ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ
Πρέπει να προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε, να βελτιώσουμε τις αδυναμίες που έχουμε. Τη γλώσσα, να προσέχετε! Να μην κατηγορεί κανέναν άνθρωπο η γλώσσα σας. Μα, και να σου κάνει κάποιος κακό και να σε βρίσει και να σε μαλώνει και ο,τιδήποτε (άλλο να κάνει), εσύ να λες: “Κύριε, σκέπασε εμένα και σώσε αυτόν τον άνθρωπο, δώστου μετάνοια!”.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευχή που θα μπορούσατε να κάνετε, και (έτσι) δεν αμαρτάνετε. Ακούτε; Δεν αμαρτάνετε, γιατί (αυτή η ευχή) είναι δεκτή στον Κύριο· (Σαν να λες μ’ αυτήν), ότι, “εμένα σώσε με, και σώσε και τον αδελφό μου!”. (Αυτό) θα πει, ότι δεν τον μισείς (τον αδελφό σου), ότι τον αγαπάς ακόμα δηλαδή. Και Του λες (του Κυρίου): “Σώσε και τον αδελφό, φώτισέ τον!”. Και ο Κύριος ξέρει τι (θα) κάνει. Φωτίζει εσένα, φωτίζει και τον άλλον.
Έτσι, που λες, πρέπει να σκεπτόμαστε. Με καλωσύνη στη ζωή μας πρέπει να περάσει ο χριστιανός, γιατί δεν είναι εδώ εκείνο που ψάχνεις να βρεις. Εκείνο που ψάχνουμε να βρούμε είναι ο Ουρανός. Εκεί, είναι η Πατρίδα μας. Εκεί, είναι η ανάπαυση της ψυχής. Εάν αξιωθεί και πάει λιγάκι ένας (από μας εκεί στον Ουρανό) και να δει, (θα δει ότι) ο Ουρανός είναι γεμάτος. Εκατομμύρια ψυχές. Πώς μπήκανε μέσα αυτές οι ψυχές;
(Αν για εμάς είναι δύσκολο να μπούμε), είναι γιατί δεν έχουμε σταθερή πίστη και δεν αγαπούμε. Δύο πράγματα (μάς) λείπουν: πίστη και αγάπη στο Θεό. Μπλεχτήκαμε κάτω, στα πράγματα της γης, και χάσαμε τον στόχο προς τον Ουρανό. Κι έτσι, γυρίζουμε εδώ, βολοδέρνουμε μέσα στης γης τα πράγματα και δεν μπορούμε να βρούμε άκρη.
Μη μισείτε κανέναν άνθρωπο εδώ στη γη, και (μ’ αυτό τον τρόπο) είσαστε (ήδη) μέσα στον Ουρανό· όποιος δεν μισεί, έχει μία αγάπη (μέσα του). Γιατί μας το παραγγέλλει ο Κύριος: “Μη μισήσεις τον συνάνθρωπό σου” και “Αγαπάτε αλλήλους”. Όμως η εποχή μας είναι δύσκολη γι’ αυτά τα θέματα, δεν τα πιστεύουμε. Ξεφύγαμε από την ευθεία οδό του Θεού και τρέχουμε ολοταχώς μέσα στο σκοτάδι. Είναι ένας βόθυνος (=λάκκος) εκεί μέσα και πάμε (όλοι) και πέφτουμε (μέσα) στην κακία.
Δώστε, όσο περισσότερα μπορείτε. Ένα πράγμα που σώζει τις ψυχές είναι η ελεημοσύνη. Να κάνετε ελεημοσύνες στους γειτόνους και σε όλους που έχουν ανάγκη. Πού είναι η αγάπη, όταν δεν κάνουμε ελεημοσύνη; Εσείς κοιτάτε να φτιάχνετε εδώ τα σπίτια. Φτιάξτε κι ένα σπιτάκι στον Ουρανό, να σας περιμένει!…
Στον Ουρανό έχουν πάει εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανοί. Αλλά αυτοί που πήγαν εκεί πέρα ήταν Παλληκάρια· κράτησαν (=άντεξαν, υπέμειναν) εδώ και πολέμησαν τον σατανά πρώτα, πολέμησαν τα πάθη (τους). Γιατί έχεις μέσα σου ένα σωρό “κατσίκια” (=πάθη, αμαρτίες, εμπάθειες, κακίες, πτώσεις, δαιμόνια). Και ύστερα λες: “Είμαι χριστιανός”! Από πού κι ως πού; Ο χριστιανός ο καλός προχωρεί προς την καλωσύνη, την αγιοσύνη. Αγίασαν και όσοι πήγαν (εκεί στον Ουρανό, αλλά) ήσαν άγιοι από εδώ. Πώς πήγαν εκεί πέρα; Ή (μήπως) λέτε, (να) είναι κανένα πορτάκι ανοιχτό και (να) μπαίνουν (απ’) εκεί μέσα, αν δεν (μπορείς να) περάσεις απ’ την πύλη την ωραία, την κεντρική; Είναι λάθος να λες ότι “θα μπω στον Παράδεισο από το πορτάκι”. Δεν μπαίνεις! Θα δοκιμαστείς εσύ εδώ στη γη με δοκιμασίες, για να φτιάξεις τον εαυτό σου ωραίο!…».
