Δεν δίνω αυτό που νομίζω ότι έχω αλλά αυτό που πράγματι έχω.
Εγώ νομίζω ότι έχω Αγάπη και καλοσύνη.
Έτσι νομίζω ότι δίνω Αγάπη και καλοσύνη.
Εγώ νομίζω ότι θυσιάζομαι
Εγώ νομίζω ότι αδικούμαι.
Έτσι είναι όμως;
Γιατί οι άλλοι δεν συμφωνούν μαζί μου;
Αυτοί που κάθε μέρα με ζουν;
Γιατί παρ όλο που ξέρω ότι δεν συμφωνούν γιατί και αυτοί έτσι νομίζουν ότι είναι απέναντι μου, εν τούτοις επιμένω μέσα μου ότι έχω Αγάπη καλοσύνη εντιμότητα και άλλοι δεν με καταλαβαίνουν;
Η απάντηση είναι απλή:
Διότι οι άλλοι παίρνουν από μένα ό,τι πράγματι έχω και όχι ό,τι νομίζω ότι έχω!
Και τι έχουμε όλοι μέσα μας;
Φόβο από τα παιδικά μας χρόνια που γίνεται επιθετικότητα, παράπονο, απαίτηση, που γίνεται γκρίνια, θλίψη, οργή που γίνεται κατάκριση, μανία που γίνεται φόνος, ειρωνεία …… και τόσα άλλα που μόνο Αγάπη και καλοσύνη δεν είναι!
Όλα αυτά ο Χριστός τα περιγράφει με μια μικρή κουβέντα:
Από την καρδιά του Ανθρώπου εκπορεύεται κάθε κακία!
Δεν είναι τα εισερχόμενα που βλάπτουν τον Άνθρωπο αλλά τα εξερχόμενα! (Ματθ. Ιε 11).
Οι άλλοι βλάπτονται από μας διότι αυτά εμείς βγάζουμε στους άλλους. Βλάβη, που είναι η Αμαρτία που ζει στιβαγμένη μέσα μας!
Είναι πλάνη να θεωρούμε ότι βγάζουμε κάτι καλό.
Πλάνη η Αγάπη μας.
Πλάνη η καλοσύνη μας.
Πλάνη η θυσία μας!
Πλανούμε και βλάπτουμε τους άλλους διότι όλοι βλαμμένοι είμαστε μέσα μας από την κακία και την αμαρτία που και εμείς εισπράξαμε από μωρά μέχρι σήμερα, αφού όλοι βλάβη έχουμε και την μεταδίδουμε ο ένας στον άλλον!
Το περιγράφει ο Δαυίδ:
«Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκύσσησέ με η μήτηρ μου!» (50ος ψαλμός, στ. 7)
Η ανομία και η αμαρτία ζουν μέσα μου από τη Σύλληψη και τη Γέννα μου εις Άνθρωπο….
Αυτός που συνειδητοποίησε αυτά, έκλαψε και λευτερώθηκε για μια στιγμή και αν αγάπησε αυτή την μοναδική αλήθεια τότε μπήκε στο δρόμο της Αλήθειας! Την Μετάνοια που ελευθερώνει!
«Γνώσασθε την Αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώσει ημάς» (Ιω η,32), φωνάζει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο και στην καρδιά μας!
Η Αλήθεια είναι ότι όλοι, επειδή βλαμμένοι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε και βλάπτουμε ο ένας τον άλλον και αρχή διόρθωσης βάζει μόνο αυτός που το κατάλαβε αυτό, εγκαταλείποντας τη μεγαλύτερη πλάνη μας ότι μας βλάπτουν οι άλλοι πρώτα.
Μας βλάπτουν οι άλλοι σίγουρα αλλά η θεραπεία είναι γραμμένη στο Ευαγγέλιο ότι πρώτα θα βγάζουμε ο καθένας μας το δοκάρι μας, δηλαδή την βλάβη που κάνουμε κάθε μέρα στους άλλους και μετά θα βγαίνει εύκολα το καρφάκι, η βλάβη των άλλων προς εμάς.
«Υποκριτά έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου!»(Ματθ ζ,5) λέει ο Χριστός!
Αυτή είναι η Αλήθεια που μας ελευθερώνει, η διαρκής Μετάνοια που φέρνει την Άφεση αμαρτιών από τον Χριστό και την Εκκλησία! Και η Άφεση γεννά την Χαρά την Ειρήνη την Αγάπη διότι αν έτσι ζούμε ζει μέσα μας ο Χριστός!
Η Αλήθεια είναι ότι αυτό που πράγματι έχουμε αυτό δίνουμε στους άλλους, δηλαδή κακία. Διότι αυτό έχουμε.
Η γνώση αυτή είναι η Αλήθεια και μας ελευθερώνει διότι έρχεται μέσα μας ως Βαπτισμένοι και Χρισμένοι που είμαστε, η πηγή της Αλήθειας που είναι ο Χριστός και μας ελευθερώνει στο μέτρο που ζούμε την Μετάνοια την Εξομολόγηση την Θεία Κοινωνία.
Μας ελευθερώνει και μας ενώνει μαζί Του!
Ανδρέας Χριστοφόρου
