Αυτή η νύκτα δεν είναι σαν όλες τις άλλες. Αυτή η νύκτα χρειάζεται πολλή προσευχή γιατί ξημερώματα αύριο ο εχθρός...
έχει δεσμεύσει με Navtex θαλάσσια περιοχή στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Σας καλώ όλους να προσευχηθούμε καθ’ όλη την διάρκεια του ερχόμενου δεκαημέρου. Τα όπλα τα δικά μας, η σημαία του σταυρού και το μονάκριβο δώρο που μας άφησε η Αγία Ελένη – όπλο δαιμόνων τραύμα – το Τίμιο Ξύλο.
Πιο κάτω σας παραθέτω ένα επίκαιρο ποίημα του πατέρα μου που γράφτηκε σε ανάλογη περίσταση τον χειμώνα του 1998.
Αυτός Ενετάλη
Έμεινα μ’ ένα κομποσχοίνι στο χέρι
ν’ αφήνω τον παραστάτη μου Άγγελο
με τις λευκές φτερούγες
να καταμετρά την προσευχή μου.
Προσευχή ικεσίας σε ώρες αυξημένου
κινδύνου.
Υπέρ της κινδυνευούσης νήσου.
Υπέρ των νήσων Αιγαίου Πελάγους
και των κατοίκων αυτού.
Υπέρ Έθνους ημετέρου
ευρισκομένου «εν πλήρει πολεμική απειλή».
Και είδα Γέροντα πολιόν, προσευχόμενον,
Να μου ομιλεί
Να μου λέγει για τον εξαποστελλόμενον
Μέγαν Αρχάγγελον.
Αυτός ενετάλη, μου είπε.
Κι είναι, να ξέρεις, πανέτοιμος!
Γιώργος Πετούσης
1998
Οι Τούρκοι έχουν μπει μέσα σ’ ένα καζάνι που βράζει αλλά έχουν ξεχάσει να σβήσουν τη φωτιά.
Μόνο ο Ουράνιος Πατέρας ξέρει τον χρόνο, τον τρόπο, το πώς και το πότε.
Να του έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.
Να είμαστε όλοι βέβαιοι ότι ποτέ δεν θα μας αφήσει μόνους.
Τα γλυκά του παιδιά, τα δικά του σπλάχνα, θα τα θρέψει με την δική του αναπνοή και με το Πανάγιο του Πνεύμα.
Άντε και νικητές. Αμήν.
Με αδελφική αγάπη,
Χρύσης Πετούσης
