"Να είσαι καλόβολος, και να χωράς άνετα παντού!"
Αυτό το ρητό, μου θύμισαν οι γάτες του μοναστηριού μας, όταν τις είδα να έχουν κάτσει μέσα σε αυτά τα πήλινα, που συνήθως βάζω γλάστρες.
Μου έλεγε ένας παππούς γείτονας, όταν ήμουν παιδί του γυμνασίου:
"Να είσαι καλόβολος, να μη μάθεις να γκρινιάζεις. Να μπορείς να προσαρμόζεσαι και να ζεις, από τα παλάτια μέχρι και τις μπαράκες(παράγκες). Με την απλότητα θα κερδίζεις τα πάντα, και όχι με τη μιρμιργιά(μεμψιμοιρία-μουρμούρης). Να έχεις την καλή διάθεση να δέχεσαι τις παραξενιές-ιδιοτροπίες των γύρω σου. Να ξέρεις να υποχωρείς, και να συγχωρείς. Να χειρίζεσαι θετικά όλες τις δύσκολες καταστάσεις, κι από τα ξύδια...εσύ να βγάζεις μέλια! Να έχεις τον καλό λόγο στα χείλη για τους πάντες. Η γκρίνια φέρνει περισσότερη γκρίνια και φαγωμάρα. Μάθε να χωράς άνετα παντού!
Και στο κιούπι(=μικρό πιθάρι) μέσα να σε βάλουν να κατοικήσεις, εσύ με την δοξολογία σου στο Θεό, να το κάνεις ευρύχωρο σαν εξοχική βίλα! Όλα αυτά που σου λέω, δεν σημαίνουν ότι θα είσαι ένας αιώνιος καρπαζοεισπράκτορας, αλλά ένας έξυπνος άνθρωπος του Χριστού, με πολλή αγάπη, υπομονή-καρτερία, θέληση, πίστη, μακροθυμία και πολλή θετική, αισιόδοξη σκέψη και ευρύχωρο νου. Θα στο εύχομαι συνέχεια, παιδί μου. Η καρδιά σου και η ψυχή σου να χωράει όλον τον κόσμο! Αμήν".
Θα με ρωτήσει κανείς: Τα πέτυχες όλα αυτά; Τα κάνεις;
Χα χα χα,...είμαι στον αγώνα!
Εύχομαι μέχρι να πεθάνω, να έχω καταφέρει έστω κάτι ελάχιστο! Τουλάχιστον, οι γάτες μού τα θύμισαν! Κάτι είναι κι αυτό! Χε χε χε...
Αχ...δύσκολη η πνευματική πρόοδος, αλλά όχι κι αδύνατη, ή ακατόρθωτη. Έχει ο Θεός!
