Οι απόστολοι του Θεού δίδασκαν άλλους εκείνο που οι ίδιοι πραγματοποίησαν στη δική τους ζωή. Όταν είχαν τροφή και ρούχα ήταν ευχαριστημένοι. Ακόμη κι όταν συνέβαινε να μην έχουν ούτε τροφή, ούτε ρούχα, πάλι ευχαριστημένοι ήταν, γιατί η ευχαρίστησή τους δεν ερχόταν απ’ έξω, αλλά πήγαζε από μέσα. Η ικανοποίησή τους δεν ήταν ευτελής, όπως η ικανοποίηση ενός ζώου, αλλά ακριβή – πιο ακριβή και πιο σπάνια.
Εσωτερική ικανοποίηση: η ικανοποίηση της ειρήνης και αγάπης του Θεού στην καρδιά -αυτή είναι η ικανοποίηση των ανώτερων ανθρώπων· αυτή ήταν η ικανοποίηση των αποστόλων. Στις μεγάλες μάχες οι στρατηγοί ντύνονται και τρέφονται όπως οι απλοί στρατιώτες: δεν επιζητούν την ικανοποίηση στο φαγητό ή στα ρούχα, αλλά στη νίκη. Η νίκη είναι η πρωταρχική ικανοποίηση εκείνων που μάχονται. Αδελφοί, οι χριστιανοί βρίσκονται σε διαρκή, μάχη – μάχονται για τη νίκη του πνεύματος επί της ύλης, μάχονται για τη νίκη του υψηλού επί του ουτιδανού και μάχονται για τη νίκη του ανθρώπου επί της ζωώδους φύσης του.
Δεν είναι επομένως παράλογο να εμπλέκεται κανείς σε μάχες και να μέριμνα, όχι για τη νίκη, αλλά για εξωτερικά στολίδια και στολίσματα; Ανόητο δεν είναι να δίνει κανείς ορατά σημάδια αναγνώρισης στον εχθρό του; Ο αόρατος εχθρός μας, ο Σατανάς, χαίρεται πολύ με την κενοδοξία μας και υποστηρίζει κάθε κενόδοξη σκέψη που κάνουμε. Ο αόρατος αυτός εχθρός, μας απασχολεί με κάθε λογής μικρότητες και άσκοπες κινήσεις, μόνο και μόνο για να καθηλώσει το νου μας, να μας κάνει να λησμονήσουμε το λόγο για τον οποίον βρισκόμαστε εδώ στη γη. Ο αόρατος εχθρός, μας παρουσιάζει το τιποτένιο ως σημαντικό, το δευτερεύον ως πρωταρχικό και το επιβλαβές ως ωφέλιμο -μόνο και μόνο για να μας νικήσει και να μας καταστρέψει για πάντα.
Κύριε, Άγιε, Παντοδύναμε και Αθάνατε, Εσύ που μας δημιούργησες από τη λάσπη και εμφύσησες μέσα στη λάσπη τη ζωντανή ψυχή μας, μη Κύριε, μην επιτρέψεις να μας καλύψει η λάσπη!
Βοήθησε το πνεύμα μας ώστε να είναι πάντοτε πιο δυνατό από το χώμα.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιανουάριος), Εκδ. Αθως.
