Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Όπου ο Θεός εκεί είναι και το Άκτιστο Φως του. Ο Άκτιστος φωτισμός του Τριαδικού Θεού μας πληρεί τα πάντα. Δεν υπάρχει επομένως τόπος σκοτεινός. Όλα είναι πάμφωτα με τον Άκτιστο Φωτισμό του Τριαδικού Θεού μας ο Οποίος καθως εκπέμπει Φως εκπέμπει και άπειρη Θεία Αγάπη. Δηλ. μας βομβαρδίζει ο Θεός με άπειρους τόνους Θείας Αγάπης. Και αλίμονο σε όποιον δεν δέχεται αυτήν την Αγάπη. Διότι θα την βιώσει ως άπειρη κόλαση, ως άπειρο μίσος και άπειρο σκότος στην άλλη ζωή.
Με αυτήν τη διδαχή τακτοποιούνται όλοι οι λογισμοί των συγχρόνων ανθρώπων που λένε, εφόσον ο Θεός είναι άπειρη αγάπη πως είναι δυνατόν να δέχεται να μας κολάζει αιωνίως με τόσες κολάσεις; Ο Θεός ούτε κολάζει, ούτε εποίησε κόλαση ως δημιουργία. Ο Θεός από αγάπη εποίησε τα πάντα και ό,τι εποίησε είναι όλα φως και αγάπη. Σκότος και τιμωρία δεν εποίησε ο Θεός.Εμείς δημιουργησαμε με την αμαρτία τον θάνατο, το σκότος και την κόλαση. Επομένως δεν μας κολάζει ο Θεός αλλά αυτοκολαζόμαστε μόνοι μας.
Συγκεκριμένα είναι όπως ο ήλιος που λάμπει πάμφωτα και υπάρχουν μάτια ανθρώπων που εθελοτυφλούν και δεν θέλουν να δουν το φως του ηλίου και μάλιστα αιωνίως. Αυτός ο αιώνιος εθελοτυφλισμός, να παραμείνει κάποιος στο σκοτάδι ενώ μπορεί να δει, είναι καθαρά προαίρεση και αυτεξούσιο κάθε ανθρώπου, το οποίο ο Θεός σέβεται και δεν επεμβαίνει. Και κάνει ο άνθρωπος τη ζωή του και τις αμαρτίες του και δεν τον εμποδίζει ο Θεός αλλά αν δεν μετανοήσει ακολουθεί η δικαιοσύνη Του οπότε δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Θεό, για την κόλαση που θα βιώνει στη άλλη ζωή...
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
