(...) Σήμερα, με τον νομισματικό πόλεμο ευρώ-δολαρίου να μαίνεται, η συγκυρία
τα έφερε έτσι ώστε η Ουάσινγκτον να βλέπει στην Αθήνα ένα εξαιρετικό
χρήσιμο…
αγκάθι για τα πλευρά του Βερολίνου.
Γι’ αυτό άλλωστε και οι ΗΠΑ έχουν στηρίξει παρασκηνιακά την Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες, κάτι που μπορεί κανείς να διαπιστώσει τόσο στο…. ταμπλό του Χρηματιστηρίου Αθηνών, όσο και κυρίως στην αδιαφορία με την οποία οι (λαίμαργες) αγορές ακούνε όσα δραματικά υπστηρίζουν κατά καιρούς για το μέλλον της Ελλάδας κορυφαίοι Ευρωπαίοι, περί Grexit και λοιπών… χαριτωμένων.
Η παράμετρος που πιθανότατα έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ελληνική περίπτωση, αφορά στην προκριματική διαδικασία των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών, για την επιλογή εκείνων που θα μονομαχήσουν στις προεδρικές εκλογές του 2016, για τα κλειδιά του Λευκού Οίκου.
Η μέση πολιτική ανάλυση στις ΗΠΑ, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, ακόμη κι αν οι Δημοκρατικοί κατεβάσουν στην αρένα τη… φωτογενή (αλλά και βαθιά συστημική) Χίλαρι Κλίντον, οι Ρεπουμπλικανοί είναι εκείνοι που θα επικρατήσουν, καθώς… 8 χρόνια διακυβέρνησης Ομπάμα είναι πολλά.
Αυτός είναι άλλωστε και ο συνήθης κύκλος πολιτικής ηγεμονίας στις ΗΠΑ: Δυο προεδρικές θητείες, με την ηχηρή εξαίρεση των Ρεπουμπλικανών από το 1980 μέχρι το 1992, όταν τα 12 χρόνια δικαιολογούνται από την ψυχολογία της μάζας που ήταν ακόμη μεθυσμένη από τη νίκη στον Ψυχρό Πόλεμο.
Με τους Ρεπουμπλικανούς να έρχονται (πιθανότατα), τα πράγματα δυσκολεύουν για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Ειδικά αν ο Γερουσιαστής του Τέξας και “εκλεκτός” του Tea Party, Τεντ Κρουζ, επικρατήσει στη μάχη για το χρίσμα, το… πνεύμα Μπους (του νεώτερου) θα επιστρέψει καλπάζοντας στον Λευκό Οίκο.
Και θα ζήσουμε μια περισσότερο επιθετική προσέγγιση από την πλευρά των ΗΠΑ για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη. Όχι μονάχα στα πολεμικά μέτωπα, αλλά κυρίως στην οικονομία.
Ο “εχθρός” είναι φυσικά η ευρωζώνη. Δηλαδή η Γερμανία. Και την πραγματικότητα αυτή, η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τη γνωρίζουν και την κατανοούν, περισσότερο και καλύτερα από τον καθένα.
Ποιός θα ξεχάσει ότι, την τελευταία φορά που οι Ρεπουμπλικανοί βρέθηκαν στα ηνία των ΗΠΑ, δεν δίστασαν να προκαλέσουν μια παγκόσμια οικονομική κρίση, με τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, για να… κάνουν ταμείο, αλλά και να δυσκολεύσουν την Προεδρία Ομπάμα που ακολουθούσε;
Αυτή τη φορά, ο… τρόμος είναι με το μέρος μας. Δηλαδή, κυρίως με το μέρος της Ελλάδας, που παραμένει ο αυτονόητος αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης.
Η Γερμανία κατανοεί την ανάγκη να οχυρώσει όσο καλύτερα μπορεί την ευρωζώνη. Και όσο πιο σύντομα μπορεί.
Η οχύρωση, δεν προβλέπει… ακρωτηριασμούς και χρεοκοπίες κρατών-μελών. Στην ιδανικότερη περίπτωση προβλέπει κοινωνική ευημερία. Μέχρι εκεί όμως, έχουμε μέλλον…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Παρασκήνιο”, το Σάββατο 28 Μαρτίου 2015
ysterografa.gr
αγκάθι για τα πλευρά του Βερολίνου.
