Τιερί Μεϊσάν
Για τον Τιερί Μεϊσάν, κατεβαίνοντας στο δρόμο, οι Γάλλοι είναι ο πρώτος δυτικός λαός που αναλαμβάνουν προσωπικούς κινδύνους για να αντιταχθούν στην χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση. Αν και δεν το γνωρίζουν και φαντάζονται ότι τα προβλήματά τους είναι αποκλειστικά εθνικά, ο εχθρός τους είναι ο ίδιος με εκείνον που συνθλίβει την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών της Αφρικής και μέρος της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Για να κατανοήσουμε το σχέδιο που ενώνει αδιακρίτως αυτά τα φαινομενικά ανόμοια γεγονότα, είναι απαραίτητο να κάνουμε ένα βήμα προς τα πίσω.
Μόνο οι λαοί που θα καταλάβουν τη λογική που τους καταστρέφει και θα την απορρίπτουν θα μπορούν να επιβιώσουν στην υπαρξιακή κρίση της Δύσης.
Δίκτυο Βολταίρος
Η αιτία της δυτικής ύφεσης
Οι διεθνείς σχέσεις άλλαξαν βαθειά με την παράλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1986, όταν το κράτος δεν κατάφερε να ελέγχει το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνομπίλ [ 1 ], και μετά, με την ανάκληση του Συμφώνου της Βαρσοβίας το 1989, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας [ 2 ] κατέστρεψε το Τείχος του Βερολίνου και τελικά με τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991.
Εκείνη τη στιγμή, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους Sr. αποφάσισε να αποστρατεύσει ένα εκατομμύριο στρατιώτες και να αφιερώσει τις προσπάθειες της χώρας του στην ευημερία της. Ήθελε να μετατρέψει την ηγεμονία των ΗΠΑ στη ζώνη επιρροής τους σε έναν ηγετικό ρόλο για ολόκληρο τον κόσμο και να εγγυηθεί τη σταθερότητά του. Στο πλαίσιο αυτό, έθεσε τις βάσεις για μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη», πρώτα στο λόγο του μαζί με την Βρετανίδα πρωθυπουργό Margaret Thatcher στο Ινστιτούτο Aspen (2 Αυγούστου 1990) και στη συνέχεια στο λόγο του στο Κογκρέσο (11 Σεπτέμβριος 1990) ανακοινώνοντας την επιχείρηση "Καταιγίδα της Ερήμου" [ 3 ].
Ο κόσμος μετά τη Σοβιετική Ένωση είναι αυτός της ελεύθερης κυκλοφορίας όχι μόνο των αγαθών αλλά και των παγκόσμιων κεφαλαίων, υπό τον αποκλειστικό έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήτοι, η μετάβαση από τον καπιταλισμό στην χρηματιστικοποίηση, όχι το αποκορύφωμα του ελεύθερου εμπορίου, αλλά μια επιδεινούμενη μορφή αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Δύσης. Σε ένα τέταρτο του αιώνα, οι μεγάλες αμερικανικές περιουσίες θα πολλαπλασιαστούν πολλές φορές και ο παγκόσμιος πλούτος του κόσμου θα αυξηθεί σημαντικά.
Αφήνοντας ελεύθερη τη πορεία του καπιταλισμού, ο πρόεδρος Μπους Sr έλπιζε να επεκτείνει την ευημερία στον κόσμο. Αλλά ο καπιταλισμός δεν είναι πολιτικό σχέδιο, δεν είναι παρά μόνο μια λογική για να κάνεις κέρδη. Ωστόσο, η λογική των πολυεθνικών των ΗΠΑ ήταν να αυξήσουν τα κέρδη τους με τη μετεγκατάσταση της παραγωγής τους στην Κίνα όπου ήταν πλέον δυνατή και όπου οι εργαζόμενοι ήταν οι χαμηλότερα αμειβόμενοι στο κόσμο.
Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που μέτρησαν το κόστος αυτής της εξέλιξης για τη Δύση. Βέβαια, θα εμφανιστούν μεσαίες τάξεις στον Τρίτο Κόσμο - αν και πολύ λιγότερο πλούσιες από τις δυτικές μεσαίες τάξεις - επιτρέποντας σε νέα κράτη, κυρίως ασιατικά, να διαδραματίσουν ρόλο στη διεθνή σκηνή. Αλλά ταυτόχρονα, οι δυτικές μεσαίες τάξεις θα αρχίσουν να εξαφανίζονται [4], καθιστώντας αδύνατη την επιβίωση των δημοκρατικών θεσμών που είχαν διαμορφώσει.
Προπαντός, πληθυσμοί ολόκληρων περιοχών θα συνθλίβονται εντελώς, ξεκινώντας από εκείνους των Μεγάλων Λιμνών. Αυτός ο πρώτος περιφερειακός πόλεμος θα σκοτώσει 6 εκατομμύρια ανθρώπους στην Αγκόλα, το Μπουρούντι, τη Ναμίμπια, την Ουγκάντα, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη Ρουάντα και τη Ζιμπάμπουε με γενική παρανόηση και αδιαφορία. Ο στόχος ήταν να συνεχιστεί η αρπαγή των φυσικών πόρων αυτών των χωρών, αλλά πληρώνοντας τις πάντα λιγότερα, συνεπώς διαπραγματευόμενοι με συμμορίες παρά με κράτη που πρέπει να τρέφουν το λαό τους.
Ο κοινωνιολογικός μετασχηματισμός του κόσμου είναι πολύ γρήγορος και άνευ προηγουμένου. Δεν διαθέτουμε σήμερα τα απαραίτητα στατιστικά εργαλεία για να το αξιολογήσουμε σωστά. Ωστόσο, ο καθένας αντιλαμβάνεται την άνοδο της Ευρασίας (όχι με την έννοια του Ντε Γκωλ «από το Μπρεστ μέχρι το Βλαδιβοστόκ», αλλά εκείνης της Ρωσίας και της Ασίας, χωρίς την Δυτική και Κεντρική Ευρώπη), στην αναζήτηση της ελευθερίας και της ευημερίας, ενώ οι δυτικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, εξασθενίζουν σταδιακά περιορίζοντας τις ατομικές ελευθερίες και απορρίπτοντας το ήμισυ του πληθυσμού τους σε περιοχές φτώχειας.
Σήμερα, το ποσοστό φυλάκισης των Κινέζων είναι τέσσερις φορές χαμηλότερο από εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ η αγοραστική τους δύναμη είναι ελαφρώς υψηλότερη από εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Αντικειμενικά, με όλα τα ελαττώματά της, η Κίνα έχει γίνει μια πιο ελεύθερη και πιο ευημερούσα χώρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή η διαδικασία ήταν προβλέψιμη από την αρχή. Η εφαρμογή της συζητήθηκε εκτενώς. Για παράδειγμα, την 1η Σεπτεμβρίου 1987, ένας σαραντάρης Αμερικανός δημοσίευσε μια ασυνήθιστη διαφήμιση στους New York Times , την Washington Post και την Boston Globe. Προειδοποιούσε τους συμπατριώτες του για το ρόλο που θα διαδραμάτιζε ο πρόεδρος Μπους πατέρας στις Ηνωμένες Πολιτείες για να είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, με δικά τους έξοδα, για την υπό κατασκευή "Νέα Παγκόσμια Τάξη". Προκάλεσε πολύ γέλιο. Ο συγγραφέας αυτός, ήταν ο κτηματομεσίτης Ντόναλντ Τραμπ!.
Η εφαρμογή του οικονομικού μοντέλου στις διεθνείς σχέσεις
Ένα μήνα μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, διόρισε τον φίλο του ναύαρχο Άρθουρ Τσεμπρόβσκι ως διευθυντή του νέου Γραφείου Μετασχηματισμού Δυνάμεων (Office of Force Transformation). Έπρεπε να αλλάξει τον πολιτισμό όλου του στρατιωτικού προσωπικού των ΗΠΑ για να τους δώσει τη δυνατότητα να ανταποκριθούν σε μια πλήρη αλλαγή της αποστολής τους.
