Συγγραφέας:
Διόδωρος Ράμμος,
Ἱστορικός – Ἀρχαιολόγος
10. Η κρατούσα επιστημονική αντίληψη
Aφού εξετάσαμε το πῶς μεταφυτεύτηκαν θεωρίες του αποκρυφισμού στην σύγχρονη επιστήμη στην Ευρώπη, ας δούμε και τί μας διδάσκουν για τον άνθρωπο και το σύμπαν. Για τις ηλικίες ανθρώπου, γης και διαστήματος, η κρατούσα επιστημονική αντίληψη δίνει τις εξής χρονολογήσεις: ο άνθρωπος (το γένος Homo) έχει ηλικία περίπου τριών εκατομμυρίων ετών, η γη 4,5 δισεκατομμυρίων ετών και το γνωστό σύμπαν 13,8 δισεκατομμυρίων ετών20.
Στην επιστημονική ορολογία της Βιολογίας και της Προϊστορικής Αρχαιολογίας, ο άνθρωπος ονομάζεται Homo Sapiens ή άνθρωπος Κρομανιόν (Cro Magnon). Homo είναι λατινική λέξη και σημαίνει άνθρωπος (πληθυντικός Ηomines) και Sapiens (πληθυντικός Sapientes) σημαίνει σοφός, έμφρων, μυαλωμένος. Οπότε, όπου αναφέρεται ο Homo Sapiens σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με τον σύγχρονο ανατομικά άνθρωπο και κυρίως με τον ίδιο εγκέφαλο, που έχουν οι άνθρωποι.
Με βάση την σύγχρονη σιωνιστική μυθολογία, που με αυταρχικό τρόπο έχει επιβληθεί στα Πανεπιστήμια, ο σύγχρονος άνθρωπος εμφανίζεται κάπου στην κεντρική Αφρική, λίγο πριν από το 200.000 π.Χ., και είναι προϊόν εξέλιξης από ένα άλλο παλαιότερο είδος, που ονομάζεται Homo Heidelbergensis, που ζούσε στην Αφρική.
Οι υποτιθέμενοι πρόγονοι του ανθρώπου είναι κατά σειρά ο Αυστραλοπίθηκος (Australopithecus Αfarensis), ο Άνθρωπος Τεχνίτης (Homο Habilis), ο Όρθιος Άνθρωπος (Homο Erectus), ο Άνθρωπος της Χαϊδελβέργης (Homo Ηeidelbergensis) και τέλος ο σύγχρονος Homo Sapiens. Η μετατροπή του κάθε είδους στο επόμενο (υποτίθεται ότι) έγινε με μεταλλάξεις στο DNA και με την κατάλληλη προσαρμογή στο περιβάλλον.
11. Παλαιολιθική εποχή
Η πρώτη περίοδος της υποτιθέμενης παρουσίας του ανθρώπου στην γη ονομάζεται Παλαιολιθική εποχή και χωρίζεται από τους σύγχρονους επιστήμονες σε τρεις περιόδους, την Κατώτερη Παλαιολιθική εποχή (2,5 εκατ. χρόνια πριν – 80.000 χρόνια πριν), την Μέση Παλαιολιθική (80.000 – 33.000) και την Ανώτερη Παλαιολιθική (33.000 π.Χ. – 10.000 π.Χ.). Θεωρείται ότι όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν κατά κανόνα σε σπηλιές, έφτιαχναν λίθινα, ξύλινα και οστέινα εργαλεία και ζούσαν ως κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες. Δεν είχαν μόνιμη εγκατάσταση και δεν παρήγαν την τροφή τους.Γύρω στο 700.000 τοποθετείται η ανακάλυψη της χρήσης της φωτιάς, δηλαδή από τότε έμαθαν οι «homines-άνθρωποι» να ανάβουν φωτιά και να θερμαίνονται. Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν ούτε την γεωργία ούτε την κτηνοτροφία, με αποτέλεσμα να γυρίζουν σαν τα κοπάδια των ζώων για να βρίσκουν έτοιμη τροφή. Επίσης, σε όλη την διάρκεια της παλαιολιθικής περιόδου οι άνθρωποι δεν κατοίκησαν ποτέ σε ένα μέρος μόνιμα, δεν έχτιζαν σπίτια, αλλά κατοικούσαν σε σπηλιές.
Πριν από 1.800.000 χρόνια ο Homo Erectus άρχισε να εξαπλώνεται και στις υπόλοιπες ηπείρους. Γύρω στο 600.000 π.Χ. εμφανίζεται ένα νέο είδος «πιθηκανθρώπου», ο Homo Heidelbergensis, ο οποίος αρχικά εξελίχθηκε στον Homo Neanderthal, (300.000 – 40.000) που κυριάρχησε στην Ευρώπη.
Τέλος, κάπου στην κεντρική Αφρική, γύρω στο 200.000 π.Χ., όπως προαναφέραμε, ο Homo Ηeidelbergensis εξελίχθηκε στον σύγχρονο άνθρωπο, που από το 120.000 και έπειτα άρχισε να εξαπλώνεται και αυτός στις άλλες ηπείρους. Στην Ευρώπη ο Homo Sapiens εμφανίστηκε το 45.000 π.Χ. και συνυπήρχε με τον Νεάντερταλ ως το 25.000.
