Κατά τα έτη 1950-53 -διηγείται ο π. Αρσένιος [χαρισματούχος Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Αρσένιος Μπόκα]- ήμουν πνευματικός στην εκκλησιαστική σχολή Νεάμτς της Μολδαβίας.
Τότε ήταν η μόνη εκκλησιαστική σχολή της Χώρας. Είχαμε 35 διακόνους μαθητές.
Κάποια μέρα ετέλεσα τη Θεία Λειτουργία με ένα διάκονο, το μεγαλύτερο στην ηλικία.
Τη στιγμή που έκανα έξω το κήρυγμα -ήταν στο πρόγραμμα μια δεκάλεπτη ομιλία στην οποία τους μιλούσα εκείνη την ημέρα ότι είναι δυνατόν ο Άρτος και ο Οίνος να εμφανισθούν εις σάρκα και αίμα του Ιησού-, ο διάκονος κατέλυε το Άγιο Ποτήριο.
Απόρησε, διότι το στόμα του γέμισε αίματα και σάρκες.
Συγκλονίσθηκε.
Άφησε με φόβο το Άγιο Ποτήριο στην Προσκομιδή και έπεσε κάτω σχεδόν λιπόθυμος.
Εγώ νόμισα ότι αρρώστησε. Ήμουν μισό μέτρο από την πόρτα του Ιερού Βήματος.
Αμφέβαλλε ο διάκονος, και ο Θεός του παρουσίασε αυτό το μυστήριο για να του βγάλει τους λογισμούς της δυσπιστίας.
Φαντάζεσθε, αγαπητοί μου! Δε ζούσε την πίστη σε όλο το μεγαλείο της.
Σκεπτόταν με το νου του: «Δεν είναι έτσι, όπως τα λέγει ο π. Αρσένιος…».
Αλλ’ όμως, αδελφέ μου, για ποιο λόγο ετοιμάζεσαι για την Ιεροσύνη, αφού δεν πιστεύεις στο Μυστήριο του Θεού;
Αυτό το θαυμαστό φαινόμενο έγινε δύο φορές στη ζωή μου. Μια φορά στη Συχαστρία και μια φορά εδώ στο Νεάμτς.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Γεροντικό Ρουμάνων Γερόντων», έκδοση Ορθόδοξος Κυψέλη.
πηγή
