Του Σάββα Καλεντερίδη
Στο άρθρο μας της προηγούμενης Παρασκευής αναφερθήκαμε στον
τρόπο με τον οποίο η Κύπρος, ένα πληγωμένο νησί με υπό κατάληψη του 40% του
εδάφους της, κατόρθωσε να... διαχειριστεί με μέτρο και ιδιαίτερη γεωπολιτική
ευφυία τα ενεργειακά της αποθέματα και τη γεωπολιτική της θέση, με αποτέλεσμα
να εξασφαλίσει τη στήριξη των ΗΠΑ αλλά και άλλων σημαντικών δυνάμεων, απέναντι
στην τουρκική επιθετικότητα.
Το έχουμε υπογραμμίσει και σε άλλα άρθρα μας ότι είναι η
πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1960 που η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει την
υποστήριξη στις θέσεις και τα σχέδιά της στην Κύπρο τις ΗΠΑ αλλά και άλλες
δυνάμεις του δυτικού κόσμου, αλλά οι δυνάμεις αυτές με τον έναν ή τον άλλο
τρόπο στέκονται απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Ερντογάν φέρεται να
δήλωσε πρόσφατα ότι εκείνες οι δυνάμεις που βοήθησαν την Τουρκία να εισβάλει
στην Κύπρο, τώρα θέλουν να την εκδιώξουν από το νησί!
Ενώ, όμως, διαδραματίζονται αυτά στην Κύπρο και ενώ η Ελλάδα
προσπαθεί να ισορροπήσει και να σταθεί στα πόδια της, δοκιμάζοντας ακόμα και τη
θέση της στην ευρωζώνη-Ε.Ε., η Τουρκία φέρεται αποφασισμένη να κινηθεί μπροστά
από τις εξελίξεις, για να προλάβει τη
δημιουργία μιας ανάλογης και μη αναστρέψιμης γι’ αυτήν κατάστασης στο Αιγαίο.
Αφού η Άγκυρα, με την σαφή υποστήριξη της Ουάσιγκτον -και
όχι μόνο- κατόρθωσε να αποτρέψει τις ελληνικές κυβερνήσεις να κάνουν χρήση του
κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ.,
όπως ξεκάθαρα ορίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, τώρα έχουν περάσεις την
επόμενη φάση, που είναι η ευθεία αμφισβήτηση του μισού Αιγαίου, χωρίς να μας
«χαρίζουν» το υπόλοιπο.
Η εκδίωξη του ιταλικού πλοίου, βρετανικών συμφερόντων, το
οποίο πόντιζε καλώδιο μεταφοράς δεδομένων Explora από τη θαλάσσια περιοχή
νοτίως της Ιεράπετρας, από τις τουρκικές αρχές τα τέλη του προηγούμενου μηνός,
πράξη που συνιστά ευθεία αμφισβήτηση και παραβίαση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων
και η δημοσίευση της γνωστής notam, με την οποία δέσμευε περιοχές του Αιγαίου
για τη χρήση τους ως πεδίου βολής μέχρι το τέλος του έτους, στην οποία
περιλαμβάνονταν και χωρικά ύδατα, αλλά και έδαφος της Λήμνου (αποσύρθηκε μετά
την έντονη ελληνική αντίδραση), αποτελούν δείγματα των προθέσεων της Άγκυρας.
Όταν η Τουρκία απέσυρε την προαναφερθείσα notam, μετά από
παρέμβαση και των ΗΠΑ, ήλθαν στο νου μας τα ΜΟΕ, τα οποία ακολουθούν κάθε μικρή
ή μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση.
Τα ΜΟΕ λοιπόν δεν άργησαν να έλθουν ή μάλλον ακριβώς επειδή
η ελληνική πλευρά παρότι φέρεται να δέχτηκε, σύμφωνα με την Άγκυρα, κωλυσιεργεί
και αργεί να καθίσει στο «τραπέζι», η τουρκική κυβέρνηση στέλνει τελεσίγραφο,
με το οποίο μας λέει ότι αν δεν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τα ΜΟΕ μέχρι
το τέλος του Μαρτίου, από της 1ης Απριλίου η Άγκυρα θα δεσμεύσει και
πάλι τεράστιες περιοχές του Αιγαίου. Επισημαίνεται, μάλιστα, ότι τη φορά αυτή notam
θα είναι «χωρίς λάθη» στις συντεταγμένες!
Τις θέσεις αυτές εξέφρασε η Άγκυρα με έντονο διάβημα στον
Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα, στις 7 Μαρτίου, αμέσως μετά τις επισκέψεις του υπουργού
Εθνικής Αμυνας, Π. Καμμένου, σε ακριτικά νησιά και διάφορες δηλώσεις του για
την ενίσχυση της άμυνας της χώρας.
Να σημειωθεί ότι τα αιτήματα της τουρκικής πλευράς, που
σχετίζονται στην ουσία με την κατάργηση των ελληνικών πεδίων βολής στο Αιγαίο,
είναι ένα ακόμα βήμα προς την εκπλήρωση ενός στρατηγικού στόχου της Τουρκίας,
που είναι ο εξής:
Αφού εξαλειφθεί κάθε
πιθανότητα επέκτασης των Χ.Υ. της Ελλάδας στα 12 ν.μ., να επιβληθεί στην Ελλάδα
η άποψη ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα
χρήσης του θαλάσσιου και εναέριου χώρου του Αιγαίου με τις ένοπλες δυνάμεις της
Ελλάδας!
Μετά απ’ όλα αυτά και μετά τις αλλεπάλληλες υποχωρήσεις της
Αθήνας στις επεκτατικές και αναθεωρητικές βλέψεις της Άγκυρας, είναι λογικό να
αναρωτηθεί κανείς αν η μόνη στρατηγική της Ελλάδας είναι αυτή των συνεχών
υποχωρήσεων!
Δημοσιεύεται στην "κυριακάτικη δημοκρατία"