Όλο αυτό το χαριτωμένο παραμύθι της Παλαιολιθικής εποχής τελειώνει γύρω στο 10.000 π.Χ., όταν στα «καλά καθούμενα» οι άνθρωποι που ζούσαν στην Μέση Ανατολή, στην λεγόμενη Εύφορη Ημισέληνο, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την γεωργία και την κτηνοτροφία.Αποτέλεσμα αυτής της ξαφνικής αλλαγής ήταν να εγκαταλείψουν τα όρη και τα σπήλαια και το ατέλειωτο κυνήγι, να εγκατασταθούν μόνιμα κοντά σε πηγές πόσιμου νερού (λίμνες, ποτάμια) και να δημιουργήσουν τα πρώτα αγροτο-κτηνοτροφικά χωριά, που εξελίχθηκαν σε πόλεις.
Αυτή η αλλαγή της στάσης ζωής, όπου ο άνθρωπος παύει να είναι τροφοσυλλέκτης και γίνεται παραγωγός της τροφής του, με όλα τα επακόλουθα (γεωργία, κτηνοτροφία, μόνιμη εγκατάσταση, εξειδίκευση σε τέχνες) ονομάζεται Νεολιθική εποχή.
12. Η απάντηση της λογικής στον μύθο
Αφού περιγράψαμε εν ολίγοις τί διδάσκει η επιστήμη για τον «παλαιολιθικό» άνθρωπο, ώρα είναι να ασκήσουμε κριτική και να απευθύνουμε ερωτήματα για τον hominem sapientem, τον σοφό άνθρωπο. Αυτοί οι σοφοί άνθρωποι, για 200.000 χρόνια, δεν μπόρεσαν ή δεν σκέφτηκαν να φτιάξουν μια αχυροκαλύβα, να πιάσουν μια κατσίκα να την αρμέξουν, να φτιάξουν ένα κοτέτσι και να τρώνε αυγά από τις κότες.
Και παρόλο που οι φυσικές συνθήκες στις όχθες του Νείλου ήταν πιο πρόσφορες από αυτές στην Μεσοποταμία, τελικά η γεωργία δεν εμφανίστηκε στον Νείλο ή σε κάποιο άλλο ποτάμι της Αφρικής, αλλά στην Μέση Ανατολή και από εκεί εξαπλώθηκε στην Αφρική και στην Ευρώπη. Ας απευθύνουμε, λοιπόν, κάποια «γιατί» στους σύγχρονους υποκριτές και φαρισαίους, όπως έκανε κάποτε ο Κύριός μας με τα «οὐαί», στους αρχαίους Φαρισαίους.
Γιατί οι «άνθρωποι» που ζούσαν κοντά στα ποτάμια και τις λίμνες της Αφρικής δεν ανέπτυξαν την γεωργία; Γιατί δεν εμφανίστηκε έστω η κτηνοτροφία, ο νομαδικός ποιμενισμός, που είναι ακόμη πιο εύκολη από την γεωργία; Γιατί εμφανίζεται πρώτα η γεωργία και μετά η κτηνοτροφία;
Γιατί οι άνθρωποι ανακάλυψαν την χρήση της φωτιάς εδώ και 700.000 χρόνια, αλλά την καλλιέργεια της γης την πραγματοποίησαν μόλις το 10.000 π.Χ.; Γιατί καμία ανθρώπινη κοινότητα, όλα αυτά τα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, δεν καλλιέργησε ούτε ένα χωράφι, αλλά αυτό έγινε ξαφνικά στις τελευταίες χιλιετίες;
Και αν το επεκτείνουμε και στους δήθεν προγόνους του ανθρώπου, τότε έχουμε το εξής δεδομένο: οι πρώτοι άνθρωποι, πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια, άρχισαν να φτιάχνουν πέτρινα εργαλεία και να κυνηγούν ζώα, για να τραφούν, αλλά μόλις τα τελευταία 10.000 χρόνια κατάφεραν να γίνουν αγρότες και βοσκοί.
Πόσο άφρων πρέπει να είναι κανείς, για να πιστέψει σε αυτήν την ανοησία, σε αυτόν τον παραλογισμό; Και αν ισχύει αυτός ο επιστημονικός μύθος, τότε για ποιον λόγο οι άνθρωποι ξαφνικά εγκατέλειψαν (το 10.000 π.Χ.) αυτόν τον πρωτόγονο τρόπο ζωής, παράτησαν τα σπήλαια και άρχισαν να καλλιεργούν την γη; Γιατί έγινε η λεγόμενη Νεολιθική επανάσταση; Εφόσον ζούσαν μια χαρά στις σπηλιές για εκατομμύρια χρόνια, γιατί στα καλά καθούμενα αλλάζουν ζωή οι άνθρωποι και εμφανίζεται η γεωργία-κτηνοτροφία; Η εικόνα, που παρουσιάζει η επιστήμη για το ανθρώπινο γένος, είναι ότι και οι άνθρωποι ζούσαν όπως τα ζώα, με σχεδόν μηδαμινή πολιτιστική εξέλιξη. Χωρίς μόνιμη κατοίκηση, χωρίς τεχνολογική πρόοδο, χωρίς παραγωγή της τροφής του. Στασιμότητα εκατομμυρίων χρόνων, σαν μια ευθεία γραμμή, χωρίς διακυμάνσεις.
Και ξαφνικά, αυτό το πλάσμα που ήταν στάσιμο για τόσα χρόνια, τα τελευταία 10.000 χρόνια αποφάσισε να δημιουργήσει πολιτισμό, τεχνολογία, να ασχοληθεί με την καλλιέργεια της γης, μέχρι που τελικά κατάφερε να ταξιδέψει και στο διάστημα.
