Ο αείδημος ιεράρχης, κατά κόσμον Δημήτριος Μενούτης, γεννήθηκε εν έτει 1917, στο Γύθειο Λακωνίας. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1945, ενώ το 1950, απεφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1954 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Διετέλεσε Πρωθιερεύς του τότε Βασιλικού Ναυτικού επί δεκαετία. Μητροπολίτης Κεφαλληνίας χειροτονήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1965, και παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου 1982.
Από όσους τόν έζησαν, γίνεται λόγος για έναν καλοπροαίρετο και άκακο ιεράρχη, επί των ημερών του οποίου οι εκκλησίες του νησιού έσφιζαν από πιστούς. Δυστυχώς όμως, η άκρα ευσυνειδησία του και το αδιάφθορον της διοικήσεώς του, τόν έκαναν στόχο των επιτήδειων πολιτικάντηδων της εποχής (1979), και μιας διεφθαρμένης μερίδας του τοπικού κλήρου. Το άδολον του χαρακτήρος του, δέν τού επέτρεψε να προφυλαχθεί από τις επιβουλές των. Έτσι, όταν αυτοί βρήκαν την ευκαιρία, κατάφεραν να στήσουν μια αισχρή πλεκτάνη με ανήκουστες κατηγορίες, και να ξεσηκώσουν έναν όχλο ηλιθίων εναντίον του, απαιτώντας και τελικά επιτυγχάνοντας, την άδικη και αυθαίρετη εκθρόνισή του.