Οι τούρκοι διαλέγουν πολλές φορές εθνικές επετείους και χριστιανικές γιορτές για να κάνουν κίνηση.

Μιχαήλ του Κρητός

Όλοι γνωρίζουμε πως το Αιγαίο ανάμεσα σε εμάς και τους ‘’γείτονές’’ μας είναι ένα καζάνι που βράζει. Το κύριο ερώτημα όμως είναι: Ποιος το έφερε εκεί και ποιος τροφοδοτεί με ξύλα την φωτιά που το ζεσταίνει;’’

Καλλίπολη, ανατ. Θράκη, καλοκαίρι του ’56.

Σε μία άσκηση απόβασης του ΝΑΤΟ, οι τούρκοι ως οικοδεσπότες μοιράζουν στους υπόλοιπους φυλλάδια στα οποία αναφέρεται πως από την προϊστορία  στην Θράκη και την Μ. Ασία κατοικούσαν τουρκικά φύλλα. Ο Όμηρος από την άλλη είχε τούρκικο όνομα, ονομαζόταν Ομέρ!

   Άνοιξη του ’74 οι γείτονες αρχίζουν την ένταση στην περιοχή του Αιγαίου με την είσοδο στην δικιά μας υφαλοκρηπίδα του ερευνητικού σκάφους ‘’Τσανταρλί’’ συνοδεία πολεμικών τους, για πετρελαϊκές έρευνες. Είναι η αρχή  για μία σειρά γεγονότων που θα φέρουν την εισβολή στην Κύπρο και την διχοτόμηση του νησιού. Από την δεκαετία του ’50 άρχισε να φαίνεται ποιοι ήταν αυτοί που έβλεπαν με καλό μάτι την μεγαλόνησο ως έναν κύριο σταθμό στην ανατ. Μεσόγειο και ως ένα γεωστρατηγικό κομμάτι γης που έμπαινε ανάμεσα στους τούρκους και την Μ. Ανατολή.

Η πάλαι ποτέ κραταιά Ελλάδα είχε γίνει ένα πιόνι στην σκακιέρα της νοτιοανατολικής Ευρώπης πάνω στην οποία έπαιζαν οι μεγάλες δυνάμεις και τα συμφέροντά τους. Το ίδιο και το άμοιρο νησί της Κύπρου.

   Ανέκαθεν εσωτερικοί παράγοντες στην Τουρκία με τις ευλογίες ή όχι της κυβέρνησής τους (καμιά φορά και εν αγνοία τους) δημιουργούν τεχνητά προβλήματα. Η γενικότερη στρατηγική της Άγκυρας είναι ο πλήρης αφοπλισμός των νησιών μας του ανατ. Αιγαίου για δύο κύριους λόγους.

-Την αποφυγή δυνατότητας άμυνας της Ελλάδας σε περίπτωση επίθεσης και

-Την επιδίωξη της Τουρκίας να αναλάβει αυτή την ευθύνη άμυνας των δικών μας νησιών, αφού και οι δύο χώρες είναι πλέον μέλη του ΝΑΤΟ και αυτό προβλέπεται στις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί.

Μέσα από περίεργες συνθήκες έντεχνα γραμμένες προβλέπονται πολλά και διάφορα που αφορούν το έδαφος της χώρας μας, την άμυνά μας, κ.α. που όμως είναι με τέτοιο τρόπο διατυπωμένα ώστε ωφελούν μόνο τους ‘’καλούς’’ μας γείτονες. Μην νομίζετε φίλοι αναγνώστες πως και οι Η.Π.Α. θέλουν απόλυτα το καλό μας. Πολλά τα παραδείγματα εύνοιας άλλης χώρας σε μεταξύ μας διαφορές.

Η ιεραρχία των τούρκων θέλει πάνω από τον υπουργό άμυνάς την στρατιωτική ηγεσία και πιο συγκεκριμένα τον αρχηγό Γ.Ε.Ε.Θ.Α. Σήμερα μετά την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, όσες ανατολικές χώρες επιθυμούν να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει να ενταχθούν στον ‘’Συνεταιρισμό για την Ειρήνη’’ (PPL). Αυτές πρώτα θα πρέπει να έχουν εξασφαλίσει θεσμικά τον πλήρη έλεγχο των στρατιωτικών από την πολιτική ηγεσία, δεν συμβαίνει όμως με την Τουρκία το ίδιο, αφού τελεί επίσημο μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας από το 1952!

Άλλο τρανό παράδειγμα της άνισης μεταχείρισης των Η.Π.Α. (αφού αυτοί κάνουν κοινώς κουμάντο σε αυτή την συμμαχία) κατά την χώρας μας ήταν στην αρχή των κυπριακών γεγονότων. Εντέχνως μας ‘’δούλεψαν’’ δίνοντάς μας την πληροφορία πως οι Σοβιετικοί ετοιμάζουν εισβολή από την πλευρά της Βουλγαρίας προσπαθώντας και καταφέρνοντας να στρέψουν αλλού την προσοχή μας. Αλλά και οι δικοί μας άρχοντες τις ύστατες εκείνες ώρες αρνήθηκαν την βοήθεια στην κυπριακή πλευρά μην θέλοντας να μην δυσαρεστήσουν τους σύμμαχους ‘’φίλους’’ μας. Λίγο αργότερα το 1976 υπογράφεται αμερικανοτουρκική συμφωνία και οι Η.Π.Α. δίνουν στην Τουρκία στρατιωτική βοήθεια ύψους ενός δις δολαρίων. Κάτω από την απειλή απόκτησης στρατηγικού πλεονεκτήματος ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ εις βάρος μας, η Αθήνα θορυβείται και αντιδρά. Έτσι λοιπόν υπογράφεται η συμφωνία Μπίτσιου-Κίσινγκερ και την παροχή 700 εκ. δολαρίων. Καθιερώνεται λοιπόν η περίφημη αναλογία 7:10 που ισχύει μέχρι σήμερα.

