Η Τουρκική Δημοκρατία μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης, έθεσε ως θεμέλιο λίθο της πολιτικής της για το Κουρδικό το πρόγραμμα στρατιωτικής κατοχής της περιοχής του Κουρδιστάν και αφομοίωσης καθώς και...ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα.
Οι Κούρδοι έκαναν αλλεπάλληλες και σοβαρές εξεγέρσεις και επαναστάσεις εναντίον της στρατιωτικής κατοχής και της πολιτικής της αφομοίωσής τους, έδωσαν μεγάλους αγώνες και πλήρωσαν βαρύ τίμημα.
Όσον αφορά τη στρατιωτική κατοχή στο Βόρειο Κουρδιστάν, εκτός από ορισμένες περιοχές που είναι υπό την έλεγχο και την επιρροή των ανταρτών, δεν υπάρχει κάποιο σημαντικό κέρδος. Στον αγώνα που έγινε εναντίον της αφομοίωσης, αν και δεν φθάσαμε στον επιθυμητό στόχο, κάποια αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί.
Όμως, απέναντι στο πρόγραμμα ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα, που είναι το πιο δόλιο και πονηρό σχέδιο για την εξουδετέρωση του Κουρδικού Κινήματος, δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό σχέδιο για την αντιμετώπιση και την εξουδετέρωσή του.
Ο λόγος για τον οποίον δεν έχει αναπτυχθεί κάποιο σοβαρό σχέδιο στο Βόρειο Κουρδιστάν εναντίον του προγράμματος του τουρκικού κράτους για ενσωμάτωση των Κούρδων, είναι το γεγονός ότι οι Κούρδοι είναι υποχρεωμένοι να διέλθουν μέσα από την Τουρκία αλλά και από τουρκικούς διαύλους για να επικοινωνήσουν με το διεθνές και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Από τους υπολογιστές που χρησιμοποιούνται, μέχρι τα δίκτυα τηλεφωνίας, τις διεθνείς αντιπροσωπείες, τα δίκτυα διεθνούς εμπορίου και διακίνησης προϊόντων, μέχρι τα λιμάνια και τις πύλες εισόδου, όλα είναι στα χέρια των Τούρκων και της Τουρκίας. Το καθεστώς της εκμετάλλευσης, ενώ λεηλατεί τον πλούτο του Κουρδιστάν, μεταφέρει και προσανατολίζει όλη την ανάπτυξη προς την Τουρκία, υποχρεώνοντας έτσι τους Κούρδους να ενσωματωθούν θέλοντας και μη στην τουρκική πραγματικότητα. Η πολιτική αυτή έχει φέρει τέτοια αποτελέσματα, που ακόμα και οι σκληροί υποστηρικτές της κουρδικής ταυτότητας, οι οποίοι έχουν συμφέροντα σε περιοχές της δυτικής Τουρκίας, έφθασαν στο σημείο να λένε: "Εμείς δεν είμαστε ηλίθιοι να αφήσουμε την Κωνσταντινούπολη και το Μπόντρουμ (Αλικαρνασσό) στους Τούρκους και να επιστρέψουμε στο Χακκιάρι!" Μάλιστα έχει γίνει συνήθεια και τρόπος κοινωνικής καταξίωσης για κάθε Κούρδο που αποκτά μια κάποια οικονομική επιφάνεια, να αγοράζει σπίτι και να μεταφέρει τον πλούτο και την οικογένειά του σε κάποια από τις πόλεις που βρίσκονται τις ακτές της Αιγαίου και της Μεσογείου, για να ακολουθήσει η ενσωμάτωσή του στο τουρκικό γίγνεσθαι. Ένας άλλος τομέας που σπρώχνει τους Κούρδους σ' αυτήν την κατεύθυνση είναι το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης που παρέχεται στα σχολεία όλων των βαθμίδων στο Κουρδιστάν. Έτσι, όσοι έχουν παιδιά, για να εξασφαλίσουν ένα καλό επίπεδο σπουδών σ' αυτά, φεύγουν και εγκαθίστανται σε πόλεις της δυτικής Τουρκίας. Υπό την άποψή αυτή, η εκπαίδευση στην μητρική γλώσσα, σε συνδυασμό με την άνοδο του επιπέδου της παρεχόμενης Παιδείας στο Κουρδιστάν, μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό ανασχετικό παράγοντα στο πρόγραμμα αφομοίωσης και ενσωμάτωσης των Κούρδων. Και επειδή η ενσωμάτωση είναι μια διαδικασία που στηρίζεται κυρίως στην οικονομία, είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί με καθαρά πολιτικά εργαλεία και αγώνα. Φυσικά, το ζήτημα της ενσωμάτωσης μπορεί να το αντιληφθεί και να το αντιμετωπίσει ένα άτομο που είναι πολιτικοποιημένο και συμμετέχει στον αγώνα. Όμως είναι ανθρωπίνως αδύνατον να πολιτικοποιήσεις σε τέτοιο βαθμό είκοσι εκατομμύρια Κούρδους.
Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι σοβαρές δυναμικές που έχουν αναπτυχθεί και έλκουν τους Κούρδους, με αποτέλεσμα την ενσωμάτωσή τους στο τουρκικό οικονομικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, είναι η δημιουργία μιας κοινής θεσμικής πολιτικής και οικονομικής αγοράς μεταξύ των Κούρδων που κατοικούν στα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν, η οποία όμως και πάλι θα είναι αναποτελεσματική, αν δεν υπάρχει διέξοδος στη θάλασσα, η οποία και θα οδηγήσει στην απελευθέρωση των κουρδικών εδαφών. Και η σημασία της Ροζάβας (Δυτικό Κουρδιστάν - Β. Συρία) έγκειται ακριβώς σ' αυτό το θέμα. Η επανάσταση και η απελευθέρωση της Ροζάβας, δίνει την ευκαιρία στους Κούρδους να αποκτήσουν έξοδο στη θάλασσα και ο κύριος φόβος της Τουρκίας είναι ότι η Ροζάβα θα ενωθεί με το Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), δίνοντας έτσι στους Κούρδους τη δυνατότητα να δραπετεύσουν από τη "φυλακή" τους και να ενσωματωθούν απ' ευθείας στο διεθνές σύστημα.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που για πρώτη φορά από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχει αρχίσει μια διαδικασία επαναχάραξης συνόρων στη Μέση Ανατολή, με την Τουρκία να έχει απομονωθεί λόγω της νεο-Οθωμανικής πολιτικής, τον εκπρόσωπο του ισραηλινού ΥΠΕΞ να δηλώνει ότι "είναι ανάξια σχολιασμού" η δήλωση του πρωθυπουργού Ερντογάν ότι "Το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις στην Αίγυπτο", που καταδίκασε με οργή η ίδια η Ουάσιγκτον.
Άλλωστε, όταν μιλάμε για λύτρωση του Κουρδιστάν, εννοούμε την ενσωμάτωση των Κούρδων στο διεθνές σύστημα χωρίς διαμεσολαβητές και μεσάζοντες.
Βασική προϋπόθεση για την ενσωμάτωση στο διεθνές σύστημα είναι να αποκτήσουν την εξουσία στα εδάφη τους οι ίδιοι οι Κούρδοι, και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει χωρίς τη δύναμη των όπλων στη Μέση Ανατολή. Υπό την άποψη αυτή, παρά τις φιλολογίες για ειρήνη και αδελφοσύνη, η κουρδική ενότητα και αλληλεγγύη πρέπει να εκφραστεί μέσα από τη δημιουργία στρατού στη Ροζάβα, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στη Μέση Ανατολή δεν υπάρχει γεωπολιτικό περιβάλλον που να λαμβάνει σοβαρά κάποιον που δεν έχει τη δύναμη των όπλων. Εκείνοι που νομίζουν ότι ο αφοπλισμός του συστήματος του ΡΚΚ θα ανοίξει πεδίο πολιτικής δράσης στους Κούρδους, θα πρέπει να δουν ότι σε περιοχές που αποσύρθηκαν οι αντάρτες έχουμε επιστρέψει στην εποχή των ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ των κουρδικών φυλών, και να αντιληφθούν ότι τα όπλα και η δύναμη των ανταρτών, εκτός του ότι είναι το μέσον για την εθνική απελευθέρωση, είναι και μια δύναμη που εξασφαλίζει την εθνική κυριαρχία και τη λειτουργία του συστήματος δικαίου. Η εθνική κυριαρχία που έχει φυτρώσει και αναφυεί στο Κουρδιστάν, είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης και της δράσης αυτών των όπλων.