Και αναρωτιόμαστε εμείς, που δεν πιστεύουμε στον σύγχρονο σιωνιστικό μύθο της εξέλιξης: τί έπαθε και ξύπνησε πολιτιστικά ο άνθρωπος τα τελευταία χρόνια; Είναι δυνατόν για όλη αυτήν την τεράστια χρονική περίοδο ο ανθρώπινος νους να ήταν παγωμένος και μετά να ζεστάθηκε τόσο πολύ, που να έφτασε ως το φεγγάρι; Τόσα χρόνια δεν υπήρξε ποτέ ένας άνθρωπος πιο ευφυής, πιο χαρισματικός από τους άλλους, να κάνει ένα βήμα προόδου; Για 2.500.000 χρόνια βαδίζαμε με την ταχύτητα της χελώνας και ξαφνικά αποκτήσαμε ταχύτητα λαγού και απογειωθήκαμε;
Απέναντι σε όλα αυτά τα γιατί, σε αυτά τα ερωτήματα, οι αρμόδιοι επιστήμονες, βιολόγοι, παλαιοντολόγοι, αρχαιολόγοι δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις και ή καταφεύγουν στην σιωπή ή επιστρατεύουν ψέματα και δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Και η συνήθης δικαιολογία είναι ότι για όλα φταίει ο καιρός!
13. Η εποχή των παγετώνων
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η Νεολιθική επανάσταση ήταν αποτέλεσμα της λήξης της εποχής των παγετώνων, που συνέβη λίγο μετά το 11.000 π.Χ. Θεωρούν ότι μέχρι τότε δεν ήταν πρόσφορες οι κλιματολογικές συνθήκες. Πράγματι, το παρελθόν της γης περιλαμβάνει και παγετώδεις περιόδους (glacial periods), κατά τις οποίες ένα μεγάλο μέρος της γης είχε καλυφθεί από πάγους. Εκεί, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί η γεωργία.
Η κάλυψη, ωστόσο, της γης από πάγους δεν ήταν παγκόσμια. Η ευρύτερη ζώνη γύρω από τον ισημερινό της γης (όπως η σημερινή Αίγυπτος και η Μεσοποταμία) δεν πάγωσε, αλλά ούτε και οι περίοδοι των παγετώνων ήταν συνεχόμενες, καθώς υπήρχαν θερμές παύσεις (μεσοπαγετώδεις, interglacial), που κρατούσαν τουλάχιστον 10.000 χρόνια.Για παράδειγμα, μεταξύ 130.000 και 115.000 χρόνια πριν από σήμερα, στη γη είχαμε την Εemian μεσοπαγετώδη περίοδο, κατά την οποία άνετα θα μπορούσαν οι άνθρωποι (αν υπήρχαν στην γη), να ασχοληθούν με την γεωργία και να δημιουργηθεί ο Νεολιθικός πολιτισμός. Aυτήν την εποχή ζούσε στην γη και ο Νεάντερταλ, ο οποίος τελικά φαίνεται ότι ήταν πίθηκος και όχι homo (άνθρωπος), γι’ αυτό δεν μπόρεσε να δημιουργήσει πολιτισμό.
14. Μέθοδοι χρονολόγησης
Ας εξετάσουμε, στην συνέχεια, το πῶς χρονολογοῦνται τα διάφορα υλικά κατάλοιπα της Παλαιολιθικής εποχής και αν ισχύουν οι χρονολογήσεις. Σε κάθε αρχαιολογική ανασκαφή, το σημαντικότερο μέσο χρονολόγησης είναι η στρωματογραφία. Θεωρούμε ότι κάθε αντικείμενο, που έχει θαφτεί σε κάποιο στρώμα της γης (στο χώμα), όσο πιο κοντά βρίσκεται στην επιφάνεια της γης, τόσο πιο νέο είναι. Όσο βαθύτερα είναι θαμμένο, τόσο πιο παλαιό είναι.
Ωστόσο, αυτός ο κανόνας έχει και εξαιρέσεις. Για να ισχύει η στρωματογραφία, πρέπει να είναι αδιατάρακτη, δηλαδή το κάθε στρώμα γης να μην έχει «τρυπηθεί», να έχει μείνει ακέραιο. Αν είναι διαταραγμένο, τότε δημιουργούνται προβλήματα.
Ας δούμε ένα παράδειγμα. Σε διάφορα σπήλαια βρίσκονται ανθρώπινα οστά. Στο ίδιο σπήλαιο μπορεί να βρεθούν λίθινα εργαλεία, ίχνη από φωτιά και οστά ζώων. Το πρώτο που πρέπει να εξετάσουμε είναι αν όλα αυτά ανήκουν στο ίδιο στρώμα, διότι το ίδιο σπήλαιο μπορεί να κατοικήθηκε σε διαφορετικές εποχές. Το ότι βρέθηκαν στον ίδιο χώρο δεν σημαίνει ότι ανήκουν στην ίδια χρονική περίοδο.Το επόμενο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει ο επιστήμονας είναι το πῶς θα ερμηνεύσει τα ευρήματα της ανασκαφής, τί συμπεράσματα θα εξαγάγει. Για παράδειγμα, το ότι βρίσκονται οστά ανθρώπων ή πιθήκων μαζί με πέτρινα εργαλεία, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι τα εργαλεία ανήκαν σε αυτόν τον άνθρωπο ή τα χρησιμοποιούσε αυτός ο πίθηκος.