Γι’ αυτό άλλωστε και οι ΗΠΑ έχουν στηρίξει παρασκηνιακά την Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες, κάτι που μπορεί κανείς να διαπιστώσει τόσο στο…. ταμπλό του Χρηματιστηρίου Αθηνών, όσο και κυρίως στην αδιαφορία με την οποία οι (λαίμαργες) αγορές ακούνε όσα δραματικά υπστηρίζουν κατά καιρούς για το μέλλον της Ελλάδας κορυφαίοι Ευρωπαίοι, περί Grexit και λοιπών… χαριτωμένων.
Η παράμετρος που πιθανότατα έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ελληνική περίπτωση, αφορά στην προκριματική διαδικασία των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών, για την επιλογή εκείνων που θα μονομαχήσουν στις προεδρικές εκλογές του 2016, για τα κλειδιά του Λευκού Οίκου.
Η μέση πολιτική ανάλυση στις ΗΠΑ, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, ακόμη κι αν οι Δημοκρατικοί κατεβάσουν στην αρένα τη… φωτογενή (αλλά και βαθιά συστημική) Χίλαρι Κλίντον, οι Ρεπουμπλικανοί είναι εκείνοι που θα επικρατήσουν, καθώς… 8 χρόνια διακυβέρνησης Ομπάμα είναι πολλά.
Αυτός είναι άλλωστε και ο συνήθης κύκλος πολιτικής ηγεμονίας στις ΗΠΑ: Δυο προεδρικές θητείες, με την ηχηρή εξαίρεση των Ρεπουμπλικανών από το 1980 μέχρι το 1992, όταν τα 12 χρόνια δικαιολογούνται από την ψυχολογία της μάζας που ήταν ακόμη μεθυσμένη από τη νίκη στον Ψυχρό Πόλεμο.
Με τους Ρεπουμπλικανούς να έρχονται (πιθανότατα), τα πράγματα δυσκολεύουν για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Ειδικά αν ο Γερουσιαστής του Τέξας και “εκλεκτός” του Tea Party, Τεντ Κρουζ, επικρατήσει στη μάχη για το χρίσμα, το… πνεύμα Μπους (του νεώτερου) θα επιστρέψει καλπάζοντας στον Λευκό Οίκο.
Και θα ζήσουμε μια περισσότερο επιθετική προσέγγιση από την πλευρά των ΗΠΑ για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη. Όχι μονάχα στα πολεμικά μέτωπα, αλλά κυρίως στην οικονομία.
Ο “εχθρός” είναι φυσικά η ευρωζώνη. Δηλαδή η Γερμανία. Και την πραγματικότητα αυτή, η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τη γνωρίζουν και την κατανοούν, περισσότερο και καλύτερα από τον καθένα.
Ποιός θα ξεχάσει ότι, την τελευταία φορά που οι Ρεπουμπλικανοί βρέθηκαν στα ηνία των ΗΠΑ, δεν δίστασαν να προκαλέσουν μια παγκόσμια οικονομική κρίση, με τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, για να… κάνουν ταμείο, αλλά και να δυσκολεύσουν την Προεδρία Ομπάμα που ακολουθούσε;
Αυτή τη φορά, ο… τρόμος είναι με το μέρος μας. Δηλαδή, κυρίως με το μέρος της Ελλάδας, που παραμένει ο αυτονόητος αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης.
Η Γερμανία κατανοεί την ανάγκη να οχυρώσει όσο καλύτερα μπορεί την ευρωζώνη. Και όσο πιο σύντομα μπορεί.
Η οχύρωση, δεν προβλέπει… ακρωτηριασμούς και χρεοκοπίες κρατών-μελών. Στην ιδανικότερη περίπτωση προβλέπει κοινωνική ευημερία. Μέχρι εκεί όμως, έχουμε μέλλον…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Παρασκήνιο”, το Σάββατο 28 Μαρτίου 2015
ysterografa.gr