Από τα πιο ισχυρά όπλα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για την ενσωμάτωση των Κούρδων, είναι η ισλαμική πίστη. Άλλωστε, τα τέσσερα κράτη που κατέχουν και εκμεταλλεύονται το Κουρδιστάν, έχουν αποκτήσει εξειδίκευση στη χρησιμοποίηση του Ισλάμ εναντίον των Κούρδων. Είναι δε τόσο δόλια και πονηρή η τακτική με την οποία χρησιμοποίησαν το Ισλάμ τα τέσσερα κράτη που κατέχουν το Κουρδιστάν και επηρέασε σε τέτοιο βαθμό την κουρδική κοινωνία, που σήμερα, στις τάξεις των συμμοριών σαλαφιστών που επιτίθενται με βαρβαρότητα εναντίον των Κούρδων στη Ροζάβα, πολεμούν πολλοί αποπλανημένοι Κούρδοι από το Βόρειο και το Νότιο Κουρδιστάν! Είναι δε πατριωτικό καθήκον όλων των Κούρδων, ανεξαρτήτως αν πιστεύουν ή όχι στο Ισλάμ, να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η ισλαμική νοοτροπία, που ωθεί τους Κούρδους στη συνεργασία ακόμα και με τον κατακτητή, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός στην πορεία προς την εθνογέννεση και τον εκσυγχρονισμό της κουρδικής κοινωνίας και την απελευθέρωση του Κουρδιστάν.
Μια άλλη δυναμική ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα, είναι η φιλολογία που έχει αναπτυχθεί για τη συνεργασία του BDP-HDP με την την τουρκική αριστερά και τους άλλους λαούς της Ανατολής. Και βέβαια οι Κούρδοι είναι φίλοι με τους λαούς της Τουρκίας, όμως το να δημιουργηθεί ένα αριστερό κίνημα στην Τουρκία, είναι υπόθεση των λαών της Τουρκίας και όχι των Κούρδων. Οι λαοί της Τουρκίας, που ανέπτυξαν την εθνική τους οικονομία λεηλατώντας τις περιουσίες άλλων λαών και εκμεταλλευόμενοι τους Κούρδους, και όχι μόνο δεν έφεραν αντίρρηση αλλά στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις τη δημιουργία του τουρκικού έθνους-κράτους, δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν ένα αριστερό κίνημα. Αν δεν απελευθερωθεί το Κουρδιστάν και η Κύπρος, δεν είναι δυνατόν να γνωριστεί ο τουρκικός λαός με την αριστερά. Το να καλυφθεί αυτό το κενό, που έχει ένα σοβαρό ιστορικό υπόβαθρο, είναι ένα βάρος που δεν πρέπει να το φορτωθεί στις πλάτες του ο κουρδικός λαός.
Οι πληροφορίες που θέλουν το ένα τρίτο των συλληφθέντων στα γεγονότα του Πάρκου Γκεζί να είναι αλεβίτες που κατάγονται από την περιοχή Ντερσίμ, αποτελούν απόδειξη του πόσο πολύ η κουρδική νεολαία μπορεί να πέσει θύμα, ακριβώς λόγω αυτής της δυναμικής της ενσωμάτωσης που έχει αναπτυχθεί. Αυτό στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθεί το νόμιμο Κουρδικό πολιτικό κίνημα δεν είναι ο εκτουρκισμός του και το να γίνει ένα κόμμα της Τουρκίας, αλλά ο εκκουρδισμός του και το να γίνει ένα κόμμα του Κουρδιστάν.
