Δεν είναι, δηλαδή, κάποια διδασκαλία ανθρώπινη και εντάλματα ανθρώπων (Ματθ. 15, 9), δεν έχει καμμία σχέση με «διδαχές ποικίλες και ξένες» (Εβρ. 13, 9), που παραμορφώνουν και ακρωτηριάζουν το πρόσωπο του Χριστού και το ευαγγέλιο Του.
Σχετικά με αυτό το γεγονός συνδέεται ένα από τα πολλά τεχνάσματα των διαφόρων αιρετικών.
Συζητώντας με διάφορους αιρετικούς ή ακούγοντάς τους σε διάφορες ευαγγελιστικές εκδηλώσεις τους, όπως τις ονομάζουν, αν θα προκληθούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις, που δεν εξυπηρετούν την «ιεραποστολική» τους προσπάθεια ή που αποκαλύπτουν το προσωπείο τους στις συνήθεις τακτικές τους ανήκει ένα τέχνασμα.
Ποιο είναι αυτό; Μεταθέτουν το κέντρο της συζήτησης και επιχειρούν να απαξιώσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία με το να ταυτίζουν σκοπίμως την Εκκλησία και την Ορθόδοξη πίστη με επιλήψιμες συμπεριφορές ορισμένων κληρικών.
Με το τέχνασμα αυτό προσπαθούν να μεταθέσουν τη συζήτηση αν κάτι ανατρέπει το σχεδιασμό τους. Χρησιμοποιούν σε επίπεδο επιχειρηματολογίας μια μορφή εντυπωσιασμού, ένα είδος ψυχολογικής τακτικής. Πρόκειται για μεθόδευση, που πάσχει από λογική τεκμηρίωση. Δεν στηρίζεται σε απαντήσεις, αλλά σε ψυχολογικό μηχανισμό προπαγάνδας θεμελιωμένο πάνω σε αληθοφάνεια συλλογιστικών σχημάτων.
Είναι προφανές ότι με το τέχνασμα αυτό επιχειρείται μία εξισωτική και ανομοιογενής ταύτιση διαφορετικών μεγεθών και δεδομένων, που σε τελική ανάλυση αποτελεί μηχανισμό υπεκφυγής.
Πόσο επίκαιρος είναι ο ιερός Χρυσόστομος, όταν υποστηρίζει για τους αιρετικούς ότι: «ἑαυτούς, ἐπειδάν δέ πολλήν λάβωσι παρρησίαν καί λόγου τίς αὐτοῖς μεταδῷ τότε τόν ἰόν ἐκχέουσιν» (PG 58, 477).
Πηγή: Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (Παρασκευή 08-11-2013)
http://xristianos.gr
http://www.pentapostagma.gr
