Ο άγιος Αρσένιος ως δάσκαλος
“Στα παιδιά ο Πατήρ δίδασκε με τον τρόπο της εποχής εκείνης. Χρησιμοποιούσε και σχετική άσκηση στα παιδιά, για να αυξάνει τον ανδρισμό τους , αλλά παράλληλα να ταπεινώνει και τα πάθη τους.
Όλα αυτά που ζούσε ο Πατήρ , την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, την ευλάβεια και “το θρήσκος καθ΄όλην την εντέλειαν” τα μετέδιδε και στους μαθητές του.
Στα παιδιά ακόμα δίδασκε και την νοερά προσευχή , το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” ή “εις το όνομα τουΧριστού και της Παναγίας” και, όταν καμιά φορά έσφαλαν ή πάθαιναν καμιά ζημιά , τους είχε μάθει να λένε “ήμαρτον, Θεέ μου”.Έλεγε να κόβουν κομματάκια από κληματόβεργες, να τα αρμαθιάζουν και να κάνουν κομπολόι (σαν κομποσκοίνι), για να μετρούν τις ευχές ή τις ανάλογες μετάνοιες , που είχε ο καθένας σαν κανόνα , και έτσι εξάγνιζε και τον νου των παιδιών με την αδιάλειπτη προσευχή. “
από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου «Ευαγγ. Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή1999, σελ. 40-42. για την αντιγραφή Alexia-momyof6
.
- Πάντως, Γέροντα, και οι εκπαιδευτικοί που θέλουν να κάνουν δουλειά δυσκολεύονται, γιατί είναι δεσμευμένοι.
- […] Βλέπεις και οι δάσκαλοι στην Μικρά Ασία, μέσα σ’ εκείνα τα δύσκολα χρόνια, πόσα πρόσφεραν! Γιατί δούλευαν με την καρδιά τους. Πονούσαν, είχαν ευλάβεια, θυσιάζονταν. Να, και ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης πόσο σοφά φερόταν στα Φάρασα! Είχε ετοιμάσει αίθουσα για σχολείο και αντί για θρανία είχε βάλει δέρματα από κατσίκες ή από πρόβατα με το τρίχωμά τους. Πάνω σ’ αυτά γονατισμένα τα παιδιά παρακολουθούσαν τα μαθήματα. Με αυτόν τον σοφό τρόπο δεν ερέθιζε τους Τούρκους, ακόμη και όταν τύχαινε να τα δουν, γιατί νόμιζαν ότι προσεύχονταν.
Όταν πάλι ο Άγιος Αρσένιος ήθελε να βγάλει εκδρομή τα παιδιά, τα πήγαινε σε ένα δικό του χωράφι που ήταν σαν κήπος, δήθεν για να κάνουν δουλειά, και τα έλεγε: «Αν τυχόν δείτε Τούρκο, να κάνετε κανένα κουτσοδούλι. Κόψτε κανένα κλαρί, για να νομίζει ότι καθαρίζετε τον κήπο». Και έτσι έκαναν τα καημένα. Γιατί, αν καταλάβαιναν οι Τούρκοι ότι τα πήγε εκδρομή, θα είχε ιστορίες. Κρυφό σχολειό βλέπεις! Όταν έφευγε ο Τούρκος, έπαιζαν πάλι τα παιδιά. Και το καλοκαίρι, στις διακοπές, τα συγκέντρωνε πάλι τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο, για να τα βοηθάει, για να μην ξεκόβονται και ξεχνούν όσα τους δίδασκε.
- Γέροντα, γιατί ο Άγιος Αρσένιος έγραφε τα μαθήματα στα τουρκικά με ελληνικά γράμματα;
- Για να ξέρουν και τουρκικά τα παιδιά, ώστε να μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Και αν τυχόν τον έπιαναν οι Τούρκοι που μάθαινε γράμματα στα παιδιά, και να έβλεπαν τα ελληνικά γράμματα, άκουγαν ότι τα διάβαζε τουρκικά και δεν εξαγριώνονταν. Οπότε τα παιδιά μάθαιναν και τα τουρκικά, αλλά και οι Τούρκοι δεν ερεθίζονταν. Όλα όσα ζούσε ο Άγιος, την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, την ευλάβεια, τα μετέδιδε στους μαθητές του. […]
Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Τα παιδιά είναι άγραφες κασέτες · ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή μουσική. Το έργο του δασκάλου είναι ιερό. Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν προσέξει, μπορεί να πάρει μεγάλο μισθό από τον Θεό. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την Πατρίδα. Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δουν να βλαστάνει. Τίποτε δεν πάει χαμένο · κάποια στιγμή θα πιάσει τόπο.
