Τον Μάρτιο του 2006 είχε γίνει η εκταφή του και είδαν όλοι το άφθαρτο σκήνωμα του 15 χρόνια μετά από την Κοίμηση του.
Θυμάμαι ότι το έδειχναν και τα δελτία ειδήσεων και έλεγαν όλοι πως είναι μια απόπειρα του μοναστηριού να εισπράξει από τους αφελείς πιστούς.Ένα μεσημέρι εκείνων των ημερών βρισκόμουν στο σπίτι της γιαγιάς μου και ο παππούς έβλεπε το δελτίο ειδήσεων όπου και έλεγαν τα περί εισπράξεων και αφελών πιστών. Φώναξα την γιαγιά μου να δει τι λένε και να την ρωτήσω την γνώμη της. Όταν αντιλήφθηκε η γιαγιά για ποιον έλεγαν χαμογέλασε και είπε "κούνια που σας κούναγε" και ξανά έφυγε στην κουζίνα.
Την ακολούθησα και την ρώτησα "έχεις ακούσει για αυτόν; είναι αλήθεια ότι είναι Άγιος;"
"Δεν έχω ακούσει, έχω ζήσει" μου απάντησε.
Και μου είπε την παρακάτω ιστορία:
" Είχαμε πάει στην Φθιώτιδα για προσκυνηματική εκδρομή με τον πάτερ Θεόφιλο, και περάσαμε και από εκείνο το μοναστήρι. Μετά τον εσπερινό καθίσαμε μέσα στην μόνη για λίγο μέχρι να φύγουμε. Εγώ είχα ένα δίλημμα (μου το είπε, δεν το αναφέρω) που σκεφτόμουν για μέρες. Κάποια στιγμή βγήκε μια ένας γεροντάκος και μου έκανε νόημα να τον πλησιάσω από μακριά. Πήγα και με καλωσόρισε με το όνομα μου, μετά μου είπε για το πρόβλημά μου τι να κάνω, με σταύρωσε και ξαναμπήκε στο κελί του, ήταν ο γέροντας Βησσαρίων. "
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