Εν τω μεταξύ η τουρκική προκλητικότητα συνεχίζεται. 25^η Μαρτίου του ΄87. Ο τούρκος πρωθυπουργός Οζάλ από την Αμερική όπου είχε πάει για θεραπεία δηλώνει: ‘’Αν συνεχίσει η Ελλάδα να παραβιάζει την συμφωνία της Βέρνης κάνοντας έρευνες στο Αιγαίο (εννοώντας τις έρευνες για κοιτάσματα πετρελαίου), θα δημιουργήσει πρόβλημα στο κεφάλι της.’’ Ταυτόχρονα εξέρχεται από τα στενά το ερευνητικό πλοίο ‘’Σισμίκ’’ και εκπρόσωπος της Άγκυρας δηλώνει: ‘’Ελπίζουμε να μην μας εμποδίσουν οι έλληνες, αλλά αν συμβεί κάτι τέτοιο θα πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα.’’

25^η Δεκεμβρίου φορτηγό πλοίο προσαράζει στην βραχονησίδα Ίμια. Στις 28/12 το τουρκικό ΥΠ.ΕΞ. χαρακτηρίζει τις βραχονησίδες αναπόσπαστο κομμάτι της δικής τους επικράτειας και τις αναφέρει ως ‘’Καρντάκ’’. Η ανύψωσης της τουρκικής σημαίας εκεί, δεν ήταν βέβαια πρωτοβουλία της εφημερίδας Χουριέτ, αλλά οι ‘’δημοσιογράφοι’’ που το έκαναν ήταν γνωστοί πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της γείτονος χώρας. Όλοι γνωρίζουμε τι έγινε και τις ανθρώπινες ζωές που θρηνήσαμε εκεί. Τα ξημερώματα στις 31 του μηνός πάρθηκε η απόφαση να εγκαταλείψουμε την επιχείρηση φύλαξης των Ιμίων με όρους της Ουάσιγκτον. ‘’Επάνοδος στο προηγούμενο status quo, όχι στρατεύματα, όχι πλοία, όχι σύμβολα.’’!

Οι τούρκοι στρατηγοί είναι πολύ προσεκτικοί στα βήματά τους. Θέλουν να είναι σίγουροι πως μία επίθεση εναντίον της Ελλάδας θα επιφέρει μεγαλύτερο κέρδος απ’ ότι κόστος για τους ίδιους. Έχουν απύθμενο θράσος, διαλέγοντας πολλές φορές εθνικές επετείους και χριστιανικές γιορτές για να κάνουν κίνηση. Δεν αναφέρουμε βεβαίως τον πραγματικά ακήρυκτο πόλεμο που γίνεται έως σήμερα στον εναέριο χώρο ή τις αμέτρητες προκλητικές τους δηλώσεις από τα επίσημα χείλη τους όλα αυτά τα χρόνια.

Υπάρχουν από την άλλη και οι μίζερες φιλοδοξίες ενός δυτικού κατεστημένου που υπακούν πολλές φορές τυφλά και Έλληνες πολιτικοί, ξεχνώντας προφανώς την προέλευσή τους. ‘’ Για να σταματήσει η Αμερική να έχει εχθρούς, πρέπει να κατακτήσει όλο τον κόσμο’’. Αυτό είναι το δόγμα PAX AMERICANA που ακολουθούν οι Η.Π.Α.

Το παρόν κείμενο δεν έχει ασφαλώς τον σκοπό να φοβίσει αλλά να αφυπνίσει. Πλανάται οικτρά όποιος νομίζει πως με διμερείς συναντήσεις, διαλόγους και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη οι σχέσεις μας θα γίνουν άριστες. Οι τούρκοι μιλιταριστές και οι κυβερνήσεις τους από την μία προσπαθούν να γίνουν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την άλλη όμως δεν θέλουν να ξεχάσουν και τις βάρβαρες συνήθειές τους. 

Ανέφερα στην αρχή για καζάνι που βράζει. Οι ‘’φίλοι’’ μας γείτονες επιλέγουν να αγνοούν πως στα ενδότερα της πατρίδας τους υπάρχουν τουλάχιστον δύο τέτοια καζάνια που σιγοβράζουν. Δεν είναι μακριά όμως ο καιρός της έκρηξης. Κι θυμηθείτε με, όταν αυτά σκάσουν ο θόρυβος και τα αποτελέσματα θα είναι εκκωφαντικά.

Ημερομηνίες και γεγονότα από το βιβλίο ‘’Ελλάδα-Τουρκία, ο πεντηκονταετής πόλεμος’’ του Νίκου Κουρή, Πτεράρχου ε.α., πρώην Αρχηγού Γ.Ε.Ε.Θ.Α..