Στο ναό
Πέριξ του Ναού υπήρχαν ξενώνες που φιλοξενούνταν οι προσκυνητές, οι Ναζιραίοι, οι αφιερωμένες χήρες που υπηρετούσαν στο ναό, οι εφημέριοι ιερείς και άλλοι.
Και οι παρθένες , που για ορισμένο χρόνο αφιερώνονταν στην υπηρεσία του ναό, διέμεναν στους ξενώνες του ναού. Μαζί με αυτές έμενε αι η Παρθένος Μαριάμ.
Το καθημερινό της πρόγραμμα
Έμεινε στο ναό από τριών μέχρι δεκαπέντε ετών! Όλη την παιδική της ηλικία!
Και μόνο το γεγονός αυτό (πώς δηλαδή ένα κοριτσάκι έμεινε μέσα στο ναό), θα πρέπει να μας αφήσει έκπληκτους.
Οι παρθένες στο ναό ήταν σαν μια αδελφότητα, σαν ένα γυναικείο μοναστήρι, που καταγίνονταν στη προσευχή, στην μελέτη. Είχαν διακονήματα, κοινή τράπεζα κ.α.
Ένα τέτοιο τυπικό ακολουθούσε στο ναό και η Μαριάμ. Κατά τον άγιο Ιερώνυμο (4ος αι.μ.Χ.) παρόλο που η Μαριάμ ήταν η πιο μικρή στην ηλικία, ζούσε την πιο ασκητική και πειθαρχημένη ζωή.
Ξυπνούσε κατά τις έξι το πρωί. Και το πρώτο που έκανε , ήταν προσευχή. Προσευχόταν ένα τρίωρο στα άγια των Αγίων. Κατόπιν (9 π.μ.-3 μ.μ.) ασχολείτο με το εργόχειρο. Οι μεγαλύτερες την μάθαιναν να ράβει, να κεντά και να υφαίνει. Έμαθε τόσο γρήγορα την τέχνη, ώστε όλα την εθαύμαζαν.
Οι ιερείς, από σεβασμό στο πρόσωπό της , της ανέθεταν να φτιάχνει ό,τι χρειαζόταν ο ναός (καλύμματα, άμφια κ.α.).
Παράλληλα ασχολείτο και με την εκμάθηση της εβραϊκής γλώσσης. Οι μεγαλύτερες την μάθαιναν να γράφει και να διαβάζει. Και εδώ η Μαρία ήταν ταχύτατη στην μάθηση.
Και πάλι, οι μεγαλύτερες της έλεγαν διηγήσεις από την Παλαιά Διαθήκη και άλλες αγιογραφικές διδασκαλίες. Όταν κάποια ημέρα άκουσε, πως θα γεννηθεί ο Χριστός εκ Παρθένου παρακάλεσε τον Θεό: «Θεέ μου! Αξίωσέ με να Τον υπηρετήσω!»
Κατά την ενάτη ώρα (3 μ,μ,) ακολουθούσε η κοινή τράπεζα. Όλες οι παρθένες ( και η Μαριάμ) συνέτρωγαν. Κατόπιν πήγαιναν στα κελλιά τους για ανάπαυση.
Η προσευχή
Η Μαρία είχε ήδη γευτεί τι σημαίνει προσευχή. Έτσι, αντί να πηγαίνει στο κελλί της για ανάπαυση από την πολύωρη διακονία, πήγαινε για προσευχή στα Άγια των Αγίων.
Εδώ στα Άγια των Αγίων την επισκεπτόταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και της έφερνε τροφή.
Εδώ ο αρχιερέας Ζαχαρίας την είδε να συνομιλεί με αγγέλους του Θεού. Θα ήταν δώδεκα χρονών , όταν μια νύκτα προσευχόταν στον ιερότατο αυτό χώρο , και άστραψε ολόκληρος. Ταυτόχρονα άκουσε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: «Τέξη τον Υιόν μου».
Ήταν το προμήνυμα του Ευαγγελισμού.
Από το βιβλίο Χαίρε Κεχαριτωμένη, του Αρχιμανδρίτου Βασιλείου Μπακογιάννη, εκδόσεις Θαβώρ, σ.29-32
Alexia-momyof6
http://antexoume.wordpress.com
