θα χρηματοδοτηθεί από την Ρωσία και μετά η Ελλάδα θα επιστρέψει τα χρήματα από τα κέρδη καθώς, μεταξύ άλλων, θα τον «νοικιάζει» στην Μόσχα για να περνά το ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη, με την διαφορά ότι την θέση της Βουλγαρίας θα πάρει η Τουρκία.
Είπε χαρακτηριστικά ότι διερευνάται η «δυνατότητα άμεσης προκαταβολής μελλοντικών κερδών και αποπληρωμής από την έναρξη της λειτουργίας του αγωγού». Ότι, δηλαδή, η Ρωσία μπορεί να προκαταβάλλει άμεσα τα μελλοντικά κέρδη από τον αγωγό προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το έργο και η Ελλάδα να αρχίσει να ξεπληρώνει από το 2019, οπότε και αναμένεται να λειτουργήσει ο αγωγός. Έτσι, όπως δήλωσε ο Ρώσος ηγέτης, πέραν των κερδών για την εθνική οικονομία, θα αναβαθμίστει γεωπολιτικά ο ελληνικός ρόλος.
Σε ό,τι αφορά τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως ναι μεν η Ελλάδα διαφωνεί αλλά…
Ο Πούτιν ανέφερε πως κατανοεί την θέση της Αθήνας σε σχέση με τις κυρώσεις αλλά και η Αθήνα οφείλει να καταλάβει την θέση της Μόσχας, η οποία θα εμμείνει στο εμπάργκο. Ωστόσο μπορεί να βρεθεί μέσω κοινών εταιρειών Ελλήνων και Ρώσων με ενδιάμέση οδός, ώστε να παρακαμφθούν κατά κάποιον τρόπο τα ρωσικά αντίμετρα, άφησε να εννοηθεί ο Ρώσος ηγέτης.
Σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις ο Πούτιν υπογράμμισε πως ρωσικές εταιρείες είναι έτοιμες να επενδύσουν στην Ελλάδα, αρκεί να συμμετάσχουν ισότιμα στους διαγωνισμούς, ενώ κατήγγειλε τα δύο μέτρα και σταθμά της Δύσης που σχολιάζει αρνητικά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Μόσχα, ενώ δυτικοί ηγέτες επισκέπτονται σωρηδόν την ρωσική πρωτεύουσα για business.
Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως η Ελλάδα επιθυμεί την συνεργασία με την Ρωσία σε όλους τους τομείς, σεβόμενη ωστόσο το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ και τηρώντας τις δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές.
Το θέμα εν κατακλείδι είναι τι θα κάνει η ελλαδική κυβέρνηση. Λογικά οι συνομιλίες θα συνεχιστούν. Εφόσον η Ελλάδα συμφωνήσει στον αγωγό, τότε τα κέρδη θα είναι άμεσα. Ερωτηματικό αποτελεί ποια θα είναι η στάση της Ουάσινγκτον με την οποία το Μαξίμου διατηρεί στενές σχέσεις.
Στην γεωπολιτική αλλά και στην οικονομία, όταν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν απευθείας συγκρούσεις με τα μεγάλα «κεφάλια» που διοικούν του οργανισμούς, από τους οποίους δανείζεσαι, ή τις συμμαχίες στις οποίες συμμετέχεις (ΝΑΤΟ), αυτό που απομένει είναι μόνο στρατηγικοί ελιγμοί χωρίς τυμπανουκρουσίες.
Στην πολιτική ο καθένας λειτουργεί για δικά του συμφέροντα και δεν υπάρχουν φιλίες παρά ίσως ορισμένες συμπάθειες μεταξύ χωρών, τις οποίες ενισχύουν κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Εν προκειμένω σε σχέση με την Ρωσία, Ελληνισμός της Ανατολής και Ορθοδοξία.
ΠΥΓΜΗ.gr
