Μπορούμε να σκεφτούμε ό τι θέλουμε για τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, αλλά είναι σαφές ότι κατόρθωσε να προωθήσει τη χώρα του από σκοτεινό αλλά σημαντικό γεωστρατηγικό σύμμαχο της Ουάσινγκτον σε πραγματική δύναμη με δική της στρατηγική ατζέντα και ακολουθώντας μια λογική που δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της Ατλαντικής Συμμαχίας.
Οι ελιγμοί του Ερντογάν είναι ορατοί στους δρόμους σχεδόν όλων των ευρωπαϊκών πόλεων: είναι ο καπετάνιος των αποδημητικών αναχωμάτων, τα οποία χρησιμοποιεί σύμφωνα με τα συμφέροντά του.
Ορίσμενες ευρωπαϊκές χώρες που συνεργάστηκαν στενά με την Τουρκία για να δημιουργήσουν τρομοκρατικές ορδές που κατέστρεψαν τη Συρία και το Ιράκ του αρνούνται μια συμφωνία; Απλό: Ο Ερντογάν αμολά ενάμισι εκατομμύριο «μετανάστες από το Λεβάντε και τη Μέση Ανατολή» στο φρούριο Ευρώπη.
Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες υποχωρούν και του παραχωρούν πέντε δισεκατομμύρια ευρώ. Σε αντάλλαγμα, ο καπετάνιος των αναχvωμάτων κλείνει μια βάνα, αλλά εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να προωθήσει τα πιόνια του στην φοβερή γεωπολιτική σκακιέρα και τοποθετείται ως πρωταθλητής της ζώνης MENA (Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική).
Πράγματι, οι τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών βρίσκονται σχεδόν παντού από το Μαρακές μέχρι τη Ντόχα και οι ειδικές τουρκικές δυνάμεις αναπτύσσονται τόσο στη Μιστράτα και τη Τρίπολη στη Λιβύη, όσο και στην Αφρίνη και στην Ιντλίμπ στη βόρεια Συρία.
Πιο δυνατά, η Τουρκία διαθέτει δύο στρατιωτικές βάσεις στο Κατάρ στον Κόλπο, είναι στρατιωτικά παρούσα στο Αφγανιστάν και στα βόρεια του Ιράκ και σκοπεύει να επηρεάσει τη μουσουλμανική Κεντρική Ασία μέχρι το Xinjiang ή το κινεζικό Τουρκεστάν.
Αληθινός Ιανός με δύο πρόσωπα, ο Ερντογάν δεν σταματά να κουνιέται μεταξύ Ανατολής και Δύσης διαχειρίζοντας όσο γίνεται καλύτερα τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας.
Κατά βάθος, είναι ένα γνήσιο πολιτικό ζώο (zoon politikon) χωρίς καμία δέσμευση και χωρίς πίστη σε καμία διαρκή συμμαχία. Χρησιμοποιεί τις Ηνωμένες Πολιτείες και προσπαθεί να έρθει πιο κοντά στη Ρωσία για να προωθήσει τη δική του ατζέντα για την εξουσία καθεαυτή και αυτή η αμείλικτη λογική βρίσκεται πίσω από την απόφαση της Άγκυρας να αποκτήσει γρήγορα το πυρηνικό όπλο.
Η Τουρκία ήταν για πολύ καιρό μια χώρα στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάθεταν τα πυρηνικά όπλα τους. Αυτό που αλλάζει τώρα είναι ότι αυτά τα αμερικανικά όπλα θα αντικατασταθούν από τουρκικές πυρηνικές κεφαλές και τούρκικους πυραύλους.
Η Τουρκία ακολουθεί τα βήματα του Πακιστάν, μια χώρα που διαθέτει ήδη ένα πολύ ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο και του Ιράν, μια χώρα που υπόκειται σε σειρά κυρώσεων και δεσμεύεται από μια βαριά διεθνή συμφωνία για τον περιορισμό των πυρηνικών δυνατοτήτων της.