Εκτός από τις αρχαιολογικές μεθόδους έχουμε από το 1949 και τις φυσικές μεθόδους, που γίνονται από επιστήμονες φυσικούς σε ειδικά εργαστήρια. Ο κλάδος αυτός της φυσικής ονομάζεται αρχαιομετρία21. Οι διάφορες αρχαιομετρικές μέθοδοι μετρούν τον ρυθμό πρόσληψης ή αποβολής σωματιδίων, από τα διάφορα υλικά.
Όσον αφορά τους ανθρώπους, έχει παρατηρηθεί ότι από την στιγμή που πεθαίνει ο άνθρωπος, τα οστά του αποβάλλουν άνθρακα και άζωτο, ενώ προσλαμβάνουν ουράνιο και φθόριο, ανάλογα με το περιβάλλον που θάβονται. Ο ρυθμός αύξησης ή ελάττωσης αυτών των στοιχείων βοηθά τον φυσικό να μετρήσει τον παρελθόντα χρόνο.
Το βασικό μειονέκτημα της αρχαιομετρίας είναι ότι στηρίζεται σε ένα αξίωμα, που δεν ισχύει! Δηλαδή μετράμε την ηλικία των υλικών με το δεδομένο ότι ο ρυθμός, η ταχύτητα πρόσληψης ή αποβολής σωματιδίων, που ισχύει σήμερα στην επιφάνεια της γης ίσχυε και στο παρελθόν, οπότε με εξισώσεις καταλήγουμε σε κάποιο αριθμητικό αποτέλεσμα.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Γνωρίζουμε ότι η γη βομβαρδίζεται αδιάκοπα από την κοσμική ακτινοβολία του σύμπαντος, από ακτίνες γάμμα, οι οποίες έχουν άμεση σχέση με τις μεθόδους αρχαιομετρίας. Ποιος μπορεί, όμως, να γνωρίζει πόση ακτινοβολία δεχόταν η γη στο παρελθόν ή τις διακυμάνσεις της έντασης της ακτινοβολίας;
Ας δούμε ένα παράδειγμα. Η πιο γνωστή μέθοδος είναι αυτή του ραδιενεργού άνθρακα (C-14), που ανακαλύφθηκε το 1949 από τον Αμερικανό χημικό Willard Libby και άρχισε να εφαρμόζεται επίσημα από το 1955. Ο άνθρακας (ως διοξείδιο, CΟ2) περνάει στους οργανισμούς (μέσω αναπνοής, τροφής ή φωτοσύνθεσης στα φυτά) μέχρι να πεθάνουν και τότε αρχίζει να μειώνεται, δηλαδή οι νεκροί οργανισμοί αρχίζουν να χάνουν τον άνθρακα, που αποκτούσαν όσο ζούσαν.
Ειδικότερα, με τον θάνατο του κάθε οργανισμού η ραδιενεργός συγκέντρωση των ατόμων C-14 αρχίζει να διασπάται με σταθερό χρόνο διάσπασης. Μετά από χιλιάδες χρόνια το ποσό του C-14 θα έχει μειωθεί στην μισή ποσότητα και αυτό οι φυσικοί το ονομάζουν χρόνο ημιζωής και μετά από άλλα τόσα χρόνια θα έχει εξαφανιστεί εντελώς από τον οργανισμό.
Ο χρόνος ημιζωής του C-14 έχει υπολογιστεί σε 5730 χρόνια, ενώ παλαιότερα είχε υπολογιστεί σε 5568 χρόνια. Η παραμένουσα συγκέντρωση του C-14 συγκρίνεται με την αρχική συγκέντρωση του ζώντος οργανισμού, ώστε να καθοριστεί ο χρόνος που πέρασε από τον θάνατο. Με τον C-14 μπορούμε να χρονολογήσουμε αντικείμενα μέχρι 35.000 χρόνια πριν από σήμερα.
Βέβαια, για να είναι σωστή η μέτρηση, χρειάζεται να ισχύει μια εκτεταμένη βάση δεδομένων, όπως το ότι η συγκέντρωση του C-14 στην ατμόσφαιρα σε οποιοδήποτε μέρος πρέπει να είναι σταθερή, διά μέσου των αιώνων, ή το ότι την στιγμή του θανάτου ενός οργανισμού, το δείγμα θα έχει μία ειδική ενεργότητα C-14 ίση με αυτήν της ατμόσφαιρας.
Αν κάποιο από τα παραπάνω δεδομένα δεν ισχύει, τότε η αναγωγή στο παρελθόν είναι λανθασμένη και το αποτέλεσμα της μέτρησης του εργαστηρίου μπορεί να είναι εντελώς λάθος, δηλαδή να «πέφτουμε έξω» χιλιάδες χρόνια.
Παρόμοια προβλήματα έχουν και οι υπόλοιπες μέθοδοι, όπως η θερμοφωταύγεια, ο αρχαιομαγνητισμός, οι χρονολογήσεις με ουράνιο, άζωτο και φθόριο, η ρακεμοποίηση αμινοξέων κλπ. Δεν υπάρχει αλάνθαστη, τέλεια μέθοδος αρχαιομετρίας και τα εργαστήρια αρχαιομετρίας δεν είναι… μαντεία, σαν τα μαντεία των αρχαίων Ελλήνων, όπου πήγαιναν οι άνθρωποι και ζητούσαν θεϊκούς χρησμούς.
