
Του Κώστα Τζεβελέκου
Την ίδια ώρα, που ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ αποφυλακίζεται...
Την ίδια ώρα, που ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ αποφυλακίζεται...




τροχοπέδη για μια κοινή πολεμική
δράση. Οι συνεχείς αντικαταστάσεις στη θέση του Αρμοστή της Κρήτης από
το 1821 έως και το 1830 –Μιχαήλ Κομνηνός Αφεντούλης, Εμμ. Τομπάζης,
βαρώνος Rainek, άγγλος Hain, Ν.Ρενιέρης- αποδεικνύουν εμπράκτως την
αποτυγχία της εύρεσης ενός ηγέτη αποδεκτού από το σύνολο του κρητικού
λαού. Παρά την αδυναμία αυτή, το αίτημα για ελευθερία υπήρξε πάντοτε
παρόν. Το Μάιο του 1822, η Γενική Συνέλευση των Κρητών εκδίδει την
«Προκήρυξιν Ελευθερίας» και ψηφίζει σχέδιο συντάγματος με τον τίτλο
«Προσωρινή Πολιτεία της νήσου Κρήτης», ενώ ένα χρόνο αργότερα, στις 22
Ιουνίου, ψηφίζεται ο «Οργανισμός της ενιαυσίου τοπικής διοικήσεως της
Κρήτης»[i],
οι βασικές διατάξεις, του οποίου στηρίζονταν στο Σύνταγμα Επιδαύρου. Οι
δύο ενέργειες αυτές όμως δεν ήταν δυνατόν να τελεσφορήσουν στο
ταραγμένο κλίμα, που επικρατούσε στην Κρήτη.
Υπάρχει
μια αίσθηση που δεν είναι ακριβώς νοσταλγία και η οποία «ξυπνάει» όταν
ακούς μια μελωδία που έχεις να ακούσεις δυο-τρεις δεκαετίες. Μια
μελωδία που σου θυμίζει νωχελικά κυριακάτικα βράδια καλοκαιριού, από
τις εποχές εκείνες που οι γειτονιές μύριζαν καρπούζι και τα παράθυρα τα
βράδια έμεναν ανοιχτά γιατί τα διαμερίσματα δεν είχαν air-condition.
Κατά
την Επανάσταση του 1821 η Μονή της Παναγίας Προυσσιώτισσας αποτέλεσε
καταφύγιο για πολλούς αγωνιστές (Λάμπρο Κατσαντώνη, Γεώργιο Καραϊσκάκη,
Μάρκο Μπότσαρη και άλλους). Μάλιστα, ο
στρατηγός Καραϊσκάκης δώρισε το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας της
Παναγίας με τα τρία παράσημά του που ήταν ασημένια αστέρια όπως είχε
κάνει το τάμα του σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θέρμη (ελονοσία), που
τον ταλαιπωρούσε και από την οποία γιατρεύτηκε κατά την παραμονή του στη
Μονή. Το Σκευοφυλάκιο της Μονής διαθέτει σήμερα το σπαθί και τα όπλα
του Καραϊσκάκη.