Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ή …εκπαίδευση;

(ένα άρθρο που προβληματίζει για την παιδεία που παρέχεται στα παιδιά μας από το σχολείο. Η ευθύνη μεταβιβάζεται σε εμάς, τους γονείς…)

(Τα σχολεία κλείσανε!   Ωστόσο, τώρα που έχουμε περισσότερες ώρες  κοντά μας τα παιδιά, υπάρχει και η...

ευκαιρία να ασχοληθούμε περισσότερο με την ¨παιδεία” τους.Πώς;ένα εξωσχολικό βιβλίο( που θα διαβάσουμε μαζί με τα μικρότερα), ιστορίες που θα τους διηγηθούμε για αγίους και ήρωες, επισκέψεις σε χώρους πολιτισμού…Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορούμε να κάνουμε για να γεμίζει  εποικοδομητικά ο χρόνος τους και να καλύψουμε κενά που άφησε η “εκπαίδευση”…

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!  να περάσουμε όμορφα μαζί με τα παιδιά μας! momyof6)

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια βιώνουμε στα σχολειά μας, αφιλοπατρία και αγραμματοσύνη. Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε για μόρφωση και Παιδεία Εθνική. Όμως την Εθνική Παιδεία φρόντισαν οι ‘‘προοδευτικοί’’ θολοκουλτουριάρηδες και οι εθνοαποδομητές να την προσαρμόσουν στη Νέα Εποχή, ώστε να πετύχουν τον αφελληνισμό μας. Αλήθεια, πόσες πνευματικές ακαθαρσίες Δύσης και Ανατολής ξεβράζονται καθημερινά στα ελληνικά σχολεία;

Αν ξεφυλλίσουμε τα βιβλία λογοτεχνίας του δημοτικού, θα παρατηρήσουμε σημαντική υποχώρηση των λογοτεχνικών κειμένων και αντικατάστασή τους με νέα κείμενα από συνταγές μαγειρικής, μικρές αγγελίες, κόμικς, άρθρα από εφημερίδες και περιοδικά ποικίλης ύλης, διαφημίσεις, μέχρι και οδηγίες χρήσεις οικιακών συσκευών! Επίσης έχουν σχεδόν καταργηθεί οι στίχοι από δημοτικά τραγούδια, που είναι βασικά για τη διάσωση της εθνικής συνείδησης. Στα λογοτεχνικά κείμενα του γυμνασίου κυριαρχούν η πρόωρη σεξουαλικότητα, οι αντιρατσιστικές υστερίες, το ιδεολόγημα της “πολυπολιτισμικότητας”, κείμενα χωρίς αξίες και ιδανικά, που προβάλλουν την ατομικότητα και βάλλουν ευθέως κατά της πίστης και της Πατρίδας μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα βιβλία της ελληνικής γλώσσας γεφυρώνουν την προσχολική ηλικία με την σχολική φάση της παιδικής και εν συνεχεία της εφηβικής ηλικίας και σημαδεύουν τον ψυχικό κόσμο των νέων για όλη τους της ζωή.
Όπως λέει και ο Πλάτων: «Παιδεία ἐστί οὐ τήν ὑδρίαν πληρῶσαι, ἀλλά ἀνάψαι ψυχήν». Η Παιδεία, λέει δεν είναι γέμισμα δοχείου − ο εγκέφαλος του παιδιού – αλλά άναμμα ψυχής.
Καλό σχολείο δεν είναι μόνο το άριστο κτίριο και ο θαυμάσιος εποπτικός εξοπλισμός. Το καλό σχολείο το κάνει ο καλός δάσκαλος. Όμως σήμερα καταστρέψαμε τον εκπαιδευτικό και τον μεταβάλλαμε σε συνδικαλιστή και φροντιστή,  σε πρότυπο ιδιοτέλειας και αδιαφορίας.
Το σχολειό δεν είναι χώρος πειραμάτων, ούτε πρωτεύον ρόλος του η εξουδετέρωση των κοινωνικών ανισοτήτων και της ενσωμάτωσης μεταναστών. Το σχολείο πρέπει να διαφυλάττει ό,τι παρέδωσε η πείρα των προγόνων μας και να τα παραδίδει. Αυτό σημαίνει Παράδοση στους νεότερους και όχι ό,τι γυαλίζει στον κάθε συμπλεγματικό και άσχετο, να το βαφτίζει καινοτομία και το διοχετεύει στους μαθητές.
Όταν μιλάμε για Εθνική Παιδεία, εννοούμε τα προσανάμματα που φώτισαν την Οικουμένη. Εναντιωνόμαστε στη στρέβλωση και στην αποσιώπηση της ιστορίας, στην κατάργηση των εθνικών παραδόσεων από την διδαχή και σε μια σειρά από «μεταρρυθμίσεις» στο όνομα ενός εκσυγχρονισμού που δεν είναι παρά μια επίθεση κατά της Πατρίδας και της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας. Παράλληλα, αντιδρούμε στη νοσηρή ατμόσφαιρα που συστηματικά καλλιεργήθηκε από τα κομματικά γραφεία και έχει οδηγήσει σε παράλυση μέσα από συνεχείς καταλήψεις. Οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να παρακολουθούν τις εξελίξεις κατευθυνόμενοι από θλιβερές και ανθελληνικές συντεχνίες.
(του Δημήτρη Κόρακα)
http://vergianni.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1739.html
http://www.enromiosini.gr/arthrografia/

http://antexoume.wordpress.com/2013/06/18