Οι πρώτοι άνθρωποι που πέρασαν ήταν ευκατάστατοι έμποροι οι οποίοι αντί να τον μετακινήσουν πέρασαν από γύρω και κατηγόρησαν τον βασιλιά τους πως δεν φροντίζει τους δρόμους. Μετά πέρασαν κι άλλοι πολλοί αλλά κανείς τους δεν έκανε καμιά κίνηση να μετακινήσει το βράχο.
Στο τέλος πέρασε ένας χωρικός που κρατούσε στην αγκαλιά του λαχανικά. Τα άφησε κάτω και μετά έβαλε όλες τις δυνάμεις του για να μετακινήσει τον βράχο στην άκρη. Κάτω από τον βράχο βρήκε ένα πουγκί που ήταν γεμάτο χρυσά νομίσματα και ένα σημείωμα από τον βασιλιά. “Αυτά τα νομίσματα είναι η επιβράβευση για όποιον μετακινήσει τον βράχο”.
Η αλλαγή του εαυτού μας, μας φαίνεται δύσκολη
σαν την μετακίνηση του βράχου
αλλά το κέρδος θα είναι μεγάλο στη συνέχεια.
Προτιμούμε όμως, να "μη λύνουμε εμείς" το πρόβλημα
που είναι "και δικό μας", είναι "στον δικό μας δρόμο"
αλλά περιμένουμε από "άλλους" να το λύσουν.
Μας φαίνεται πιο εύκολο, να προσπερνούμε τα προβλήματα
να κατηγορούμε τους άλλους, να κουτσομπολεύουμε
και να ενισχύουμε τον εγωισμό μας και τις προκαταλήψεις μας.
Αν ένας άνθρωπος αλλάξει εμπράκτως και βελτιωθεί,
τότε οι γύρω του αλλάζουν μαζί του.
Γίνεται ζωντανό παράδειγμα για όλους.
Η οικογένεια του αλλάζει. Οι φίλοι του αλλάζουν.
Με πολύ αργά βήματα, αλλάζουν οι σκέψεις τους,
οι συνήθειες τους και ο χαρακτήρας τους.
Μια καλή οικογένεια μπορεί ν’ αλλάξει μια ολόκληρη γειτονιά
και μια γειτονιά μια ολόκληρη συνοικία.
Μια συνοικία μια πόλη, μια πόλη μια χώρα,
μια χώρα όλο τον κόσμο.
Η μάχη είναι πνευματική και ξεκινά από "μέσα".
Ας βγάλουμε τα "βραχάκια" από τους δρόμους μας
και ας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι
ώστε να καθαρίσει το τοπίο.
Αυτό είναι το "αντίδοτο"
στον Μετανθρωπισμό που μας πλασάρουν.
Αν ψάχνεις για ήρωες, κοίτα στον καθρέφτη.
Αλλά πρώτα κοίτα Ψηλά.
Yannis Bakman
