"Ο ιερομόναχος Αρσένιος (1894-1975), κριτικός τέχνης πριν μονάσει, έγκλειστος σε σταλινικό στρατόπεδο, όταν καλείται από συγκρατουμένους του, που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, να τοποθετηθεί επί των δεινών, που συσσώρευσε στη χώρα του ο Κομμουνισμός απαντά με τα ακόλουθα: «Σας άκουσα να κατηγορείτε την εξουσία, το σύστημα, τους ανθρώπους.
Κι εμένα με κουβαλήσατε εδώ μόνο και μόνο για να βρείτε έναν σύμμαχο, που θα σας βοηθήσει να ενοχοποιήσετε την άλλη πλευρά. Λέτε, λοιπόν, πως ο Κομμουνισμός γκρέμισε εκκλησίες, φυλάκισε πιστούς, πολέμησε την Εκκλησία. Ναι, έτσι είναι. Ας εξετάσουμε όμως τα πράγματα συνολικότερα και βαθύτερα. Ας ανατρέξουμε σε όσα προηγήθηκαν. Πολύ πρωτύτερα ο λαός μας είχε χάσει την πίστη του, είχε περιφρονήσει την παράδοσή του, είχε λησμονήσει την ιστορία του, είχε αρνηθεί τα ιερά και τα όσιά του. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Η τωρινή εξουσία; Εμείς φταίμε. Και τώρα θερίζουμε ό,τι σπείραμε.
Ας θυμηθούμε, τι παράδειγμα έδιναν στον λαό οι διανοούμενοι, οι ευγενείς, οι έμποροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι και προπαντός τί παράδειγμα δίναμε εμείς, οι κληρικοί. Ήμασταν οι χειρότεροι απ’ όλους! Γι’ αυτό και τα παιδιά των παπάδων, βλέποντας μέσα στις οικογένειές τους την ανηθικότητα και τη φιλοχρηματία, γίνονταν οι πιο φανατικοί άθεοι, οι πιο μαχητικοί επαναστάτες». Η τοποθέτηση αυτή εξαγρίωσε τους συνεργάτες του εχθρού της Ρωσίας, αλλά ο π. Αρσένιος σώθηκε χάρη στην παρέμβαση ενός ειδεχθούς εγκληματία, η ψυχή του οποίου συγκινήθηκε από την σε βάθος εξομολόγηση του ιερέα".