Αλλά δυστυχώς, οι Σιωνιστές απαιτούν να αντιμετωπίζουμε σαν μάντεις, σαν ανθρώπους με θεϊκές δυνάμεις τους φυσικούς, και τα αποτελέσματα των εργαστηρίων να θεωρούνται ισχυρότερα και από θεϊκές αποκαλύψεις! Και όλα αυτά, χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να ελέγχουμε την αξιοπιστία του αποτελέσματος, αφού ελάχιστοι άνθρωποι παγκοσμίως έχουν γνώσεις αρχαιομετρίας, που είναι ένας πολύ εξειδικευμένος κλάδος της φυσικής.
Όταν άρχισε να εφαρμόζεται η αρχαιομετρία, οι δυνάμεις του Σιωνισμού ήταν κυρίαρχες σε Ευρώπη και Αμερική. Είχαν επιβάλει τους γνωστικούς μύθους του δαρβινισμού παντού, εντός και εκτός πανεπιστημίων, οπότε οι μετρήσεις των φυσικών θα έπρεπε υποχρεωτικά να συμβαδίζουν με τις εκατομμύρια εποχές και τις τερατώδεις χρονολογήσεις.
Ποιος φυσικός επιστήμονας θα τολμούσε να βγάλει αποτελέσματα αντίθετα στα δαρβινικά δεδομένα; Όποιος και να το έκανε, θα έθετε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε κίνδυνο, καθώς θα έπρεπε να κοντράρει με το αδίστακτο σιωνιστικό σύστημα. Και τί βλέπουμε από τότε;
Ότι, ως διά μαγείας, τα εργαστήρια αρχαιομετρίας βγάζουν αποτελέσματα, που επιβεβαιώνουν την δαρβινική θεωρία! Και να τολμήσει κάποιος φυσικός να ανακοινώσει αποτέλεσμα, που να ανατρέπει τον δαρβινισμό, το σύστημα θα φροντίσει να αμφισβητήσει την μέτρηση και να ξεχαστεί σύντομα ο «αιρετικός» επιστήμονας, που τόλμησε να κλονίσει το δόγμα του δαρβινισμού.
15. Αρχαιολογία των κυττάρων
Εκτός από την αρχαιομετρία, στην σύγχρονη επιστήμη επιστρατεύτηκε και η μοριακή βιολογία, προκειμένου να «αποδειχθεί» η καταγωγή του ανθρώπου από τους πιθήκους. Με την ανακάλυψη του DNA και τις μελέτες που γίνονται στα χρωμοσώματα των ανθρώπων, ξεκίνησε και η προσπάθεια της γενετικής διερεύνησης της καταγωγής του σύγχρονου ανθρώπου.
Οι έρευνες επικεντρώθηκαν στο DNA του χρωμοσώματος Υ (που έχουν οι άνδρες) και του μιτοχονδριακού DNA (που έχουν οι γυναίκες). Το εμπόδιο, ασφαλώς, στο να βρεθεί η αλήθεια ήταν το ότι τα αποτελέσματα των ερευνών θα έπρεπε να «ικανοποιούν» την επιστημονική δικτατορία, που έχουν επιβάλει οι Σιωνιστές.
Αυτό που εξετάζεται κυρίως είναι το μοριακό ρολόι, δηλαδή ο ρυθμός μετάλλαξης των αλληλουχιών του DNA, με βάση τον οποίο υπολογίζεται η ηλικία κάθε ανθρώπινου σκελετού (ή οστού, αφού σπάνια βρίσκονται ακέραιοι σκελετοί).
Ωστόσο, εφόσον κάνουμε αναγωγή στο παρελθόν, πάλι ισχύει το πρόβλημα των δεδομένων στο παρελθόν. Ό,τι ισχύει σήμερα στην γη, ίσχυε με τον ίδιο τρόπο στο βάθος του χρόνου; Επομένως, οι γενετικές μεταβολές που συμβαίνουν σήμερα συνέβαιναν με τον ίδιο ρυθμό και στο παρελθόν;
Αν η ταχύτητα των μεταλλάξεων ήταν διαφορετική κατά διαστήματα, τότε πάλι έχουμε μετρήσει τον χρόνο με λανθασμένο τρόπο. Και τα 200.000 χρόνια, που υποτίθεται ότι είναι η ηλικία του σύγχρονου ανθρώπου πάνω στην γη, να είναι μερικές χιλιάδες χρόνια22.
16. Η αληθινή καταγωγή του ανθρώπου
Οι διάφοροι υποτιθέμενοι πρόγονοι του ανθρώπου, από τον Αυστραλοπίθηκο μέχρι τον Hominem Heidelbergensim, ήταν πίθηκοι, όχι άνθρωποι. Όρθιοι πίθηκοι, καθήμενοι πίθηκοι, πίθηκοι με καμπούρα, πίθηκοι επιδέξιοι, και τί δεν επινόησαν οι Σιωνιστές, για να μας πείσουν ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο και δεν πλάστηκε από τον Θεό!Μία από τις μεγαλύτερες επιστημονικές απάτες είναι ο ισχυρισμός ότι οι μεταλλάξεις στο DNA προκάλεσαν την μετατροπή των πιθήκων σε ανθρώπους. Είναι αλήθεια ότι συμβαίνουν μεταλλάξεις στην φύση, αλλά είναι ψέμα ότι δημιουργούν νέα ή και ανώτερα πλάσματα.