Δεν γινόταν πλέον λόγος να χρησιμοποιηθούν οι στρατοί των ΗΠΑ για να υπερασπιστούν αρχές ή συμφέροντα, αλλά να χειραγωγούνται για να αναδιοργανώσουν τον κόσμο χωρίζοντάς τον σε δύο: από τη μία πλευρά τα κράτη ήδη ολοκληρωμένα στην παγκόσμια οικονομία, από την άλλη, όλα τα άλλα [ 5 ]. Το Πεντάγωνο δεν θα πολεμούσε πλέον για να καταλάβει τους φυσικούς πόρους, αλλά για να ελέγξει την πρόσβαση των παγκοσμιοποιημένων περιοχών σε αυτούς τους πόρους . Μια διαίρεση που εμπνεύστηκε άμεσα από τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης που είχε ήδη βάλει στο περιθώριο το μισό δυτικό πληθυσμό. Αυτή τη φορά, θα ήταν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού που έπρεπε να αποκλειστεί [ 6 ].
Η αναδιοργάνωση του κόσμου ξεκίνησε στην πολιτική ζώνη που ορίζεται ως "Ευρύτερη Μέση Ανατολή", δηλαδή από το Αφγανιστάν στο Μαρόκο, με εξαίρεση του Ισραήλ, του Λίβανου και της Ιορδανίας. Ήταν η επονομαζόμενη επιδημία εμφυλίων πολέμων στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Σουδάν, τη Λιβύη, τη Συρία και την Υεμένη που έχει ήδη προκαλέσει το θάνατο μερικών εκατομμύριων ανθρώπων. [ 7 ]
Όπως ένα τέρας που καταβροχθίζει τα παιδιά του, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που εδρεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες γνώρισε την πρώτη κρίση του το 2008, όταν ξέσπασε η φούσκα των subprime . Αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, δεν ήταν μια παγκόσμια κρίση, αλλά αποκλειστικά μια δυτική κρίση. Για πρώτη φορά, τα κράτη του ΝΑΤΟ υπέστησαν τις πρώτες συνέπειες της πολιτικής που υποστήριζαν. Ωστόσο, οι δυτικές ανώτερες τάξεις δεν άλλαξαν τη συμπεριφορά τους σε τίποτα, βοηθώντας με συμπόνια τη βύθιση των μεσαίων τάξεων. Η μόνη αξιοσημείωτη αλλαγή ήταν η υιοθέτηση του "κανόνα Volcker" [ 8] που απαγορεύει στις τράπεζες να εκμεταλλεύονται τις πληροφορίες που λαμβάνουν από τους πελάτες τους για να κερδοσκοπούν έναντι των συμφερόντων τους. Αλλά αν οι συγκρούσεις συμφερόντων έχουν επιτρέψει σε κακοποιούς να γίνουν πλούσιοι γρήγορα, δεν αποτελούν το βάθος του προβλήματος, το οποίο είναι πολύ ευρύτερο.
Η εξέγερση των Δυτικών
Η εξέγερση των δυτικών μεσαίων και λαϊκών τάξεων κατά της παγκοσμιοποιημένης ανώτερης τάξης ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια.
Έχοντας συνείδηση της ύφεσης της Δύσης σε σχέση με την Ασία, ο βρετανικός λαός ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να σώσει το βιοτικό επίπεδο του, αφήνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση και στρέφοντας προς τη Κίνα και την Κοινοπολιτεία (δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου 2016) [ 9 ]. Δυστυχώς, οι αρχηγοί του Ηνωμένου Βασιλείου δεν κατάφεραν να συνάψουν την αναμενόμενη συμφωνία με την Κίνα και αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες στην επανενεργοποίηση των δεσμών με τη Κοινοπολιτεία.
