Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί.
Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα.Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου.
Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!
Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος.
Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών.
Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.
Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα.
Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησής σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια.
Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας.
Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες.
Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις.
Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα.
Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες.
Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα.
Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια.
Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν παρατήρησες…αλλά δεν πειράζει!
Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα.
Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς.