Αν πάρουμε έναν χιμπαντζή, τον κλείσουμε σε ένα θάλαμο και τον… ταράξουμε στην ακτινοβολία, ώστε να του προκαλέσουμε μετάλλαξη, το πιο πιθανό είναι ότι θα βγάλουμε έναν χιμπαντζή (αν βγει ζωντανός!) με άλλο τρίχωμα, με μεγαλύτερα δόντια, με μικρότερα αυτιά. Αλλά, όπως και να είναι, πάλι χιμπαντζής θα είναι, ούτε γορίλλας ούτε ουρακοτάγκος!
Η μετάλλαξη δεν θα μεταμορφώσει τον πίθηκο σε άλλο ζώο, πόσο μάλλον σε άνθρωπο. Το ίδιο βλέπουμε στην περίπτωση που μια έγκυος γυναίκα χρειάζεται να βγάλει ακτινογραφία στην κοιλιά. Οι ακτίνες Χ μπορεί να προκαλέσουν μετάλλαξη στο έμβρυο, αλλά το αποτέλεσμα της μετάλλαξης θα είναι μάλλον καταστροφικό (τερατογένεση, καρκίνος κλπ).
Αν οι μεταλλάξεις ήταν ευεργετικές, θα βομβαρδίζαμε με ακτινοβολία τα ζώα και τους ανθρώπους, για να προκύψουν νέα καλύτερα είδη. Αλλά κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Όσο και αν συγγενεύει το DNA του ανθρώπου με το DNA του πιθήκου, δεν μπορεί να αλλάξει το σώμα ενός πιθήκου και να γίνει ανθρώπινο.
Οπότε, όλα τα κρανία, που μας παρουσιάζουν τα μουσεία Φυσικής Ιστορίας ανά τον κόσμο, που υποτίθεται ότι δείχνουν την εξέλιξη των σκελετών των «πιθηκανθρώπων» σε άνθρωπο, είναι κρανία πιθήκων, που μάλλον εξέλιπαν στο πέρασμα του χρόνου, όπως και οι δεινόσαυροι, που δεν επιβίωσαν μέχρι σήμερα. Ανάμεσα στον πίθηκο και τον άνθρωπο υπάρχει χάσμα μέγα, μια αγεφύρωτη διαφορά, που έθεσε ο ίδιος ο Θεός, υπάρχει όριο, ὅ οὐ παρελεύσεται (Ψαλμός 103,9), δεν θα το ξεπεράσει ποτέ ο πίθηκος, ώστε να εξελιχθεί σε άνθρωπο. Και, ασφαλώς, ο πίθηκος δεν έχει αθάνατη ψυχή μέσα του, όπως συμβαίνει σε κάθε άνθρωπο.
Τα ζώα, πέρα από τις βιολογικές διαφορές που έχουν με τους ανθρώπους, έχουν και το εξής βασικό, έχουν συγκεκριμένα όρια στην σκέψη τους, στον εγκέφαλό τους, πέρα από τα οποία δεν μπορούν να προοδεύσουν, γιατί έτσι όρισε ο Θεός. Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι συναναστρέφονται με ζώα, άλογα, βόδια, σκύλους, γάτες, αλλά το μυαλό αυτών των ζώων δεν επηρεάστηκε από την σχέση με τον άνθρωπο, ώστε να αρχίσουν να σκέπτονται ανθρώπινα.
Τα ζώα θα παραμείνουν ζώα, όσες μεταλλάξεις και αν συμβούν. Θα ενεργούν πάντα, μέσα στα συγκεκριμένα όρια, που τους έβαλε ο Θεός. Ενώ ο άνθρωπος δεν είναι το ίδιο. Έχει άλλον εγκέφαλο και άλλες δυνατότητες προόδου, έχει λογική. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά ανάμεσα στον νου των ανθρώπων και τον νου των ζώων. Η λογική των ανθρώπων έχει τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης, ενώ η σκέψη των ζώων έχει στενούς περιορισμούς.
Γι΄ αυτό ο άνθρωπος ξεκίνησε από απλός γεωργός και βοσκός και έφτασε μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια να ταξιδεύει στο διάστημα. Μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έκανε απίστευτα βήματα προόδου, από τον πολιτισμό της Νεολιθικής εποχής έφτασε στην σημερινή ηλεκτρονική εποχή. Επομένως, τα χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια στασιμότητας είναι ένα ψέμα, ένα παραμύθι των Ευρωπαίων και των Εβραίων αποκρυφιστών, που πίστευαν ή και πιστεύουν στην απορροή, στην μετενσάρκωση και στο έμψυχο σύμπαν.
Η ηλικία του ανθρώπου δεν είναι ούτε 200.000 χρόνια ούτε 2.000.000, είναι λίγες χιλιάδες χρόνια23. Οι πρώτοι άνθρωποι ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι, δηλαδή η παρουσία του ανθρώπου στην γη ταυτίζεται με την Νεολιθική εποχή. Κατά την λεγόμενη Παλαιολιθική εποχή δεν υπήρχαν άνθρωποι στην γη, παρά μόνο μαϊμούδες και άλλα ζώα, γι’ αυτό και δεν υπάρχει πολιτισμός.