Στη συνέχεια, βλέποντας την κατάρρευση της μη στρατιωτικής τους βιομηχανίας, ένα μέρος των Αμερικανών ψήφισαν, στις 8 Νοεμβρίου 2016, για τον μόνο προεδρικό υποψήφιο που είχε αντιταχτεί στη νέα παγκόσμια τάξη, τον Donald Trump. Ήταν θέμα επιστροφής στο «αμερικανικό όνειρο». Δυστυχώς γι 'εκείνους, αν και ο Donald Trump άρχισε να αμφισβητεί τους κανόνες του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου, ο ίδιος δεν διάθετει ομάδα γύρω του, εκτός από την οικογένειά του. Καταφέρνει μόνο να τροποποιήσει, όχι να αλλάξει, τη στρατιωτική στρατηγική της χώρας του, της οποίας σχεδόν όλοι οι στρατηγοί αξιωματούχοι υιοθέτησαν τη σκέψη του Rumfeld-Cebrowski και δεν φαντάζονται άλλο ρόλο για τον εαυτό τους από αυτό των υπερασπιστών της χρηματοοικονομικής παγκοσμιοποίησης.
Έχοντας συνειδητοποιήσει το τέλος της εθνικής τους βιομηχανίας και σίγουροι ότι έχουν προδοθεί από την ανώτερη τάξη τους , οι Ιταλοί ψήφισαν, στις 4 Μαρτίου 2018, για τα αντι-συστηματικά κόμματα: τη Λίγκα και το Κίνημα 5 αστέρων. Αυτά τα κόμματα σχημάτισαν μια συμμαχία για την εφαρμογή μιας κοινωνικής πολιτικής. Δυστυχώς για εκείνους, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιτίθεται [ 10 ].
Ενώ στη Γαλλία, δεκάδες χιλιάδες υπεργολαβικές ΜΜΕ (σ.μτφ., μικρο-μεσαίες-επιχειρήσεις) της βιομηχανίας έχουν πτωχεύσει τα τελευταία δέκα χρόνια, οι υποχρεωτικές εισφορές, που ήταν ήδη από τις υψηλότερες στον κόσμο, αυξήθηκαν κατά 30% κατά την ίδια περίοδο. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι κατέβηκαν ξαφνικά στους δρόμους πρώτα για να αντιταχθούν στην καταχρηστική φορολογία, αλλά και για να καταστήσουν δυνατές την βιομηχανία, τη κατασκευή, την επιχείρηση, ξανά στη χώρα. Δυστυχώς γι 'εκείνους, η γαλλική ανώτερη τάξη έχει μολυνθεί από τον λόγο που απορρίπτουν οι Αμερικανοί. Ως εκ τούτου, προσπαθεί να προσαρμόσει την πολιτική της στη λαϊκή εξέγερση και όχι για να αλλάξει τα θεμέλιά της.
Αν πλησιάσουμε τη καθεμία από αυτές τις τέσσερις χώρες χωριστά, θα δοθούν διαφορετικές ερμηνείες για το τι συμβαίνει εκεί. Αλλά αν τις αναλύσουμε ως ένα μοναδικό φαινόμενο μέσω διαφορετικών κουλτούρων, θα βρεθούν οι ίδιοι μηχανισμοί: σε αυτές τις τέσσερις χώρες, σε συνέπεια τους τέλους του καπιταλισμού, οι μεσαίες τάξεις εξαφανίζονται περισσότερο ή λιγότερο γρήγορα και μαζί τις το πολιτικό καθεστώς που τις έχουν ενσαρκώσει: τη δημοκρατία.
Είτε οι δυτικοί ηγέτες εγκαταλείπουν το οικονομικό σύστημα που ανέπτυξαν και επιστρέφουν στον παραγωγικό καπιταλισμό του Ψυχρού Πολέμου, είτε πρέπει να εφεύρουν μια διαφορετική οργάνωση που κανείς δεν έχει σκεφτεί μέχρι στιγμής, είτε η Δύση που κυβέρνησε τον κόσμο για πέντε αιώνες θα βυθιστεί σε μακροχρόνια εσωτερικά προβλήματα.
