Όταν ο άνθρωπος μάθει την τέχνη του Θεού,
όσο λιγότερα ανθρώπινα δεδομένα
έχει υπέρ του, τόσο πιο πολλά δεδομένα θεϊκά έχει μαζί του.
Δηλαδή, όσο πιο πολλές δυσκολίες έχει,
όσο πιο πολλές περιπέτειες έχει,
όσο πιο πολλές θλίψεις έχει,
όσο πιο πολλά αρνητικά γεγονότα τού συμβαίνουν, κατά έναν παράδοξο τρόπο,
μέσα στην ψυχή του αυξάνει
η παρηγορία της θείας χάριτος.
Σε σημείο τέτοιο ώστε οι Άγιοι της Εκκλησίας απέρριπταν θεληματικά
και αρνούνταν θεληματικά και εσκεμμένα κάθε ανθρώπινη παρηγοριά, κάθε ανθρώπινη παρουσία, κάθε ανθρώπινο στήριγμα,
ακριβώς για να προκαλέσουν τη θεία παρηγορία, τη θεία παρουσία, τη θεία χαρά που γεύθηκαν να αγγίζει το βάθος του είναι τους..
