ως η θυσία τού Κάιν, ότι τη νεότητά τους δεν την έδωσαν στον Χριστό, παρά μόνο τα γεράματα τους. Όταν μπορούσαν, ως νέοι, να κάνουν αγώνες δεν έκαναν, λέγοντας πως θα κάνουν όταν γεράσουν. Μα όταν γεράσουν και να θέλουν δεν μπορούν να κάνουν μετάνοιες, μεγάλες νηστείες κι αγρυπνίες.
Λέγεται πως οι παλαιοί Ξηροποταμηνοί μοναχοί γίνονταν με ρασοευχή κι ορισμένοι ούτε σταυροφόροι.
Κάποτε πήγε ένας Ξηροποταμηνός στον παράδεισο κι απόρησαν οι εν τω παραδείσω Ξηροποταμηνοί που τον είδαν, νομίζοντας, ότι το μοναστήρι τους είχε καταστραφεί και δεν έχει μοναχούς και του έλεγαν: "Από τα άλλα μοναστήρια έρχονται τακτικά Πατέρες, ενώ από το δικό μας έχουμε καιρό να δούμε, κι έρχεσαι εσύ ύστερα από αρκετά χρόνια".
Αυτό οφείλεται στ' ότι οι άξιοι μεγαλόσχημοι είναι οι μοναχοί εκείνοι που θ' αναπληρώσουν το εκπεσόν τάγμα του εωσφόρου.
Οι σωζόμενοι ρασοφόροι και σταυροφόροι μοναχοί πηγαίνουν σε άλλο τόπο του παραδείσου. Ο Ξηροποταμηνός μοναχός, που πήγε με τους άλλους, ήταν μεγαλόσχημος.
Το να γίνεται κανείς σε μεγάλη ηλικία μεγαλόσχημος παρατηρείται συχνά στους Ρώσους, οι οποίοι υπερτιμούν το μέγα αγγελικό σχήμα λέγοντας: "Αν δεις ένα πατριάρχη κι ένα μεγαλόσχημο, πρώτα θα φιλήσεις το χέρι του μεγαλόσχημου". Γι' αυτό και στη Ρωσία γενικώς γίνονται λίγοι μεγαλόσχημοι. Εμείς όμως δεν έχουμε τέτοια παράδοση, κι ούτε σημαίνει πως όποιος δεν είναι μεγαλόσχημος, του επιτρέπεται ν' αμελεί τα μοναχικά του καθήκοντα.
ΜΩΥΣΕΩΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ,
"ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ"
ΕΚΔ.: ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr
http://inpantanassis.blogspot.gr
http://epanosifi.blogspot.gr
