Ακούτε τι λέει για την Ανάσταση ο Ιουστίνος Πόποβιτς, χθεσινός πατέρας, εκοιμήθη 25 Μαρτίου το 1980. Οι άνθρωποι αυτοί, και οι παλαιοί και οι σύγχρονοι, είναι του ιδίου Πνεύματος, ο Χριστός χθες και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας
Και θαυμάζεις την πίστη τους, τη θεολογία τους, την σοφία τους, και τα Ελληνικά τους. Λέει ο Ιουστίνος Πόποβιτς -- είναι Σέρβος, και μακάρι να ξέρουμε κι εμείς τα Ελληνικά που ξέρει αυτός και μακάρι εμείς οι Ορθόδοξοι να έχουμε τη θεολογία που έχει αυτός.
Ακούτε, αδελφοί μου, τι λέει ο Ιουστίνος Πόποβιτς, ακούτε τι λέει:
"Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεό εις θάνατο, “άρον, άρον, θυμάστε, σταύρωσον αυτόν”. Ο Θεός όμως διά της Αναστάσεως κατεδίκασε τον άνθρωπο εις αθανασία.
Διά τα ραπίσπατα τού ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς, διά τας ύβρεις ο Χριστός δίνει τας ευλογίας, διά τον θάνατον την αθανασία. Ποτέ δεν έδειξε ο άνθρωπος τόσο μίσος προς τον Θεό όσον όταν Τον σταύρωσαν. Ποτέ δεν έδειξε ο Θεός τόση αγάπη προς τον άνθρωπο όση όταν ανέστη.
Στις τέσσερις μόνο λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσερα Ευαγγέλια:
Χριστός Ανέστη.
Αληθώς Ανέστη.
Εις εκάστη εξ αυτών των λέξεων ευρίσκεται όλο το νόημα όλων των κόσμων του Θεού, και των ορατών και των αοράτων. Και όταν όλα τα αισθήματα του ανθρώπου και όλαι αι σκέψεις του συγκεντρώνονται εις την βροντή του πασχαλίου αυτού χαιρετισμού “Χριστός Ανέστη”, τότε η χαρά της Αθανασίας μεταδίδεται εις όλα τα όντα και αυτά εν αγαλλιάσει απαντούν επιβεβαιούντα το πασχάλιο θαύμα, “Αληθώς Ανέστη”.
Άνευ της Αναστάσεως του Θεανθρώπου δεν δύναται να εξηγηθεί ούτε η αποστολικότης των αποστόλων, ούτε το μαρτύριο των μαρτύρων, ούτε η ομολογία των ομολογητών, ούτε η αγιότης των αγίων, ούτε η ασκητικότης των ασκητών, ούτε η θαυματουργικότης των θαυματουργών αγίων, ούτε η πίστις των πιστευόντων, ούτε η ελπίς των ελπιζόντων, ούτε η αγάπη των αγαπώντων, ούτε η νηστεία των νηστευόντων, ούτε η προσευχή των προσευχομένων, ούτε η πραότης των πραέων, ούτε η μετάνοια των μετανοούντων, ούτε η ευσπλαχνία των ευσπλάχνων, ούτε οιαδήποτε χριστιανική αρετή ή άσκησις.
Δια τούτο, δια την ανθρωπίνη ύπαρξη ο Αναστάς Κύριος είναι τα πάντα εν πάσι, εις όλους τους κόσμους, ορατούς και αόρατους. Ό,τι το ωραίον, ό,τι το καλόν, ό,τι το αληθές, ό,τι το προσφιλές, ό,τι το χαρμόσυνον, ό,τι το σοφόν, ό,τι το θείον, ό,τι το αιώνιον Αυτός είναι, όλη η αγάπη μας, όλη η αλήθειά μας, όλη η χαρά μας, όλο το αγαθόν μας, όλη η ζωή μας, η αιωνία ζωή μας εις όλας τας θείας αιωνιότητας και απεραντοσύνας".
Δια τούτον, έτσι λέει ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς και αυτά είναι βίωμα καρδιάς, είναι θεοφάνεια είναι θεολογία, "διά τούτον και πάλιν και πολλάκις και εις αιώνας αιώνων και αναρίθμητες φορές και μυριάκις ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ".
