Οι επαρχιώτικες γιορτές για τα τριαντάχρονα της αθεοφιλούς πατριαρχίας Βαρθολομαίου, δεν αποδίδουν τίποτα περισσότερο από πίκρα και επιχρυσωμένα παράσημα.
Παράσημο έλαβε ο π. Βαρθολομαίος από τα χέρια του σχισματικού επισκόπου Επιφάνιου Ντουμένκο, στην πρόσφατη και αποτυχημένη επίσκεψή του στην Ουκρανία.Η απονομή αυτού του παρασήμου δεν θυμίζει την πριν από τριάντα χρόνια επίσκεψη στην Ουκρανία του τότε Μητροπολίτη Χαλκηδόνας Βαρθολομαίου, ούτε βέβαια τους «αδελφικούς» ασπασμούς του με τους αρχιερείς της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας που, από εξαρχάτο του Ρωσικού Πατριαρχείου, μόλις είχε γίνει αυτόνομη Εκκλησία.
Το παράσημο του «Αρχιστρατήγου Μιχαήλ» φιλοτεχνήθηκε για να καλύψει τις ματαιόδοξες ανάγκες του Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, που επισκέφθηκε την Ουκρανία για να «δοξασθή επί τον Φαραώ και επί παν το στράτευμα αυτού».
Όμως, αλλοίμονο! Κακός ο αίνος και άνθρακες ο θησαυρός!
Υπό τις ισχυρές και στη σιωπή τους, αποδοκιμασίες του Ορθοδόξου Ουκρανικού Λαού, ο «μεγάλος σταυρός του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ» απονεμήθηκε στον π. Βαρθολομαίο από τον επίσκοπο Επιφάνιο Ντουμένκο μέσα στην ερημιά του ιστορικού Ναού της Αγίας Σοφίας Κιέβου, αφού, από το συλλείτουργο του σχισματικού επισκόπου Σεργκέι Ντουμένκο και του π. Βαρθολομαίου απουσίαζαν επιδεικτικά ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βλαντίμιρ Ζελένσκυ, ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου Δ. Ραζουμκόφ, ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Δ. Σμιγκάλ και ο δήμαρχός του Κιέβου Β. Κλιτσκό!
Γιατί, άλλωστε, να παραστούν οι αξιωματούχοι του Ουκρανικού κράτους; Το αποτέλεσμα των άθεσμων και καταστρεπτικών για την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία επεμβάσεων Βαρθολομαίου στην Εκκλησία της Ουκρανίας το αξιοποιούν σήμερα πολιτικά. Οπότε, γιατί να σεβαστούν αυτόν που διέλυσε την Ορθοδοξία; Για το λαό και την πολιτική εξουσία της Ουκρανίας, όπως αποδείχθηκε, ο π. Βαρθολομαίος δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένας επισκέπτης και «οι επισκέπτες έρχονται και φεύγουν»
Η επηρμένη οφρύς του π. Βαρθολομαίου δέχθηκε ισχυρό κόλαφο, όταν μόνο αυτός! από τους τα πρώτα φέροντες, αποκλείστηκε των εορταστικών εκδηλώσεων για την 30η επέτειο από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, με απαίτηση του Αρχιεπισκόπου της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριου.
Παράσημο και από τα χέρια του Ουκρανού Ουνίτη Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ πήρε ο φιλοαιρετικός π. Βαρθολομαίος, διότι, ο Ουνίτης αρχιεπίσκοπος είχε την ισχυρά αίσθηση ότι ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως δεν πήγε στην Ουκρανία μόνο για τους σχισματικούς του Ντουμένκο «αλλά για όλους ανεξαρτήτου εθνικότητας και ομολογίας»! εκτός, βεβαίως, από τους χριστιανούς της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το τραγικό σε αυτή την ιστορία συνάντησης του Κωνσταντινουπόλεως με τον Ουκρανό Ουνίτη δεν είναι το γεγονός πως, ο αιρετίζων π. Βαρθολομαίος έδωσε στον αιρετικό Ουνίτη εγκόλπιο Ορθοδόξου Ιεράρχη, αλλά το ότι ο Ουνίτης αρχιεπίσκοπος θεωρεί την «εκκλησία» του «κόρη της Μητέρας Εκκλησίας»! που εδρεύει στο Φανάρι.
Το γελοίο σε αυτή τη φαρσοκωμωδία, που παίχθηκε από τις πατριαρχικές αυλές στην Ουκρανία, είναι το ότι, ενώ ο Φαναρίου αρνήθηκε να συναντηθεί με αντιπροσωπεία της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι είναι εκτός της «αγιασμένης Εκκλησιαστικής Παράδοσης»!!! δέχθηκε, προφανώς, μέσα στα όρια της δαιμονόπληκτης φαναριώτικης πρακτικής, όχι μόνο να συναντηθεί με τον Ουνίτη αρχιεπίσκοπο, αλλά και να παραλάβει μια συλλογή αρχιερατικών ουνιτικών εγκολπίων, που θα φορά με καμάρι στο στήθος του.
Ας νουθετεί ο Απόστολος Πέτρος με το λόγο του: «υμείς ουν, αγαπητοί προγινώσκοντες φυλάσσεσθε, ίνα μη τη των αθέσμων πλάνη συναπαχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού».
Ο π. Βαρθολομαίος δεν έχει ανάγκη από τέτοιες παραινέσεις, αφού, εδώ και τριάντα χρόνια έχει εκπέσει του Ορθοδόξου στηριγμού!
