Μήνυμα τῆς Παναγίας πρίν την εἰσβολή
«Μεταξύ τῶν ὀνομάτων πού ἐπικαλούμαστε τήν Παναγία θά χρησιμοποιήσω ἕνα. «Γλυκιώτισσα», τό ὁποῖο χρησιμοποιοῦσε ὅλη ἡ ἐπαρχία τῆς Κερύνειας. Ἕνα ὄμορφο ἐκκλησάκι ἔκτισαν οἱ Κερυνιῶτες κατά τόν καιρό τῆς Ἐνετοκρατίας, δυό χιλιόμετρα ἔξω ἀπό τήν πόλη. Τό ἅγιο εἰκόνισμά της ἔδινε παρηγοριά στούς πονεμένους. Δυστυχῶς οἱ Τοῦρκοι διάλεξαν τό λιμανάκι πού ἦταν κάτω ἀπό τό ἐκκλησάκι γιά νά καταλάβουν τήν Κερύνεια.
Ἕναν μήνα πρίν ἔρθουν οἱ Τοῦρκοι, δέκα εὐσεβεῖς γυναῖκες πῆγαν νά προσευχηθοῦν στήν Παναγία, νά καθαρίσουν τό δάπεδο, νά πλύνουν τά καντήλια. Ξαφνικά ἀκούστηκε ἕνας θόρυβος, ἐπακολούθησε μία ἀγγελική μελωδία, τό ἐκκλησάκι εὐωδίαζε. Κοίταξαν τό εἰκόνισμα τῆς Παναγίας.
Τά ἐνδύματα ἔγιναν μαῦρα καί δάκρυα ἔτρεχαν ἀπό τά μάτιά Της. Οἱ γυναῖκες τρομαγμένες σκούπισαν τά δάκρυα τῆς Παναγίας καί ἦρθαν στή γλώσσα τους τά λόγια τῶν χριστιανῶν στήν Ἁγία Σοφία. «Σώπασε Κυρά Δέσποινα καί μήν πολυδακρύζεις, πάλι μέ χρόνια μέ καιρούς πάλι δικά μας θἆναι».
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ε.Ρω ΣΤ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΑΠΡ.-ΙΟΥΝ. 2011
