Μα τούτο το ευλογημένο για αλεύρι χάλασε πια, πολλά τα χρόνια στην πλάτη του και πόσα τσουβάλια αλεύρι δεν κοσκίνισε…
Ρώτησα από δω…ρώτησα από εκεί…πήρα τηλέφωνα στην περιοχή πουθενά…
Έχω μου λέει κάποιος, και μου έδειξε κόσκινο για ρίγανη με μεγάλες τρύπες…ή μικρά αχνιστήρια που δεν αντέχουν την πολύ δουλειά.
Ψάχνοντας και χωρίς να βρισκω πουθενά κόσκινο, θυμήθηκα..
Πριν χρόνια…
Ήταν κάτι μαγαζάκια …
Κάτι μαγαζάκια που δεν είχαν βιτρίνες όμορφες και καλοστολισμένες.
Κάτι μαγαζάκια που τα έβρισκες σε κάθε πόλη και ήταν και πολλά!
Γεμάτα με κόσκινα, με ταβάδες, με κατσαρόλια και μπρίκια, με κουτάλες ξύλινες μεγάλες και μικρές.
Με μύλους χειροκίνητους για πουρέδες και μαρμελάδες και σάλτσες.
Είχαν μέσα χίλια μύρια πράγματα!
Όλα απαραίτητα για την καθημερινότητα του κάθε σπιτιού.
Έκανες σάλτσες ή γλυκά ή μαρμελάδες;
Θα είχαν βάζα, καπάκια, λαβίδες, καπάκια μπουκαλιών…ταβάδες σε κάθε μέγεθος και ύψος και πλάτος.
Έκανες τραχανάδες γιατί είσαι τραχανατζής; Ή πίτες; Θα είχαν κόσκινα, μηχανή χειρός, πλαστήρια ξύλινα, σκάφες ξύλινες, ταπερούδια…
Ταψιά, σίνια, για όλα τα γούστα και τις ανάγκες! Για πίτες, για μπακλαβάδες, φόρμες για κέικ..
Είδη και μικροπράγματα για σόμπες…
Τι να πρωτοθυμηθώ!
Έμπαινες και χανόσουνα!
Δεν νοιάζονταν να έχουν στολισμένη βιτρίνα. Πραμάτεια να έχουνε, να εξυπηρετούν όλους, να έχουν από όλα!
Τόσα έκαμναν οι νοικοκυρές, πού να τις προλάβουν…
Και τώρα..αναζητάς ένα κόσκινο και δεν υπάρχει εύκολα..
Έχει στο Ίντερνετ μου λένε..
Μα κι αυτό μια θλίψη φέρνει…
Καλοστολισμένες βιτρίνες μαγαζιών με είδη όμορφα πολυτελείας.
Τα σπίτια μας κι αυτά στολισμένα με προσοχή.
Η εμφάνισή μας κι αυτή στολισμένη..
Μα μας λείπει το κόσκινο…
Το κόσκινο της ανάλυσης…
Το κόσκινο της προσοχής…
Το κόσκινο της ντροπής….
Μας λείπει εκείνη η δημιουργικότητα των νοικοκυριών που έφτιαχναν τόσα πολλά με τόσα λίγα…
Που σαν μελίσσια μεταποιούσανε, μάζευαν, επαναχρησιμοποιούσαν, είχαν αυτάρκεια μερική και ζωή απλή.
Κι έτσι και αυτά τα μαγαζάκια με τα τόσα χρήσιμα πράγματα, δεν μας χρειάζονται πια.
Τα παίρνουμε όλα έτοιμα.
Τα παραγγέλνουμε.
Θέλουμε βιτρίνες καλοστολισμένες και όχι μαγαζάκια φορτωμένα με χρηστικά αντικείμενα…είναι άχρηστα πια για μας…
Ένα κόσκινο μας λείπει .
Να κοσκινίσουμε τη ζωή μας…
Να πετάξουμε τα χαλασμένα και τα άχρηστα.
Να κρατήσουμε τα χρήσιμα και πολύτιμα.
Και με αυτά να ζυμώσουμε μια νέα ζωή!
Ένα κόσκινο μας λείπει …
Στην συνείδησή μας.
Να κοσκινίσουμε το μέσα μας, τις αξίες μας, τα θέλω μας, το εγώ μας…
Να βρούμε τον δρόμο μας, τον δρόμο του Θεού.
Εκφράσεις της καθημερινής ζωής για το κόσκινο..
Άμα ντρέπεσαι βάλε κόσκινο στη μούρη σου κι έλα…(για την ντροπή).
Παλιά μου τέχνη κόσκινο (για την εμπειρία).
Περνώ από κόσκινο (αναλύω).
Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει (κωλυσιεργία).
Καινούριο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω (για την προσοχή και τον ενθουσιασμό μας για καθετί το καινούριο).
Κατσιγιάννη Μαρία
