Οσία Μαρία του Όλονετς (+1860)
Η μαρτυρική ερημίτρια έμεινε στο κρεββάτι περίπου τρεις εβδομάδες. Κάθε μέρα, μετά τη λειτουργία, ερχόταν ένας ιερομόναχος με τα τίμια δώρα και την κοινωνούσε.
Τη δέκατη πέμπτη μέρα το πρόσωπο της μεταμορφώθηκε· έλαμψε μ’ ένα υπερκόσμιο φως και πήρε την έκφραση μιας ευλογημένης ηρεμίας.
Όλα τα χαρακτηριστικά της ξαναβρήκαν το κάλλος που είχε στα νιάτα της.
Ακόμα και τα μαύρα σημάδια γύρω από τα χείλη της εξαφανίστηκαν. Το πρόσωπο της πήρε ένα χρώμα λευκό, σαν λιωμένο κερί. Κάλεσε ήρεμα την ξαφνιασμένη Ακυλίνα και μπροστά στις δύο ανηψιές της, την Πελαγία και την Ματρώνα, είπε:
– Θέλω να εξομολογηθώ, καλέστε τον μπάτιουσκα, τον πνευματικό.
[…]
Τα χείλη της μαρτυρικής ερημίτριας άνοιξαν να εξομολογηθεί για τελευταία φορά, εκείνη που όλη της τη ζωή την πέρασε σε μετάνοια. Κι ο Γέροντας δοκίμασε μεγάλη έκπληξη που την είδε θεραπευμένη υπερφυσικά λίγο πριν από την κοίμησή της κι άκουσε την αγνή και ειλικρινή εξομολόγησή της.
[…]
Η είδηση για την κοίμηση της ερημίτριας διαδόθηκε σ’ όλα τα γειτονικά χωριά. Στην κηδεία της μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Τόσος δεν είχε μαζευτεί ποτέ στο ερημητήριο του Αγίου Νικηφόρου, ακόμα και τις μεγάλες γιορτές.
Στο διάστημα των τριών ημερών που το λείψανό της έμεινε στην εκκλησία για προσκύνημα, δεν υπήρχε σ’ αυτό κανένα σημείο φθοράς.
Το σώμα της ήταν καλυμμένο μ’ ένα λευκό λινό φόρεμα, ενώ στο κεφάλι της έβαλαν μαύρο μαντήλι.
Κατά τη διάρκεια της εξοδίου ακολουθίας της, εμφανίστηκε ένα ανεξήγητο, θαυματουργό σημείο. Το πρόσωπο της που ήταν ξεσκέπαστο, έλαμψε μ’ ένα ουράνιο φως.
Το σημείο αυτό ήταν τόσο έντονο, ώστε όλοι είχαν την εντύπωση πως το φως αυτό ήταν σαν μια ακτίνα που έβγαινε από το πρόσωπό της, όπως οι ακτίνες του ήλιου που έρχονται από ψηλά.
Ήταν όμως μια συννεφιασμένη μέρα και στο μικρό, κατάμεστο εκκλησάκι, τα μικρά κεριά έδιναν πολύ λίγο φως. Το σπουδαίο αυτό σημείο έκανε για πολύ καιρό βαθιά εντύπωση τόσο στους μοναχούς όσο και στους απλούς λαϊκούς.
Έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια να εκπληρώνεται η επαγγελία του Κυρίου στο ευαγγέλιο, ότι οι δίκαιοι «εκλάμψουσιν ως ο ήλιος» στη βασιλεία του ουρανίου πατέρα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
πηγή Από το βιβλίο “Οσία Μαρία του Όλονετς”. Μετάφραση – επιμέλεια Πέτρου Μπότση, Αθήνα 2001.
Η μαρτυρική ερημίτρια έμεινε στο κρεββάτι περίπου τρεις εβδομάδες. Κάθε μέρα, μετά τη λειτουργία, ερχόταν ένας ιερομόναχος με τα τίμια δώρα και την κοινωνούσε.
Τη δέκατη πέμπτη μέρα το πρόσωπο της μεταμορφώθηκε· έλαμψε μ’ ένα υπερκόσμιο φως και πήρε την έκφραση μιας ευλογημένης ηρεμίας.
Όλα τα χαρακτηριστικά της ξαναβρήκαν το κάλλος που είχε στα νιάτα της.
Ακόμα και τα μαύρα σημάδια γύρω από τα χείλη της εξαφανίστηκαν. Το πρόσωπο της πήρε ένα χρώμα λευκό, σαν λιωμένο κερί. Κάλεσε ήρεμα την ξαφνιασμένη Ακυλίνα και μπροστά στις δύο ανηψιές της, την Πελαγία και την Ματρώνα, είπε:
– Θέλω να εξομολογηθώ, καλέστε τον μπάτιουσκα, τον πνευματικό.
[…]
Τα χείλη της μαρτυρικής ερημίτριας άνοιξαν να εξομολογηθεί για τελευταία φορά, εκείνη που όλη της τη ζωή την πέρασε σε μετάνοια. Κι ο Γέροντας δοκίμασε μεγάλη έκπληξη που την είδε θεραπευμένη υπερφυσικά λίγο πριν από την κοίμησή της κι άκουσε την αγνή και ειλικρινή εξομολόγησή της.
[…]
Η είδηση για την κοίμηση της ερημίτριας διαδόθηκε σ’ όλα τα γειτονικά χωριά. Στην κηδεία της μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Τόσος δεν είχε μαζευτεί ποτέ στο ερημητήριο του Αγίου Νικηφόρου, ακόμα και τις μεγάλες γιορτές.
Στο διάστημα των τριών ημερών που το λείψανό της έμεινε στην εκκλησία για προσκύνημα, δεν υπήρχε σ’ αυτό κανένα σημείο φθοράς.
Το σώμα της ήταν καλυμμένο μ’ ένα λευκό λινό φόρεμα, ενώ στο κεφάλι της έβαλαν μαύρο μαντήλι.
Κατά τη διάρκεια της εξοδίου ακολουθίας της, εμφανίστηκε ένα ανεξήγητο, θαυματουργό σημείο. Το πρόσωπο της που ήταν ξεσκέπαστο, έλαμψε μ’ ένα ουράνιο φως.
Το σημείο αυτό ήταν τόσο έντονο, ώστε όλοι είχαν την εντύπωση πως το φως αυτό ήταν σαν μια ακτίνα που έβγαινε από το πρόσωπό της, όπως οι ακτίνες του ήλιου που έρχονται από ψηλά.
Ήταν όμως μια συννεφιασμένη μέρα και στο μικρό, κατάμεστο εκκλησάκι, τα μικρά κεριά έδιναν πολύ λίγο φως. Το σπουδαίο αυτό σημείο έκανε για πολύ καιρό βαθιά εντύπωση τόσο στους μοναχούς όσο και στους απλούς λαϊκούς.
Έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια να εκπληρώνεται η επαγγελία του Κυρίου στο ευαγγέλιο, ότι οι δίκαιοι «εκλάμψουσιν ως ο ήλιος» στη βασιλεία του ουρανίου πατέρα. (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
πηγή Από το βιβλίο “Οσία Μαρία του Όλονετς”. Μετάφραση – επιμέλεια Πέτρου Μπότση, Αθήνα 2001.