«Μία γνωστή οικογένεια από την Σύμη, θέλησε να βαφτίσει το παιδάκι της στο προσκύνημα του Ταξιάρχη, όπου το είχε τάξει. Πράγματι, έγινε το Μυστήριο με μεγάλη ευλάβεια και όπως συνηθίζεται εκεί, κουμπάρος, νονός του παιδιού και προστάτης θεωρείται και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Γι’ αυτό κατά την διάρκεια του Μυστηρίου και ειδικότερα κατά την περιφορά, όπου ψάλλεται το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», κρατούν στολισμένη με κορδέλες και περιφέρουν και την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Έτσι, το παιδάκι έχει έναν επίγειο νονό και προστάτη, κι έναν Ουράνιο.
Ο πατέρας του παιδιού από απλοϊκή πίστη συνήθιζε πολλές φορές να αναφέρεται στον Αρχάγγελο Μιχαήλ και να τον προσφωνεί «ο κουμπάρος μου». Κάποτε όμως υπέστη ένα βαρύτατο ατύχημα και χαροπάλευε στο νοσοκομείο, μέχρι που οι γιατροί είπαν ότι τελείωσε πλέον και αποφάσισαν να τραβήξουν τον αναπνευστικό σωλήνα με τον οποίο τροφοδοτείτο με οξυγόνο. Καθώς όμως τράβηξαν τον σωλήνα και μάλιστα απότομα, διότι ήσαν βέβαιοι ότι ο άνθρωπος ήταν νεκρός, εκείνος αναστήθηκε! Κατά το θέλημα του Θεού επανήλθε στην ζωή, αλλά με τραυματισμένη τραχεία από την βίαιη εξαγωγή του αναπνευστικού σωλήνα!
Οι γιατροί κατεπλάγησαν. Έζησαν μια πραγματική νεκρανάσταση! Μετά από νοσηλεία αρκετών ημερών, συνήλθε τελείως και μπόρεσε και εμπιστεύθηκε σε δικούς του ανθρώπους τι ακριβώς συνέβη μετά τον θάνατό του, γιατί, όπως ομολόγησε, πράγματι είχε πεθάνει. Είπε λοιπόν:
-Ναι, είναι αλήθεια πως πέθανα! Η ψυχή μου με συνοδεία αγίων Αγγέλων, έφθασε σε έναν υπερκόσμιο φωτεινό τόπο και βρέθηκα προ των Πυλών του άλλου κόσμου. Εκεί βρισκόταν σεβαστός αλλά και γλυκύς ο Απόστολος Πέτρος. Ενώ όμως περίμενα πλημμυρισμένος από μια πρωτόγνωρη χαρά να με αφήσει να περάσω τις Πύλες, εκείνος με εμπόδισε.
-Δεν πρέπει να έρθεις ακόμη εδώ, δεν είναι ο κατάλληλος καιρός για σένα, είπε με καλωσύνη αλλά με αμετάκλητη απόφαση.
Πόνεσε η ψυχή μου τότε, δεν ήθελα με κανέναν τρόπο να επιστρέψω σ’ αυτή την ζωή. Ένοιωθα απερίγραπτη ευχαρίστηση εκεί.
Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή, βλέπω να εμφανίζεται ολόφωτος, πανέμορφος αλλά και απερίγραπτα μεγαλοπρεπής ο Αρχάγγελος Μιχαήλ!
-Κουμπάρε, βοήθησέ με να μπω στον Παράδεισο! του φώναξα ικετευτικά ελπίζοντας στην βοήθειά του.
Εκείνος όμως, με κοίταξε σοβαρός και μου είπε:
-Δεν πρέπει να με ξαναπείς «κουμπάρο», αλλά με τ’ όνομά μου: «Αρχάγγελος Μιχαήλ»! Τώρα πρέπει να επιστρέψεις κάτω στην γη για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, και όταν έρθει η ώρα, θα έρθω να σε πάρω, όπως παίρνω και όλους τους ανθρώπους.
Πράγματι, με τον λόγο του επανήλθα στην ζωή, για να συνεχίσω τον αγώνα μου, νοσταλγώντας πάντα την χαρά τ’ Ουρανού που μας έχει ετοιμάσει ο Φιλάνθρωπος Θεός και Ουράνιος Πατέρας μας…»
από το βιβλίο: «Παρηγοριά της Θεϊκής αγάπης» – Έκδοση της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας»
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ⇒ ΕΔΩ
https://simeiakairwn.wordpress.com
