδή την τακτική παρουσία του ρωσικού στόλου σε πολλά δυνητικά επικίνδυνα θέατρα επιχειρήσεων, ταυτόχρονα . Η σύνθεση του νέου ρωσικού στόλου Μεσογείου δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί, και σε γενικές γραμμές δεν είναι σαφές αν θα είναι σε μόνιμη βάση, η θα συγκροτείται, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις ανάγκες.
Εν τω μεταξύ, η ιδέα της δημιουργίας μιας νέας μεγάλης ναυτικής βάσης, με πολυέξοδη υποδομή και πολυπληθές προσωπικό, θα ήταν κατάλληλη μόνο στην περίπτωση μιας συνεχούς παρουσίας στην περιοχή, μεγάλου αριθμού ρωσικών πολεμικών πλοίων. Άλλωστε, κανείς δεν γνωρίζει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα σε χώρες που πλήττονται από την επιδημία της «Αραβικής Άνοιξης». Ίσως στην Λιβύη, για παράδειγμα, να επανέλθει η ηρεμία και η ρεαλιστική πολιτική, όπως συνέβη και στην Αίγυπτο.
Σε κάθε περίπτωση όμως, η Ρωσία έχει αποκτήσει έναν νέο σύμμαχο. Και όχι για τα χρήματα ή οποιοδήποτε άλλο λόγο , αλλά λόγω θρησκείας και ιδεολογίας . Αυτό αξίζει τον κόπο, καταλήγει το άρθρο .
Οι μεγάλες δυνάμεις διαθέτουν τα δικά τους σχέδια, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, πιθανόν μέσα σε αυτά να περιλαμβάνονται η Ελλάδα και η Κύπρος. Το σίγουρο είναι ότι η Τουρκία αργά η γρήγορα θα εκδιωχθεί από την περιοχή ως «παρείσακτος» .
πηγή
