Υπάρχουν τρεις αιτίες για να μεταστραφεί κανείς στην Πνευματική ζωή, έλεγε ένας από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Η αιτία του φόβου, η αιτία του όφελους (να κερδίσω τον Παράδεισο), και η αιτία... για την αγάπη του Χριστού. Η τελευταία είναι η ουσιαστικότερη και τελειότερη και θυμίζει τα λόγια πολλών Αγίων που έλεγαν... "Να σε αγαπώ Κύριε και ας τοποθετήσεις την ψυχή μου όπου θέλεις Εσύ...". Η αιτία του φόβου είναι η πιο αδύναμη και λιγότερο ουσιαστική. Δεν παύει να είναι όμως μια αιτία που έστω για κάποιους, που η πορωμένη καρδιά τους είναι νεκρή πνευματικά, μπορεί να γίνει η αφορμή για ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα.
Έλεγε ο Άγιος Παίσιος ότι στις μέρες που τα Γεγονότα θα ''τρέχουν'' θα φοβηθεί ο κόσμος και θα τρέχει στις Εκκλησίες. Αυτό θα επιφέρει έπειτα την πολυπόθητη Μετάνοια και τις ευοίωνες προφητείες του Γένους. Έλεγε επίσης ότι τότε όλοι θα πιστεύουν άλλα δεν θα έχουν τον ίδιο πνευματικό μισθό.
Ίσως αυτό έχει άμεση σχέση με την αιτία της μεταστροφής του κόσμου. Αν η μεταστροφή γινότανε για την αγάπη του Χριστού και αν δεν χρειαζόταν να δουν (την εκπλήρωση των Προφητειών) για να πιστεύψουν τότε ίσως να κρατούσε πολύ πολύ περισσότερο η πνευματική αναγέννηση της Πατρίδα και του πλανήτη όλου.
Ο πανικός ἀναγκάζει τούς ἀνθρώπους νά ἀναγνωρίσουν τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ
Ο πανικός ἀναγκάζει τούς ἀνθρώπους νά ἀναγνωρίσουν τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ὃμως ὂχι μέ ἐσωτερική πεποίθηση, ἀλλά ἐντελῶς ἐξωτερικά. Ὃσο φοβᾶται ὁ ἂνθρωπος, καταφεύγει στό Θεό. Μόλις ὃμως ἐκλείψει ἡ ἀφορμή τοῦ φόβου καί τοῦ τρόμου, κάποιος κίνδυνος μεγάλος π.χ. κάποια μεγάλη καταστροφή, κάποια ἐπιδημία, κάποιο πολύ τρομακτικό γεγονός κλπ, ξεχνιέται ὁ Θεός, φεύγει ὁ φόβος καί ὁ ἂνθρωποος ξαναγυρίζει στόν προηγούμενο ρυθμό του καί στήν χωρίς Θεό ζωή του. Ὁ τρόμος δέν δημιουργεῖ ποτέ καί πουθενά καμμιά προσωπική σχέση οὒτε μέ τόν Θεό οὒτε μέ τούς ἀνθρώπους.
Ὃμως ὁ Θεός δέν θέλει τέτοια μεταστροφή, γιατί δέν ἒχει μεσα της τό στοιχεῖο τῆς ἀληθινῆς εὐλάβειας καί τῆς προσωπικῆς ἀγάπης πρός αὐτόν. Τῆς λείπει ἡ δυνατή σχέση, πού ὑπογραμμίζει ἡ πρώτη ἐντολή, ἡ ὁποία ζητάει νά προσδώση ὁ ἂνθρωπος ὁλόκληρο τό εἶναι του στή σχέση αὐτή γιά νά εἶναι πραγματική. "Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ' ὃλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὃλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὃλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ'ὃλης τῆς διανοίας σου (Λουκ. ι΄27).
* Πρό ἐτῶν στό Σανατόριο "Σωτηρία" στήν Ἀθἠνα μετά ἀπό μία θεία λειτουργία, πού κοινώνησαν οἱ περισσότεροι ἀσθενεῖς, ὁ ἱερεύς ἒπρεπε νά καταλύση τήν ὑπόλοιπη θεία Κοινωνία, ὃπως γίνεται πάντοτε. Προτοῦ κάνει τήν κατάλυση, εἶδε κάποιον πού στεκόταν στό βόρειο βημόθυρο τοῦ Ἱεροῦ. Τόν ρώτησε τί ἢθελε, ἐκεῖνος ἀπάντησε πώς δέν ἢθελε τίποτε.Ὁ ἱερεύς κατέλυσε κανονικά καί ἀφοῦ ἒβγαλε τά ἂμφια ἑτοιμάστηκε νά βγῆ ἀπό τό ἱερό.Βγαίνοντας ξανασυναντάει τό ἲδιο πρόσωπο. Τόν ρώτησε τί ἢθελε περιμένοντας. Ὁ ἂλλος ἀπάντησε πώς αὐτό πού ἢθελε ἒγινε. Ἢθελε, λέει, νά ἰδῆ ἂν πράγματι ὁ ἱερεύς θά κατέλυε τή θεία Κοινωνία μετά τή μετάληψη τόσων φυματικῶν. Τότε μόνο "εἶδε καί ἐπίστευσε". Μέχρι τότε δέν πίστευε πώς οἱ ἱερεῖς πιστεύουν στή θεία Κοινωνία οὒτε βέβαια πώς ἡ θεία Κοινωνία εἶναι πηγή ζωῆς καί ὂχι θανάτου...
Ἱερομ. Εὐσεβίου, ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΝΕΥΜ. ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, ΤΌΜΟΣ Β΄
πηγή
