Όταν βρισκόμουνα στην Γερμανία, άκουσα σ’ ένα κήρυγμα διασήμου γερμανού ιεραποστόλου και ιεροκήρυκα μια βαθυστόχαστη και συμβολική διήγηση, παρμένη από συλλογή σοφών θρύλων και μύθων της Ανατολής.
Τη διήγηση αυτή διάβασα αργότερα και σ' ένα από τα εποικοδομητικά βιβλία, που ο ίδιος ιεραπόστολος έχει γράψει, και στη συνέχεια την παρέθεσα σε νεοελληνική μετάφραση σ' ένα από τα δημοσιεύματά μου. Κρίνω σκόπιμο να την υπενθυμίσω στους αναγνώστες του «Εφημερίου», διότι είναι ωφέλιμη τόσον για την προσωπική ζωή τους, όσον και για το συμβουλευτικό τους έργο. Τι λέγει, λοιπόν, η διήγηση αύτη;
Ήταν κάποτε ένας καλός βασιληάς. Ο γιος του είχε πάρει τον κακό δρόμο. Οι συμβουλές και τα φιλικά λόγια του πατέρα του, όπως κι οι διάφορες τιμωρίες, δεν ωφελούσαν σε τίποτε. Ο γιος εξακολουθούσε να ζη μέσα στην αμαρτία. Τέλος ο πατέρας, καθώς ήταν απελπισμένος, απεφάσισε να χρησιμοποίηση και το έξης μέσο, για να διόρθωση το παιδί του.
Μια Κυριακή προσκάλεσε το γιο του στην αίθουσα τον θρόνου. Εκεί πάνω σ' ένα τραπέζι είχε τοποθετήσει ένα κύπελλο, γεμάτο από πολύτιμο αρωματικό λάδι. Το λάδι αυτό είχε παλαιότερα μεγάλη αξία στην Ανατολή. Τέτοιο λάδι είχεν υπ' όψιν του κι ο Ψαλμωδός, όταν έλεγε: «Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου» (Ψαλμ.χβ 5). Μπροστά στο τραπέζι στέκονταν μόνο στρατιώτες της σωματοφυλακής του βασιλέως με τα ξίφη τραβηγμένα έξω απ' τη θήκη. Δίπλα στο κύπελλο με το λάδι βρισκόταν ένας χάρτης με το σχεδιάγραμμα των οδών της πόλεως.
Τότε ο πατέρας είπε στον γιο του: «Θα κάμης μια μικρή περιοδεία μέσα στην πόλη. Μέσα στον χάρτη αυτόν σου σημείωσα ένα δρόμο, που θα ακολουθήσης. Θα ξεκινήσης τώρα αμέσως, κρατώντας μπροστά σου αυτό το γεμάτο κύπελλο. Αλλοίμονό σου, αν στο δρόμο σου χυθή έστω και μια μόνο σταγόνα απ’ το πολύτιμο αυτό λάδι. Οι δυο στρατιώτες έχουν αυστηρή διαταγή να σε αποκεφαλίσουν αμέσως. Γνωρίζεις δε, πως οι διαταγές μου είναι γι' αυτούς απολύτως δεσμευτικές».
Ο γιος ξεκινάει κάνοντας ό,τι τον διέταξε ο πατέρας του. Αφού πέρασε αρκετός χρόνος, ξαναγυρίζει πίσω. Δεν του είχε χυθή ούτε μια σταγόνα λαδιού.
«Τί είδες, παιδί μου, στον δρόμο;», ερώτησε ο πατέρας.
«Τίποτα!», ήταν η απάντηση του γιου.
«Τι; Δεν είδες τίποτα; Μα σήμερα είναι η εμποροπανήγυρις της χρονιάς! Παντού υπάρχουν χρωματιστές ρεκλάμες, που προσκαλούν στους τόπους της διασκεδάσεως. Παντού στους δρόμους υπάρχουν διάφορα θεάματα, γελωτοποιοί και θαυματοποιοί. Δεν είδες τίποτα από όλα αυτά;».
«Όχι, πατέρα! Απ' όλα αυτά δεν είδα τίποτα».
«Μα, αν δεν είδες τίποτα, τότε τί άκουσες στο δρόμο;», ρώτησε πάλιν ο πατέρας.
«Τίποτα», ήταν πάλιν η απάντησις του γιου.
«Τι; Δεν άκουσες τις φλογέρες; Δεν άκουσες τις τρομπέττες και τόσα άλλα μουσικά όργανα; Δεν άκουσες όλους αυτούς, που διαφήμιζαν τα κέντρα της διασκεδάσεως; Δεν άκουσες όλα αυτά, που άλλοτε τόσον πολύ σου τραβούσαν την προσοχή;»,
«Πατέρα μου, μόνον ένα πράγμα αντηχούσε στ' αυτιά μου, ο σοβαρός λόγος σου: «Αλλοίμονό σου, αν στον δρόμο σου χυθή έστω και μια σταγόνα απ' το πολύτιμο αυτό λάδι». Γι' αυτό ένα μόνο πράγμα έβλεπα: το λαδί αυτό. Όλη μου η προσοχή ήταν συγκεντρωμένη σ' αυτό. Έτρεμα μήπως μου χυθή μια σταγόνα. Πατέρα μου, σ΄ ευχαριστώ για αυτό το μάθημα, που μου έκαμες. Τώρα ξεύρω πια τι πρέπει να κάμω, για να μη με αιχμαλωτίζη το κακό. Πατέρα μου, με έσωσες».
Αλήθεια, πολύ διδακτική είναι η ωραία αυτή διήγησις. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι για τους ιερείς. Όταν ένα πνευματικό τους τέκνο λέγη σ' αυτούς πως δεν μπορεί ν' απαλλαγή απ' τις κακές συνήθειες και τα πάθη του, ίσως θα μπορούσαν να
του διηγηθούν τον ανατολικό αυτό συμβολικό μύθο, που μπορεί να υπενθυμίση πολλές χριστιανικές αλήθειες:
Όλοι μας είμαστε παιδιά του Υψίστου Βασιλέως και κληρονόμοι του Θεού. Ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε για μας. Πρέπει λοιπόν να στρέφωμε διαρκώς τη σκέψη μας στο σωτηριώδες έργο του Χριστού και στο αίμα Του, που έτρεξε από τις άγιες πληγές Του πάνω στον Σταυρό. Ούτε μια σταγόνα από το πολύτιμο αυτό αίμα δεν πρέπει για μας να είναι χαμένη. Η σκέψη αυτή θα μας βοηθή να έχωμε μάτια κι αυτιά όχι για τα απατηλά θέλγητρα της αμαρτίας, αλλά μόνο για την όμορφη και αληθινά ευτυχισμένη ζωή, την οποία μας χαρίζει ο Χριστός.
Ας χρησιμοποιούν λοιπόν οι ιερείς μας -ιδίως οι έξομολόγοι- τη σοφή διήγησι της Ανατολής στο συμβουλευτικό τους έργο για εκείνους, που παρασύρονται εύκολα στην αμαρτία. Αλλά ας ενθυμούνται και οι ίδιοι για την προσωπική τους ζωή τη βαθυστόχαστη αλήθεια της αποστολής τους όταν έχουν συνείδησι, ότι τα χέρια τους κρατάνε συχνά το Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Όταν ενθυμούνται διαρκώς ότι είναι διάκονοι του Επουρανίου Βασιλέως και φρουροί ουρανίων θησαυρών, τότε θα είναι προσεκτικοί σε όλες τους τις εκδηλώσεις.
Β.Τραλλιανού περιοδικό ''Εφημέριος''
