Ολόκληρη η
ανθρωπότητα στους προχριστιανικούς χρόνους ζούσε στα σκοτάδια του μύθου και των
ψεύτικων θρησκειών.
Η προσδοκία
της καθόδου ενός Θεού λυτρωτή απαντάται σε πολλούς αρχαίους λαούς. Οι Κινέζοι περίμεναν το Θεό του ουρανού να
στείλει στη γη το γιο του να φωτίσει τους ανθρώπους. Ο Σωκράτης έλεγε στους Αθηναίους που τον καταδίκασαν: «θα
κοιμάστε στα σκοτάδια, ωσότου έρθει κάποιος Θεός να σας φωτίσει». Οι Σίβυλλες, οι ιέρειες των Λατίνων, κι
αυτές αναφέρονταν στην κάθοδο κάποιου Θεού στη γη. Οι Ίνκνας της Αμερικής περίμεναν το Θεό
από την Ανατολή. Γι’ αυτό,
όταν στις αρχές του 16ου αιώνα έφθασαν οι Ισπανοί στην Αμερική, οι
Ίνκας λάτρευσαν τον αρχηγό της αποστολής ως Θεό. Προφανώς οι αρχαίοι λαοί διατηρούσαν ζωντανή στη μνήμη τους την
υπόσχεση του Θεού στους Πρωτοπλάστους, ότι θα στείλει λυτρωτή.
Αυτή η
ομιχλώδης προσμονή και προσδοκία των εθνών άρχισε να πραγματοποιείται, όταν ο
Θεός για πρώτη φορά μίλησε στον Αβραάμ.
Κάλεσε ο Θεός τον Αβραάμ να φύγει από τη Μεσοποταμία και να μετακομίσει στη
Χαναάν, υποσχόμενος σ’ αυτόν ότι από τους απογόνους του θα γεννηθεί ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής του κόσμου. Όλοι οι
Πατριάρχες της Παλαιάς Διαθήκης, οι Κριτές, οι Προφήτες και ο λαός, ζούσαν
προσδοκώντας τον ερχομό του Μεσσία.
Από το βιβλίο
«Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.
36-37), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
http://makkavaios.blogspot.gr/
