Ο πόνος τούτος κάποια μέρα θα περάσει.
Θα ᾽ρθουν τα ρόδα του Μαγιού στα κέρινα σου μάγουλα
Κι ορθός σαν νίκης τρόπαιο και πάλι θα στηθείς.
Θ’ αναστηθείς μια μέρα! Ναι, μην το ξεχνάς!
Κι αν τώρα πάσχεις και φρικτά πονάς
κι αν βλέπεις όλα γύρω να πενθούνε
τ’ αστέρια να δακρύζουνε και τ’ άνθη να μαδούνε,
κι αν τώρα νεκρική σιγή απλώνεται βαθιά στη γη
στους κόσμους των μνημάτων
γρήγορα θα ᾽ρθει δεν αργεί, ρόδινη λαμπροφόρα αυγή,
η μία των Σαββάτων.
Καίτη Χιωτέλλη