Οι Σύριοι ήταν ο πρώτος μη-παγκοσμιοποιημένος λαός που μπόρεσε να επιβιώσει και να αντισταθεί στην καταστροφή του υπο-κόσμου των Cebrowski-Ράμσφελντ. Οι Γάλλοι είναι ο πρώτος παγκοσμιοποιημένος λαός να επαναστατήσει ενάντια στην καταστροφή της Δύσης, ακόμη και αν δεν έχουν συνείδηση ότι αγωνίζονται εναντίον του μοναδικού εχθρού όλης της ανθρωπότητας. Ο πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν δεν είναι ο άνθρωπος της κατάστασης, όχι ότι είναι υπεύθυνος για ένα σύστημα που του προηγήθηκε, αλλά επειδή είναι καθαρό προϊόν αυτού του συστήματος. Ενώπιον των ταραχών στη χώρα του, απάντησε, από τη G20 στο Μπουένος Άιρες, ότι η συνάντηση ήταν μια επιτυχία στα μάτια του (γεγονός που δεν ισχύει) και ότι θα προχωρήσει πιο αποτελεσματικά από τους προκατόχους του προς τη λάθος κατεύθυνση .
Πώς να περισώσετε τα προνόμιά σας
Φαίνεται ότι η βρετανική άρχουσα τάξη βρήκε τη λύση της: αν Λονδίνου ιδιαίτερα και οι Δυτικοί γενικά, δεν είναι πλέον σε θέση να κυβερνήσουν τον κόσμο, πρέπει να δράσουν και να χωρίσουν τον κόσμο σε δύο διακριτές περιοχές. Είναι η πολιτική της προεδρίας Ομπάμα [ 11 ] που εφαρμόζεται τους τελευταίους μήνες, στη συνέχεια από την Τερέζας Μέι, και τώρα από τον Donald Trump, με την άρνησή τους να συνεργαστούν και τις κατηγορίες τους πρώτα κατά της Ρωσίας και τώρα εναντίον της Κίνας.
Φαίνεται επίσης ότι η Ρωσία και η Κίνα, παρά την ιστορική τους αντιπαλότητα, έχουν συνειδητοποιήσει ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν να συμμαχήσουν με τους Δυτικούς που δεν σταμάτησαν ποτέ να θέλουν να τους διαμελίσουν. Ως εκ τούτου, το σχέδιό τους για την "Ευρύτερη Ευρασιατική Σύμπραξη": αν ο κόσμος πρόκειται να χωριστεί στα δύο, ο καθένας πρέπει να οργανώσει τη δική του μεριά. Συγκεκριμένα αυτό σημαίνει για το Πεκίνο την εγκατάλειψη του μισού σχεδίου του «δρόμου του μεταξιού» και την αναδιάταξή του με τη Μόσχα στη μονή πλέον διευρυμένη Ευρασία.
Προσδιορισμός της διαχωριστικής γραμμής
Για τη Δύση και τη διευρυμένη Ευρασία, η γραμμή θραύσης θα πρέπει να καθοριστεί το συντομότερο δυνατό. Για παράδειγμα, σε ποια πλευρά θα στραφεί η Ουκρανία; Η κατασκευή της γέφυρας Kerch από τη Ρωσία είχε ως στόχο να κόψει τη χώρα, να απορροφήσει το Donbass και τη λεκάνη της Αζοφικής Θάλασσας, στη συνέχεια την Οδησσό και την Υπερδνειστερία.
Αντίθετα, το περιστατικό του Kerch που διοργανώθηκε από τους Δυτικούς σκοπεύει να φέρει όλη την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ πριν διαιρεθεί η χώρα.
Καθώς το πλοίο της χρηματοοικονομικής παγκοσμιοποίησης βυθίζεται, πολλοί άρχισαν να σώσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα χωρίς να προσέχουν τους άλλους. Ιδού, για παράδειγμα, την ένταση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε αυτό το παιχνίδι, το σιωνιστικό κίνημα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, εξ ου η επιταχυνόμενη μετάλλαξη της ισραηλινής στρατηγικής που εγκαταλείπει τη Συρία στη Ρωσία και στρέφεται ταυτόχρονα προς τον Κόλπο και την Ανατολική Αφρική.
Προοπτικές
Δεδομένου του τι διακυβεύεται, είναι προφανές ότι η εξέγερση στη Γαλλία είναι μόνο η αρχή μιας πολύ μεγαλύτερης διαδικασίας που θα εξαπλωθεί σε άλλες δυτικές χώρες.