Ο άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, γλώσσας, θρησκείας, πλούτου, είναι δημιούργημα της αγάπης του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε απόγονοι του Αδάμ και της Εύας, οπότε όλοι είμαστε αδέλφια, ως προς τον κοινό μας πρόγονο. Και ενώ όλοι πλαστήκαμε κατ’ εικόναν Θεοῦ και καθ’ ὁμοίωσιν, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι δυστυχώς, που ζουν και ενεργούν καθ’ ομοίωσιν Διαβόλου. Μη γένοιτο!
Σημειώσεις
Για την σχέση της ευρωπαϊκής επιστήμης με τον Γνωστικισμό έχουμε κάνει εκτενή αναφορά στο βιβλίο μας Από την Συναγωγή στην Μασονία, σελ. 62-67
Κατάλογο με τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους λογίους, που ταυτόχρονα ασχολήθηκαν με τον αποκρυφισμό, μπορεί να βρει κανείς στο τέλος του βιβλίου μας Γίνε θεός χωρίς τον Θεό.
Το ροδοσταυρικό κίνημα στην Ευρώπη του 17ου αιώνα αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας της Αγγλίδας ιστορικού Frances Yates, The Rosicrucian Enlightenment, 1972, που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με τίτλο Ροδοσταυρικός Διαφωτισμός, Εκδόσεις Κουκκίδα, 2010.
Εικόνες από τα έργα του Φλαντ βλέπε στην ιστοσελίδα https://doorofperception.com/2018/10/robert-fludd/
Βλέπε Yates 1972, σελ. 267
Για την εμφάνιση της μασονίας στην Αγγλία βλέπε Webster 1924, κεφ. 6, The Grand Lodge Era και Yates 1972, κεφ.15, Rosicrucianism and Freemasonry
Άφθονο υλικό για την προέλευση, την εμφάνιση και την διάδοση της εβραϊκής Καμπαλάχ (ή Καμπάλα), υπάρχει στα έργα τοῦ Εβραίου ιστορικού Gershom Sholem.
Βλέπε Vladimir Moss, The origins of Freemasonry, https://www.academia.edu/38399043/THE_ORIGINS_OF_FREEMASONRY.docx
Για τις ιδέες των (προσωκρατικών) Ελλήνων φιλοσόφων βλέπε Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Εκδοτικής Αθηνών, Τόμος Β΄, σελ. 422-437.
Βλέπε Από την Συναγωγή στην Μασονία, σελ. 78-80 και Webster 1924, σελ. 91, κεφ. German Templarism and French Illuminism.
Οι θεωρίες του Μονμπόντο και του Έρασμου Δαρβίνου περιλαμβάνονται στο εξαιρετικό άρθρο τοῦ Terry Melanson, στην ιστοσελίδα https://www.conspiracyarchive.com/2014/08/01/contingent-divinity-the-golden-calf-of-the-universe/
Το κείμενο του Έρασμου είναι το εξής: «…in the great length of time, since the earth began to exist, perhaps millions of ages before the commencement of the history of mankind, would it be too bold to imagine, that all the warm-blooded animals have arisen from one living filament, which the GREAT FIRST CAUSE endued with animality, with the power of acquiring new parts attended with new propensities, directed by irritations, sensations, volitions, and associations, and thus possessing the faculty of continuing to improve by its own inherent activity, and of delivering down those improvements by generation of its posterity, world without end?»
Στον Μεσαίωνα έγινε το λάθος να ταυτιστεί ο χρόνος δημιουργίας της γης (anno mundi) με τον χρόνο δημιουργίας του ανθρώπου. Η Αγία Γραφή, στο βιβλίο της Γενέσεως, μας δίνει αναλυτικά στοιχεία για να χρονολογήσουμε την δημιουργία του ανθρώπου, η οποία σωστά υπολογίστηκε στο 5508 π.Χ. από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αλλά δεν μας αναφέρει πότε δημιουργήθηκε το σύμπαν. Στην Βρεταννία, που επικεντρωθήκαμε στο παρόν βιβλίο, το 1650 ο Ιρλανδός αρχιεπίσκοπος James Ussher, σύγχρονος σχεδόν τοῦ Robert Fludd, είχε υπολογίσει λανθασμένα ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο το έτος 4004 π.Χ.
Γράφει στην εισαγωγή του ποιήματος ο Έρασμος: «In the Eleusinian mysteries the philosophy of the works of Nature, with the origin and progress of society, are believed to have been taught by allegorical scenery explained by the Hierophant to the uninitiated, which gave rise to the machinery of the following poem.»
Στα τέλη του 19ου αιώνα (1887) είχε μεταβεί στο Μόναχο της Γερμανίας, για να σπουδάσει ιατρική, ο σπουδαίος Κεφαλλονίτης Μαρίνος Γερουλάνος. Στα απομνημονεύματά του γράφει χαρακτηριστικά: «Το ὑπό των μαθημάτων (Ζωολογίας και Συγκριτικῆς Ανατομίας) τούτου προκαλούμενον ἐξαίρετον ἐνδιαφέρον εβασίζετο εἰς τας κρατούσας τότε ἀντιλήψεις τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως τῶν όντων κατά Darwin και τῶν ἐμφανιζομένων ήδη αντιθέτων αντιλήψεων και θεωριῶν. Οὐδέποτε ἀντελήφθην την τοιαύτην θεωρίαν τῆς ἐξελίξεως, κατά την ὁποίαν τά σήμερον ζῶντα όντα έχουν προκύψει το ἓν ἐκ τοῦ άλλου, ούτε ότι ὁ άνθρωπος προέκυψεν από τον σημερινόν πίθηκον.». Αναμνήσεις (1867-1957), Σελίδες ἀπό την ἱστορία τῆς νεώτερης ἰατρικῆς στην Ἑλλάδα, Γ΄ Έκδοση, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1995, σελ. 45-46.
