Τούτη την αγιασμένη λέξη να μπορούσαν να πουν οι δαίμονες θα γινόντουσαν και πάλι Άγγελοι και θα έπαυε το κακό,η κόλαση και η δυστυχία στον κόσμο.
Γνώρισα πριν λίγες ημέρες μία νέα Μητέρα που κάθε βράδυ είχε τυπικό, πριν κοιμηθούν τα δύο παιδιά της, να τα σταυρώνει και έπειτα να σκύβει στο προσκέφαλό τους ζητώντας τους ειλικρινά συγνώμη για ό,τι και αν τα στεναχώρησε όλη την ημέρα , αν τους φώναξε,αν τους παρατήρησε απότομα και στεναχωρήθηκαν…για τα πάντα.
Με τον τρόπο αυτό και τα παιδάκια της ευεργέτησε διδάσκοντάς τα, με το παράδειγμα της, την αρετή της ταπείνωσης, αλλά και πολύ ψηλά κατάφερνε να στεκόταν στην συνείδησή τους αφού τα ευλογημένα διαπίστωναν συνέχεια πως έχουν μία Μητέρα αρχοντοστολισμένη με την υψοποιό μετάνοια που δεν διστάζει να ταπεινωθεί , να σκύψει και να αναθεωρήσει ακόμη και τον ίδιο της τον εαυτό μπροστά στα παιδιά της.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