Οι νόμιμοι πολιτικοί οργανισμοί και φορείς μας, που έφθασαν σε αυτό το επίπεδο μετά από αγώνες και αφού πληρώσαμε βαρύ τίμημα, τη στιγμή που αδυνατούν να οργανώσουν τον δικό μας λαό, δεν πρέπει να προσφέρουν θέσεις σε καίρια πόστα σε στελέχη με κεμαλική ιδεολογία. Το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα πρέπει να εγκαταλείψει τη φιλολογία για τον εκτουρκισμό και το άνοιγμα στην Τουρκία και θα πρέπει να επιταχύνει τις προσπάθειές του για οργάνωση στο Κουρδιστάν, που είναι και το κύριο καθήκον του.
Υπό την άποψη αυτή, το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα, αντί να εκλιπαρεί για την υποχώρηση του εκλογικού ορίου με το οποίο ένα κόμμα μπαίνει στη βουλή από το 10% σε πιο χαμηλό επίπεδο, να εργαστεί για να ξεπεράσει αυτό το όριο, όπως δίκαια λέει ο πρωθυπουργός. Γιατί είναι χωρίς νόημα να προβληματίζεσαι με το 10%, από τη στιγμή που στα όρια της Τουρκικής Δημοκρατίας ζουν 20 εκατομμύρια Κούρδοι, που ξεπερνούν το 30% του πληθυσμού. Ο δρόμος της υπέρβασης του ορίου του 10% και της αναμέτρησης με το κόμμα εξουσίας της Τουρκικής Δημοκρατίας, που παίρνει περισσότερες ψήφους στο Κουρδιστάν από το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα, είναι η ανάληψη της εξουσίας στο Κουρδιστάν μέσα από το άνοιγμα εναλλακτικών δρόμων πολιτικής και η πιο επιθετική πολιτική οργάνωση σε εθνική βάση των Κούρδων που ζουν στις τουρκικές μεγαλουπόλεις.
Το αίτημα της Εκπαίδευσης στη Μητρική Γλώσσα του Κουρδικού Κινήματος, είναι στρατηγικής σημασίας για την αντιμετώπιση του προγράμματος ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα και η Τουρκική Δημοκρατία με όλους τους θεσμικούς της φορείς, ακόμα και αν θεσμοθετηθεί, θα κάνει τα πάντα για να μην εφαρμοστεί στην πράξη ποτέ.
Το αίτημα αυτό, δηλαδή της Εκπαίδευσης στη Μητρική Γλώσσα, σε περίπτωση που αποτελέσει κοινό αίτημα όλων των Κούρδων, μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση και τη συσπείρωσή τους γύρω από το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα στο Κουρδιστάν και σε ολόκληρη την Τουρκία, και έχει δυναμική να οδηγήσει το εκλογικό αποτέλεσμα πολύ πάνω από το 10% που είναι το εκλογικό όριο.
Ο αγώνας εναντίον της ενσωμάτωσης είναι τουλάχιστον τόσο σημαντικός όσο και ο αγώνας εναντίον της αφομοίωσης. Θα πρέπει δεν να ληφθεί υπ' όψιν ότι η γκετοποίηση των Κούρδων στις τουρκικές μεγαλουπόλεις, με το χρόνο θα σπάσει ή θα την σπάσουν, και οι Κούρδοι της δεύτερης και της τρίτης γενιάς θα τεθούν υπό την επιρροή της τουρκικής κουλτούρας, που θα εκτοπίσει και θα εξαλείψει τελικά την κουρδική κουλτούρα και πολιτισμό.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/08/blog-post_9349.html#.UiMHFD-2V_4
ZULKUF AZEW, 26.08.2013
