Του Πανοσ. Ἀρχιμ. Ἀρσένιου Κατερέλου
Μέσα στόν ναό, τήν ὀπτασία εἶδαν μόνον ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός καί, διά πρεσβειῶν του, ὁ μαθητής του Ἐπιφάνιος.
Ὁ
Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε, ὅτι μπορεῖ, σέ ἕναν πολυπληθῆ χῶρο, ἕνας νά
βλέπη κάποιον Ἅγιο. Ἕνας ἄλλος νά ἀκούη μόνον τήν φωνή τοῦ Ἁγίου. Ἕνας
τρίτος ἀντιλαμβάνεται κάτι τό διαφορετικό, ἤ καί τίποτε, χωρίς αὐτό νά
σημαίνη ὅτι εἶναι ὑποχρεωτικά κατωτέρας πνευματικῆς καταστάσεως.
Αὐτή ἡ πραγματικότητα κατατίθεται καί στήν Καινή Διαθήκη. Π.χ. «καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν» (Ματθ. ΚΗ´, 17) καί «...ὁ οὖν ὄχλος ὁ ἑστὼς καὶ ἀκούσας ἔλεγε βροντὴν γεγονέναι· ἄλλοι ἔλεγον· ἄγγελος αὐτῷ λελάληκεν» (Ἰωάν. ΙΒ´, 27-29).
Μόνον
ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πηγαίνοντας πρός Δαμασκό εἶδε τό γνωστό ὅραμα.
Ἄκουγε ξεκάθαρα τήν φωνή τοῦ Χριστοῦ, ἐνῷ οἱ συνοδοιπόροι του δέν
ξεχώριζαν κἄν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ.
Ἐπίσης, μόνον ὁ Γέρων Ἰωακείμ Σπετσιέρης, στά Ἱεροσόλυμα, ἀνάμεσα σέ πλῆθος, εἶδε τόν Ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη μέσα σέ Φῶς.
Ἡ
σημερινή κοινωνία εἶναι δυστυχῶς μία ἀσκεπής πνευματικά κοινωνία.
Εὔχομαι, σέ προσωπικό καί σέ γενικώτερο ἐπίπεδο, διά τῆς ἔμπρακτης
μετανοίας μας νά ἐνεργήση ἡ ὁλόφωτη Σκέπη τῆς Παναγίας Μητέρας μας.
πηγή