Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Μια απίστευτη ιστορία του καιρού των μνημονίων.

Διάβασα την παρακάτω είδηση...
Πάτρα: Κέρδισε στο ΚΙΝΟ και έδωσε όλα τα χρήματα σε άνεργο φίλο του!
...κι αποφάσισα να σας κοινοποιήσω την ιστορία ενός πολύ αγαπητού μου φίλου...

Ο κ. Χρήστος - ας πούμε ένα όνομα - βγήκαν στην σύνταξη αυτός και η γυναίκα του, με πολύ καλές συντάξεις και με ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό σε μετοχές της Εθνικής Τράπεζας.
Ο φίλος μου είχε δύο μικρά όνειρα :
1ο) να αγοράσει ένα τζιπ
2ο) να φτιάξει κτήμα σε ένα μεγάλο οικόπεδο που είχε στο χωριό.
Ο καιρός περνούσε αλλά όλο το ανέβαλλε για δικούς του λόγους, παρ' όλες τις δικές μας παροτρύνσεις.
Κάποια στιγμή ο αδερφός της γυναίκας του, μεγαλοεργολάβος πήρε μια μεγάλη δουλειά στην οποία όμως δεν τον πλήρωσαν και ο κ. Χρήστος που είναι πολύ συμπονετικός πήρε την απόφαση, με την καρδιά του, να εξαργυρώσει τις μετοχές που κρατούσε για να πραγματοποιήσει τα μικρά του όνειρα των γηρατειών του και όχι μόνο αυτό αλλά δανείστηκε και πάνω από 100.000 € για να αποτρέψει την φυλάκιση του κουνιάδου του!!!
Ο καιρός περνούσε και ο κ. Χρήστος βίωνε καρτερικά και χωρίς γογγυσμό, τις συνέπειες της μεγάλης ανατροπής στην ζωή του, από ....ξένη κιόλας υπαιτιότητα...
Ένα βράδυ όμως η στενοχώρια λύγισε την γυναίκα του η οποία υπέστη εγκεφαλικό και εκοιμήθη κι απόμεινε ο κ. Χρήστος με την ανύπαντρη κόρη του, με ένα δυσβάσταχτο δάνειο στην πλάτη του να παλεύει να επιβιώσει όπως- όπως...
Ένας κοινός μας φίλος, μακριά από την Εκκλησία, σχολιάζοντας συντετριμμμένος από το μέγεθος της ενέργειας του κ. Χρήστου είπε «ο Χρήστος αξίζει να πάει στον Παράδεισο και να του δώσει ο Θεός δικαίωμα να πάρει μαζί του κι άλλους δέκα... Είναι η μοναδική ελπίδα να μπούμε κι εμείς...»
Προσωπικά, ελπίζω πως ότι για κάτι τέτοιους αγνούς και ανθρώπους αυτοθυσίας ο Θεός κάποια στιγμή - ελπίζω το συντομότερο - να δώσει την λύση που όλοι περιμένουμε στον καθημαγμένο λαό μας...

http://hggiken.pblogs.gr/2013/11/mia-apistefth-istoria-toy-kairoy-twn-mnhmoniwn.html

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...