Η Τουρκία θα ακολουθήσει ένα ταχύτερο κανάλι, διότι όπως η Γερμανία, η Νότια Αφρική, η Σαουδική Αραβία, η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Νότια Κορέα, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Σουηδία και η Ελβετία, η πιθανή επιλογή αυτή δεν είναι παρά μόνο μια πολιτική απόφαση.
Ως εκ τούτου, η Άγκυρα έχει πλήρη ελευθέρια να επιβάλει τις επιθυμίες της στους Ευρωπαίους. Ο Ερντογάν δηλώνει δημοσίως ότι εάν δεν έχει ελεύθερη κίνηση στην Ιντλίμπ, θα στείλει ένα εκατομμύριο Σύρους «πρόσφυγες» να κάνουν μόνιμο τουρισμό στη Δυτική Ευρώπη.
Επιλέγει το ρωσικό σύστημα ABM S-400 και ρίχνει το μαχητικό αεροσκάφος F-35 στα σκουπίδια, την υπερηφάνεια του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος, και κερασάκι στο μεγάλο γλυκό, θέλει να διαθέτει η χώρα του, γρήγορα και χωρίς καθυστέρηση, μια δίκη της πυρηνική δύναμη αποτροπής.
Οι ιστορικοί αγνοούν ή προσποιούνται ότι αγνοούν γιατί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στη κορυφή της στρατιωτικής της δύναμης τον 16ο αιώνα, δεν εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία και τις διαιρέσεις των πόλεων-κρατών της ιταλικής χερσονήσου για να εισβάλει εκεί όπως έκανε λίγο αργότερα το βασίλειο της Γαλλίας.
Ομοίως, οι σημερινοί ιστορικοί και αναλυτές κλείνουν τα μάτια τους για την ακαταμάχητη άνοδο της Τουρκίας του 2019 και προσποιούνται ότι αγνοούν τους συμβιβασμούς των χώρων του ΝΑΤΟ, οι οποίες στηριχτήκαν υπερβολικά σε αυτό τον ασταθή σύμμαχο για να σπείρουν το χάος στη Μέση Ανατολή. Τον κακό τους τον καιρό!
Βρίσκονται σήμερα κάτω από το ζυγό του εκβιασμού με τη μεταναστευτική πλημμύρα και την αποκάλυψη του ρόλου του καθενός στους πολέμους της αυτοκρατορίας.
Ο Ερντογάν προσέγγισε τη Μόσχα ενισχύοντας παράλληλα τους εμπορικούς δεσμούς και τα συμφέροντα της Τουρκίας με το Ισραήλ.
Είναι αντικείμενο κριτικής, αλλά σχεδόν ανέγγιχτος.
Οι φίλοι του προσπάθησαν να απαλλαγούν από εκείνο με ένα πραξικόπημα που πήγε στραβά και ξεκίνησε εκ νέου την αναγκαστική πορεία του σουλτάνου προς την εξουσία. Εν τω μεταξύ, είναι ο Κυρίαρχος των αναχωμάτων.
Όπως ήταν πολύ πριν, με τους βάρβαρους ηγέτες πέρα από τον Ρήνο, των οποίων η ανάσχεση τους από τη Ρώμη ήταν η προϋπόθεση sine qua non για την επιβίωση της υπόλοιπης αυτοκρατορίας. Η ιστορία είναι ένα αιώνιο αντιμάμαλο.
Σε λίγο, θα υπάρχει ένας άλλος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής στην κορυφή ενός ισχυρού πυρηνικού πυροβολικού.
Η άλωση της δεύτερης Κωνσταντινούπολης ήδη έγινε συμβολικά.
Έτσι είναι ο κόσμος και Sic Transit Gloria Mundi!
Πηγή Μετάφραση από γαλλικά: Κριστιάν Ακκυριά
strategika51