Είναι παράλογο να πιστέψει κανείς ότι, σε μια εποχή χρηματοοικονομικής παγκοσμιοποίησης, οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να λύσει τα προβλήματα της χώρας της χωρίς να αμφισβητήσει τις διεθνείς σχέσεις και ταυτόχρονα να ανακτήσει την ικανότητά της να δράσει. Αλλά, ακριβώς, η εξωτερική πολιτική κρατιέται εκτός του δημοκρατικού πεδίου από της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης.
Ωστόσο, είναι επείγον να αποσυρθεί κανείς από όλες σχεδόν τις συνθήκες και δεσμεύσεις των τελευταίων τριάντα ετών. Μόνο τα κράτη που θα ανακτούν την κυριαρχία τους θα μπορέσουν να ελπίζουν να ανακάμψουν.
Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)
[1] Σύμφωνα με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, το γεγονός αυτό κατέστησε εφικτή τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ένωσης στο βαθμό που απονομιμοποίησε το κράτος.
[2] Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση στη Δύση, είναι οι εθνικιστικές του ανατολικογερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (και οι Λουθηρανικές εκκλησίες), και όχι οι αντι-κομμουνιστές (και οι προ-ΗΠΑ), οι οποίοι ανέτρεψαν το σύμβολο της σοβιετικής κυριαρχίας, το Τείχος.
[3] Ο κύριος σκοπός της εισβολής στο Ιράκ δεν είναι η απελευθέρωση του Κουβέιτ, αλλά η χειραγώγηση αυτού του ζητήματος για να αποτελέσει τον μεγαλύτερο δυνατό συνασπισμό υπό αμερικανική διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης της ΕΣΣΔ.
[4] Global Inequality. A New Approach for the Age of Globalization, Branko Milanovic, Harvard University Press, 2016.
[5] « Το στρατιωτικό σχέδιο των ΗΠΑ για το κόσμο », του Τιερί Μεϊσάν, Haïti Liberté (Haïti) , Δίκτυο Βολταίρος, 22 août 2017.
[6] Είναι προφανές ότι οι πόλεμοι Μπους γιός και Ομπάμα δεν είχαν ποτέ ως στόχο την επέκταση της δημοκρατίας. Πρώτα απ 'όλα διότι εξ ορισμού η δημοκρατία μπορεί να προέρχεται μόνο από τον λαό και όχι να επιβάλλεται με βόμβες. Δεύτερον, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ήδη μια πλουτοκρατία.
[7] Μετράω εδώ όχι μόνο το εκατομμύριο θανάτους των ίδιων των πολέμων, αλλά και τα θύματα των διαταραχών που προκλήθηκαν από αυτούς τους πολέμους.
[8] Ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, Paul Volcker, είναι, αντιθέτως, ένας από τους αρχιτέκτονες της παγκόσμιας χρηματοοικονομής παγκοσμιοποίησης. Ήταν εκείνος που εξεδίωκε στο όνομα του ΟΗΕ τους ανθρώπους και τις οντότητες που είχαν βοηθήσει το Ιράκ να παρακάμψει το εμπάργκο των Ηνωμένων Εθνών (υπόθεση "πετρέλαιο για φαγητό"). Ο Volcker είναι μία από τις κύριες προσωπικότητες της κοινωνίας των προσκυνητών (Pilgrim’s Society), της υπερατλαντικής λέσχης που προεδρεύεται από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β '. Υπό την ιδιότητα αυτή, έγινε ο κύριος οικονομικός σύμβουλος του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και συνέστησε μέρος του υπουργικού συμβουλίου του.
[9] « Η Νέα βρετανική εξωτερική πολιτική », του Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος, 4 juillet 2016.
[10] Αντικατασταίνοντας την ευρωπαϊκή κοινή αγορά, που ήταν ένα σύστημα συνεργασίας μεταξύ κρατών, η Ευρωπαϊκή Ένωση που ορίζεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι ένα υπερεθνικό κράτος υπό της στρατιωτικής προστασίας του ΝΑΤΟ. Επομένως, έχει τη δυνατότητα να απορρίψει τις εθνικές αποφάσεις.
[11] « Δύο ξεχωριστοί κόσμοι », του Τιερί Μεϊσάν, Al-Watan (Συρία) , Δίκτυο Βολταίρος, 8 novembre 2016.
Πηγή