Για το πῶς χρησιμοποίησαν οι Σιωνιστές τον δαρβινισμό έχουμε κάνει αναφορά στα έργα μας Η Σιών κατά του Σιωνισμού,σελ. 46-47 και Από την Συναγωγή στην Μασονία σελ. 89-91.
Κάποιος Έλληνας κομμουνιστής είχε επιχειρήσει να κλονίσει την πίστη του νεαρού τότε Αρσένιου (του μετέπειτα Γέροντος και Οσίου Παϊσίου), μιλώντας του για την καταγωγή τοῦ ανθρώπου από τον πίθηκο. Βλέπε Α. Ρακοβαλῆς, Ὁ πατήρ Παΐσιος μοῦ είπε, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 143 και Ισαάκ Ιερομονάχου, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σελ. 50. Επίσης, απόψεις του Οσίου για τον δαρβινισμό υπάρχουν στο βιβλίο του Ν. Ζουρνατζόγλου «Μαρτυρίες προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης 1924-1994», Εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία, Ε΄ Έκδοση, σελ. 109-114.
Για τις αρχαιολογικές ανασκαφές στις σουμεριακές πόλεις Κις και Ουρ, όπου όχι μόνο βρέθηκαν τα ίχνη του βιβλικού κατακλυσμού, αλλά χρονολογήθηκαν κιόλας, στο 3200 π.Χ., βλέπε το έργο μας Πολιτιστική Έκρηξη 2700 π.Χ.
Βλέπε Webster 1924, σελ. 13 «According to the Zohar, «all Israelites will have a part in the future world,»52 and on arrival there will not be handed over like the goyim (or non-Jewish races) to the hands of the angel Douma and sent down to Hell.53 Indeed the goyim are even denied human attributes. Thus the Zohar again explains that the words of the Scripture «Jehovah Elohim made man» mean that He made Israel.54 The seventeenth-century Rabbinical treatise Emek ha Melek observes: «Our Rabbis of blessed memory have said: ‘Ye Jews are men because of the soul ye have from the Supreme Man (i.e. God). But the nations of the world are not styled men because they have not, from the Holy and Supreme Man, the Neschama (or glorious soul), but they have the Nephesch (soul) from Adam Belial, that is the malicious and unnecessary man, called Sammael, the Supreme Devil.'»55»
Βλέπε Γιαννόπουλος 2016, σελ. 44. Από αυτό το εξαιρετικό έργο αντλούμε τις περισσότερες πληροφορίες, που παραθέτουμε για την Παλαιολιθική Εποχή. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα σε κάθε αναγνώστη, έστω και αν διαφωνούμε πλήρως με την θεωρία της Παλαιολιθικής εποχής.
Πληροφορίες για το θέμα της αρχαιομετρίας αντλήσαμε από το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Λυριντζή, που είναι ένα από τα ελάχιστα έργα αυτού του κλάδου, που κυκλοφορούν στην ελληνική βιβλιογραφία.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κείμενα του μοριακού βιολόγου Κώστα Βουγά, σχετικά με την λεγόμενη μιτοχονδριακή Εύα: https://www.impantokratoros.gr/6171D26B.el.aspx και https://www.pentapostagma.gr/2013/09/mitoxondriaki-eva-agia-grafi.html
Για την δημιουργία του ανθρώπου (Αδάμ) από τον Θεό το 5508 π.Χ., καθώς και για άλλες αντιστοιχίες Αγίας Γραφής και Αρχαιολογίας, θα μιλήσουμε σε μελλοντικό μας έργο, πρώτα ο Θεός.
Βιβλιογραφία Διόδωρος Ράμμος, Η Σιών κατά του Σιωνισμού, Εκδόσεις Σαΐτης
-Του ίδιου, Πολιτιστική Έκρηξη 2700 π.Χ., Εκδόσεις Σαΐτης
-Του ίδιου, Γίνε θεός χωρίς τον Θεό, Εκδόσεις Σαΐτης
-Του ίδιου, Από την Συναγωγή στην Μασονία, Εκδόσεις Σαΐτης
-Θεόδωρος Γιαννόπουλος, Πόθεν και πότε οι Έλληνες, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2016
-Γιάννης Λυριτζής, Αρχαιομετρία, Εκδόσεις Καρδαμίτσα, Αθήνα 2010
-Nesta H. Webster, Secret Societies and Subversive Movements, London, Boswell Printing & Publishing Co. London, 1924
-Gershom Scholem, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism and the Talmudic Tradition, New York 1960
-Του ίδιου, Origins of the Kabbalah, PRINCETON UNIVERSITY PRESS 1962
-Του ίδιου, Kabbalah, Meridian Book, New York 1974
-Frances Yates, The Rosicrucian Enlightenment, New York City 1972
Εἰκόνα ὀπισθοφύλλου: Γελοιογραφία (caricature) του 1871, που απεικονίζει τον Κάρολο Δαρβίνο με σώμα πιθήκου.
πηγή