(από το βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄,Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο»)εδώ
**********************************
Πώς ο Άγιος απομόνωσε τον προτεστάντη δάσκαλο και τον επανέφερε στην Πίστη
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το Βίο του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου που έγραψε ο άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης:
.
Επειδή ο Πατήρ (ενν. άγιος Αρσένιος) είχε μεγάλη Ορθόδοξη
ευαισθησία, αισθανόταν πολύ βαθιά την μεγάλη ευθύνη του ποιμνίου του και
επαγρυπνούσε, πώς να το προφυλάξη και από τους προβατόσχημους λύκους,
τους προτεστάντες, οι οποίοι έκαναν προπαγάνδα στην Ανατολή με τους
δασκάλους που έστελναν να κάνουν προσηλυτισμό. Γι’ αυτό ο Πατήρ
αναγκάσθηκε να πάρη τρεις βοηθούς στο Σχολείο, τους πιο μορφωμένους του
χωριού, για δασκάλους και να μη δέχεται κανέναν απ΄ έξω.
.
Ενώ στις αρχές ήταν πολύς ο
φόβος από τους Τούρκους και το Σχολείο το είχε σαν κρυφό Σχολείο,
αργότερα ήταν χειρότερος ο φόβος από τους Προτεστάντες, διότι ήθελαν να
μολύνουν την Ορθόδοξη Πίστη των παιδιών.
Μια φορά είχαν στείλει έναν δάσκαλο προτεστάντη, ο οποίος, μόλις
έφθασε στα Φάρασα, ζήτησε το σπίτι του προτεστάντη Κουψή – που τον
πλήρωναν να κάνει προσηλυτισμό – για να ξεφορτώσει τα πράγματά του και
να μείνει σ’ αυτόν. Όταν το έμαθε για τον δάσκαλο ο Πατήρ Αρσένιος, πήγε
αμέσως, τον συνάντησε και του είπε: «γρήγορα να φύγεις, όπως έχεις τα
πράγματά σου, πριν τα ξεφορτώσεις, γιατί στα Φάρασα άλλον προτεστάντη
δεν θέλουμε. Μας φθάνει ο ένας που έχουμε και ο ένας Τούρκος που είναι
από χρόνια»…
Μετά από αυτά είπε και στην Εκκλησία ο Πατήρ: «όποιος θα πει
καλημέρα του Κουψή, να το ξέρει ότι θα βγει άλειωτος». Ήταν η μόνη λύση
αυτή για να απομονώσει την σφήκα, τον Κουψή, ο οποίος κέντριζε συνέχεια
τους νέους κυρίως, γιατί έχυνε στις τρυφερές ψυχές το δηλητήριο της
πλάνης του και τους αγρίευε με το να κατηγορεί τον Χατζεφεντή (άγιο
Αρσένιο), ότι διώχνει τους δασκάλους για να αφήσει τα παιδιά αμόρφωτα.
.
Αφού πια δεν μιλούσε κανείς του Κουψή, αναγκάστηκε να καταλάβει την
πλάνη του. Πήγε στον Πατέρα Αρσένιο, του ζήτησε συγχώρεση και επανήλθε
στο κοπάδι του και αυτός. Έτσι χάλασε πια η σφηκοφωλιά των προτεσταντών.
Μεγαλύτερο κακό έκαναν οι προτεστάντες στον ευλαβή Ορθόδοξο λαό της Ανατολής, παρά οι Τούρκοι,
γιατί οι Τούρκοι ωμολογούσαν ότι είναι Τούρκοι, και οι Ορθόδοξοι
Χριστιανοί τους απέφευγαν σαν Τούρκους. Ενώ οι προτεστάντες
παρουσιάζονταν με το Ευαγγέλιο και παρέσυραν τους απλούς στην πλάνη τους
και κατέστρεφαν ψυχές.
.
πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Ο Άγιος Αρσένιος ο
Καππαδόκης, εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου «Ευαγγ. Ιωάννης ο Θεολόγος»,
Σουρωτή1999, σελ. 39-40 εδώ
Άποψις του χωριού του Αγίου Αρσενίου
στα Φάρασσα. Λαξευτές στο βράχο, οι εκκλησίες της Παναγίας (αριστερά)
και του Αγίου Βασιλείου (δεξιά)
.
Αφιέρωμα στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη ΕΔΩ!
